Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: " Jak narodził się teatr?''

Teatr to chyba najbogatszy rodzaj twórczej działalności człowieka, w którym zlały się harmonijnie różne rodzaje sztuki. Pojawienie się teatru miało związek z ogólnym rozkwitem duchowego i kulturalnego życia ludzi. Jak narodził się teatr? 

Obrzędy sakralne - zalążek teatru.

Teatr antyczny bierze swój początek z maskarad i pochodów na cześć boga Dionizosa. Początkowo był czczony jako bóg urodzaju, ale z czasem, gdy starożytni Grecy zaczęli uprawiać winogrona, stał się bogiem winnej latorośli, a wreszcie poezji i teatru. Dionizje odbywały się kilka razy w roku. Towarzyszyły im pieśni na cześć Dionizosa zwane dytyrambami. Część formalna świątecznych obchodów dała początek tragedii, a ich wesoła i żartobliwa kontynuacja stała się pierwowzorem komedii. Tłumaczenie      z greckiego na polski słów „tragedia” i „komedia” mówi nam co nieco o ich pochodzeniu. Słowo „tragedia” oznacza dosłownie „pieśń kozłów”, a to dlatego, że Dionizosowi towarzyszyły koźlonogie istoty wychwalające wyczyny i udręki boga. Słowo „komedia” oznacza natomiast „pieśń hulaszczego pochodu”. 

Mitologia jako źródło informacji.

Uważa się, że sztuka teatralna starożytnej Grecji wywodzi się z mitów, które miały dostarczać ludziom odpowiedzi na nurtujące ich pytania dotyczące natury otaczającego świata. W miarę rozwoju tragedii greckiej spektakle zaczęły czerpać inspiracje nie tylko z opowieści o życiu Dionizosa, a też innych bogów i herosów: Heraklesa, Tezeusza i innych. 

Pierwsze przedstawienia teatralne.

Już w II połowie VI w. p.n.e. tragedia grecka była dość rozwinięta, jako że czerpała inspirację nie tylko z mitów, ale też bogatej spuścizny eposu i liryki. Żyjący w tamtych czasach tragik Tespis dokonał pewnej rewolucji: wyodrębnił z chóru jednego aktora, nazywając go „odpowiadaczem”. Tym samym położył podwaliny pod rozwój teatru greckiego. Za umowną datę jego powstania uważa się rok 534 p.n.e. Wówczas to wystawiono pierwszą sztukę Tespisa. Pierwsze utwory tragiczne przedstawiały najczęściej liryczne kantaty, w których przeplatały się pieśni chóru i aktora. Większość tych wczesnych sztuk nie dotrwała do naszych czasów. Komedie i tragedie utkane były zarówno z wątków religijnych, jak i świeckich. Z czasem te ostatnie zaczęły dominować, aż wypełniły treść przedstawień. W dalszym ciągu jednak widowiska poświęcano Dionizosowi. W czasie trwania świątecznych pochodów poza pieśniami zaczęto odgrywać małe scenki komiczne wzięte z życia codziennego, na przykład kradzież jedzenia i wina przez złodziei czy dialog pomiędzy lekarzem i chorym. W tym samym czasie do komedii zaczęły dołączać elementy społecznej i politycznej satyry. Aktorzy podejmowali kwestie ustroju politycznego, działalności wybranych instytucji demokratycznych Aten, ich polityki zagranicznej, sposobu prowadzenia wojen itd.

Ósmy marca jednym kojarzy się z komunistyczną tradycją, którą niekoniecznie warto nadal kultywować, inni sądzą, że dobrze choć raz w roku docenić bliskie nam kobiety, choćby samymi życzeniami. Data stanowi świetny pretekst do tego, by zastanowić się nad sięgnięciem po lektury napisane przez kobiety i (przede wszystkim) opowiadające o kobietach. Oto  propozycji!

„Własny pokój”, Virginia Woolf to pozycja, której w takim zestawieniu nie mogło zabraknąć. Virginia Woolf napisała esej, gdy była już uznaną autorką, mającą w swoim literackim dorobku takie tytuły jak: „Orlando”, „Pani Dalloway” czy „Do latarni morskiej”. W tekście Woolf podkreśla, jak ważne dla tego, aby móc spokojnie tworzyć, myśleć, jest posiadanie miejsca, w którym można się skupić, odciąć od rodzinnej rzeczywistości, codziennych obowiązków. Jak ważne jest posiadanie tego tytułowego, zamykanego na klucz, własnego pokoju. Brytyjska autorka nieraz podkreślała też, że – w przeciwieństwie do wielu kobiet w historii – ona sama szczęśliwie takim wyłącznie swoim miejscem dysponowała.

"Niewidzialne kobiety", Caroline Criado Perez. W ostatnich latach na polskim (i nie tylko) rynku wydawniczym pojawiło się niemało książek popularnonaukowych poświęconych kobietom i ich miejscu we współczesnym świecie. Jedną z najgłośniejszych jest publikacja Caroline Criado Perez, która – za pomocą danych – dowodzi, że mimo wielu zmian na lepsze w kontekście praw kobiet, jakie nastąpiły w ciągu ostatniego wieku, cały czas żyjemy w świecie skrojonym pod mężczyzn. Cały czas brakuje istotnych danych dotyczących zdrowia kobiet, ich funkcjonowania w miejscu pracy, korzystania przez nie (szczególnie przez młode matki) z infrastruktury i usług publicznych. 

"Czarne mleko"Elif Shafak. Znana jest przede wszystkim jako autorka powieści, m.in. „Ucznia architekta” czy „10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie”. W „Czarnym mleku”, nazywanym najbardziej osobistą książką tej autorki, Shafak nie snuje opowieści, które wykreowała jej wyobraźnia, a za pomocą esejów, swoich wspomnień, researchu przedstawia drogę – swoją, ale i innych kobiet – do podjęcia decyzji o zostaniu matką bądź by dzieci jednak nie rodzić. Choć książka przedstawiana jest często jako opowieść o depresji poporodowej, to stanowi bardziej efekt tego, do jakich rozważań skłoniło Shafak własne macierzyństwo. „Czarne mleko” to książka, po którą warto sięgnąć także dlatego, że autorka przywołuje w niej wiele informacji związanych z podejściem do macierzyństwa – własnego lub w ogóle – znanych z historii twórczyń, matek i niematek.

"Piekło kobiet PL", Daria Górka „To zbiór wywiadów i reportaży, które opowiadają o rzeczywistości po zmianie prawa reprodukcyjnego w Polsce, ale to nie bardzo jest książka o aborcji, bardziej opowiada ona o Polsce właśnie” – mówi o swojej publikacji, mającej premierę właśnie dzisiaj, 8 marca, dziennikarka Daria Górka.

"Kobieta, która kochała owady, Selja Ahava.Realizm magiczny rodem z Finlandii? Dlaczego nie! Selja Ahava odwiedziła w zeszłym roku Polskę, m.in. Warszawę, gdzie można było uczestniczyć w rozmowie z pisarką podczas spotkania w Ambasadzie Finlandii. Autorka zapytana o to, czy pisarki w jej kraju mogą czuć się w jakiś sposób dyskryminowane, odpowiedziała, że jej zdaniem nie – w kraju, w którym na czele rządu stoi kobieta, a szefowymi wszystkich partii wchodzących w jego skład również są panie, prawa kobiet mają się nie najgorzej. Co nie znaczy, że wszystko wygląda idealnie, zwłaszcza w skali globalnej i na przestrzeni wieków.

"Autobiografia",Agatha Christie, jedna z najbardziej znanych pisarek wszech czasów, zasłynęła oczywiście jako twórczyni kryminałów (i w mniejszym stopniu pisanych pod pseudonimem książek obyczajowych), ale jest także autorką „Autobiografii”. Opublikowana po raz pierwszy rok po śmierci pisarki, książka przedstawia jej wspomnienia z czasów dzieciństwa, młodości, dwóch małżeństw, czasów II wojny światowej, jej podróży po całym świecie, w które wyruszała nieraz również z mężem archeologiem, towarzysząc mu w wyprawach. Christie pisze o swoim zamiłowaniu do samego życia, do pisania, patrzy z humorem i dystansem na siebie, choć – jak zaznaczali nieraz jej późniejsi biografowie – „Autobiografia” to książka bardzo poprawna, wygładzona, w której Christie nie chce poruszać takich tematów, jak np. zniknięcie na 11 dni. Warto dodać, że angielska autorka pisała swoje wspomnienia przez 15 lat, skończyła autobiografię po swoich 75. urodzinach.

"Wiersze przychodzą późno", Margaret Atwood znana jest przede wszystkim ze swojej twórczości prozatorskiej – w ostatnich latach, za sprawą ekranizacji, głośno było o „Opowieści podręcznej”. Mniej osób wie, że Atwood tworzy również poezję, a „Wiersze przychodzą późno”, w tłumaczeniu Jerzego Jarniewicza, to pierwszy jej tom od 10 lat. Autorka porusza w nim ważne dla siebie kwestie: konieczności zadbania o naszą planetę, troski o przyrodę, o prawa kobiet. Poetka pisze również o śmierci, jednak nie ma ona w jej wierszach wyłącznie zatrważającego, smutnego oblicza. „Wiersze przychodzą późno” to dobra propozycja dla tych osób, które po poezję sięgają rzadko i chciałyby to zmienić, ale i – oczywiście – dla czytelników i czytelniczek zakochanych w poezji.

"Simona. Opowieść o niezwyczajnym życiu Simony Kossak", Anna Kamińska.Rodzina Kossaków kojarzy się przede wszystkim z uznanymi malarzami: Juliuszem i jego synem Wojciechem, w świecie literackim natomiast znane są nazwiska Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, córki Wojciecha, oraz – w mniejszym stopniu – Magdaleny Samozwaniec, kontynuując opisywanie tego drzewa genealogicznego: wnuczki Juliusza, córki Wojciecha, siostry Marii. A także autorki barwnej (auto)biografii „Maria i Magdalena”. W ostatnich latach w końcu przypomniano sobie również o Simonie Kossak, jeśli wam jeszcze mało: bratanicy Marii i Magdaleny, ale przede wszystkim przyrodniczce, kobiecie kochającej zwierzęta, przez 30 lat mieszkającej w chatce w Puszczy Białowieskiej. Ostatniej z Kossakówien, która miała być synem, tak jak jej przodkowie dźwigać sztalugi i słynne nazwisko. Wybrała jednak inaczej. Dlaczego zdecydowała się uciec z Krakowa? 

49.Olimpiada Artystyczna                             

 Informujemy, że do eliminacji okręgowych 49.Olimpiady Artystycznej zakwalifikowali się następujący uczniowie:                                 

 sekcja historia muzyki - Amelia Krasoń IVE, Witold Majerski IID, Kacper Starzomski IID, Paulina Misztal IIIA,                                                                       

 sekcja historia sztuki - Julia Kurowska IIIA, Gabriela Chruściel IIIC.                                                                           

 Serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów!         

Zapraszamy całą społeczność szkolną na wystawę poświęconą Zofii Nałkowskiej.

Zofia Nałkowska. "Pani jest zbyt piękna, by zajmować się literaturą". 

Guru dzisiejszych feministek.

Pierwsza w historii Polka uprawiająca zawodowe pisarstwo.

Zniewalająco piękna skandalistka o uwodzicielskim spojrzeniu, której poglądy sprowadzano do kaprysów nadętej damy, a twórczość porównywano do romansów w stylu Marii Rodziewiczówny.

Życie Zofii Nałkowskiej to materiał na sensacyjną powieść.

Zapraszamy społeczność szkolną do obejrzenia wystawy "30 października - rocznica urodzin Marii Kuncewiczowej"

Maria Kuncewiczowa - polska pisarka, tłumaczka, wykładowczyni na University of Chicago, wiceprezes PEN-Clubu w latach 1940–1946. Debiutowała w 1918 opowiadaniem "Bursztyny. Pierwszą książkę opublikowała w 1926 roku – był to popularny szkic historyczny dla młodzieży poświęcony cesarzowej Cixi Tseu-Hi, władczyni bokserów. W 1921 roku wzięła ślub z Jerzym Kuncewiczem, a rok później urodziła syna Witolda, którego narodziny zainspirowały ją do napisania książki "Przymierze z dzieckiem", wydanej w 1927 roku i przedstawiającej nowe, przekorne spojrzenie na macierzyństwo i kobietę. W następnych latach pisała powieści, opowiadania i felietony. W 1924 dołączyła do PEN-Clubu, w którego kongresach uczestniczyła w Pradze i Paryżu.
 W latach 1927–1939 mieszkała wraz z rodziną w Kazimierzu Dolnym. W tym czasie, w 1931 roku, zmarła jej matka (będąca inspiracją postaci Róży Żabczyńskiej z powieści "Cudzoziemka"),co bardzo mocno wstrząsnęło Kuncewiczową. Niedługo po tym, w maju tego roku, zachorował i zmarł ojciec Marii, a sześć lat później – jej brat, Aleksander. W 1933 roku wydany został zbiór opowiadań "Dwa księżyce", których akcja rozgrywa się w bliskim dla Marii Kazimierzu Dolnym. Po wybuchu wojny w 1939 opuściła Polskę, co stanowiło początek jej długiej emigracji. Mieszkała we Francji do 1940 roku, po czym przedostała się do Anglii, gdzie zaczęła pracować jako zastępcza prezes w nowo utworzonym oddziale PEN-Clubu. W roku 1955 wyjechała do USA. W latach 1962–1968 wykładała literaturę polską na University of Chicago. Od 1969 znów mieszkała w Kazimierzu nad Wisłą, zaś w latach 1970–1984 miesiące zimowe spędzała we Włoszech.

Jest laureatką licznych nagród. W 1966 roku przyznano jej nagrodę literacką im. Włodzimierza Pietrzaka. W maju 1989 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie przyznał jej tytuł doktora honoris causa. Jej najbardziej znane dzieło to powieść "Cudzoziemka", uważana za jedną z najwybitniejszych powieści psychologicznych dwudziestolecia międzywojennego. Kuncewiczowa opracowała też anglojęzyczny przewodnik po literaturze polskiej "The Modern Polish Prose"  oraz antologię polskiej literatury współczesnej w języku angielskim  "The Modern Polish Mind" . Dom w Kazimierzu Dolnym, który zamieszkiwała Maria Kuncewiczowa, zwany Kuncewiczówką, stanowi od 2005 oddział Muzeum Nadwiślańskiego.

Czytaj PL startuje już za 2 tygodnie! Akcja ma charakter bezpłatnej wypożyczalni bestsellerowych ebooków i audiobooków. Aby wziąć w niej udział, należy pobrać aplikację mobilną Woblink i przy jej pomocy zeskanować kod QR umieszczony na jednej z oficjalnych grafik akcji. Kod QR jest kluczem do wirtualnej biblioteki, w której można znaleźć wyjątkowe bestsellery. Miłośnicy literatury z łatwością wybiorą coś dla siebie spośród takich kategorii jak Young Adult, reportaże, literatura piękna, obyczajowa oraz kryminały. Tak jak w zeszłym roku, książki będzie można czytać na czytnikach elektronicznych inkBOOK oraz Kindle!.

Literacka Nagroda Nobla została przyznana po raz sto siedemnasty. Decyzją Akademii Szwedzkiej laureatką najważniejszego wyróżnienia w świecie literatury została pochodząca z Korei Południowej Han Kang. Pisarkę doceniono za „jej intensywną poetycką prozę, która konfrontuje się z traumami historycznymi i odsłania kruchość ludzkiego życia”.

Literacka Nagroda Nobla przyznawana jest od 1901 roku. W ostatnich 124 latach przyznano ją 117-krotnie. Najważniejszym i najbardziej prestiżowym literackim laurem wyróżniono w tym czasie 120 osób. Rozbieżność ta wynika z faktu, że siedmiokrotnie nie przyznano nagrody, czterokrotnie zaś – podzielono ją między dwóch twórców. Wolą Alfreda Nobla było, by nagroda trafiała w ręce osoby, która stworzy „najbardziej wyróżniające się dzieło w kierunku idealistycznym”. W roku ubiegłym nagrodzono nią pochodzącego z Norwegii pisarza Jona Fossego. Przed dwoma laty była to francuska pisarka Annie Ernaux. W tym roku wśród faworytów wymieniano przede wszystkim Can Xue, Geralda Murnane`a, Anne Carson i Ludmiłę Ulicką

W swojej twórczości Han Kang konfrontuje się z traumami historycznymi i zestawami niewidzialnych reguł, a w każdej ze swoich prac ujawnia kruchość ludzkiego życia. Ma wyjątkową świadomość połączeń między ciałem a duszą, żywymi i martwymi, a dzięki swojemu poetyckiemu i eksperymentalnemu stylowi stała się innowatorką we współczesnej prozie”.

Najlepsze książki – czyli jakie?

Wydawnictwo Encyclopædia Britannica, Inc. opublikowało tekst, w którym zebrało 12 książek, które – jak podkreślono – z różnych powodów zostały uznane za jedne z największych dzieł literatury, jakie kiedykolwiek napisano.„Krytycy literaccy, historycy, zapaleni czytelnicy, a nawet zwykli czytelnicy będą mieli różne opinie na temat tego, która powieść jest naprawdę »najwspanialszą książką, jaką kiedykolwiek napisano«. Czy jest to powieść z pięknym, urzekającym językiem figuratywnym? A może taka, która charakteryzuje się realizmem? Powieść, która wywarła ogromny wpływ społeczny? A może taka, która bardziej subtelnie wpłynęła na świat?”, zastanawiają się autorzy zestawienia.

Najlepsze książki wszech czasów według Encyclopædia Britannica, In.

12. "Kolor purpury", Alice Walker .Jedna z najmłodszych pozycji w zestawieniu. Britannica pisze o niej tak: „Chociaż powieść epistolarna (powieść w formie listów pisanych przez jednego lub więcej bohaterów) była najbardziej popularna przed XIX wiekiem, to Alice Walker stała się mistrzynią tego stylu dzięki swojej powieści »Kolor purpury« z 1982 roku, która zdobyła nagrodę Pulitzera i National Book Award”. Akcja książki toczy się na amerykańskim Południu po wojnie secesyjnej. Celie jest wykorzystywana seksualnie przez ojca, a potem – męża. Odnalezienie listów zaginionej siostry staje się impulsem do próby rozpoczęcia nowego życia. Powieść porusza tematy seksizmu, rasizmu, płci, orientacji seksualnej i niepełnosprawności. Przerywając zmowę milczenia wokół przemocy domowej, „Kolor purpury” wywołał obyczajową burzę.

11. „Dziwne losy Jane Eyre", Charlotte Brontë. Książka została opublikowana w 1847 roku pod pseudonimem Currer Bell, aby ukryć fakt, że pisarka była kobietą. Na szczęście od tego czasu wiele się zmieniło w kwestii obecności kobiet w literaturze, a Brontë otrzymuje teraz zasłużone uznanie za jedną z najbardziej przełomowych powieści o kobietach w historii”, podkreśla Britannica. Wydawca podkreśla, że w czasach gdy autorka czuła się zmuszona do ukrywania swojej prawdziwej tożsamości, „Dziwne losy Jane Eyre” przedstawiały historię kobiecego indywidualizmu. Tytułowa bohaterka powieści wyrasta z biedoty na odnoszącą sukcesy i niezależną kobietę. Zwrócono uwagę, że dzieło łączy w sobie motywy literatury gotyckiej i wiktoriańskiej i zrewolucjonizowało sztukę powieści poprzez skupienie się na wewnętrznej narracji i rozwoju wrażliwości Jane.

10. "Wszystko rozpada się", Chinua Achebe. Napisane w 1958 roku „Wszystko rozpada się” na zawsze zostało zapamiętane jako „pierwsza afrykańska powieść”. Niesłusznie, ale dziedzictwem debiutanckiej powieści Achebego wzgardzić nie wolno. Bo choć dziś odwrócenie narracji – przedstawienie kolonizacji z perspektywy rodowitych mieszkańców Afryki – nie wydaje się czymś szczególnym, to blisko 70 lat temu podobny zabieg był wycieczką na nieznane tereny.

9. "Pani Dalloway", Virginia Woolf. Na liście nie zabrakło najbardziej znanej książki mistrzyni modernizmu. Jak zaznaczają autorzy zestawienia, efektem nowatorskiej techniki narracyjnej zastosowanej przez Virginię Woolf jest głęboko osobiste i odkrywcze spojrzenie na umysły bohaterów. Autorka, znana z przenikliwego spojrzenia, rozwarstwia strukturę czasu i dociera w głąb ludzkiej psychiki. „Na myśli postaci składają się ciągłe żale i rozważania nad przeszłością, ich zmagania z chorobami psychicznymi oraz zespołem stresu pourazowego po I wojnie światowej, a także wpływ presji społecznych. Unikalny styl powieści, jej tematyka i czas akcji sprawiają, że jest to jedno z najbardziej szanowanych i cenionych dzieł wszech czasów”.

8. "Umiłowana", Toni Morrison. Krytycy zwykli podkreślać, że najsłynniejsze dzieło noblistki zmieniło amerykańską literaturę. I nie są to stwierdzenia na wyrost. Wydana w 1987 roku powieść Toni Morrison opowiada historię zbiegłej niewolnicy o imieniu Sethe, która w 1873 roku uciekła do Cincinnati w stanie Ohio. Od blisko dwóch dekad Sethe nie jest już niewolnicą. Wciąż nosi jednak na sobie jej piętno.Powieść, jak podkreślają autorzy listy, bada traumę niewolnictwa, nawet po uzyskaniu wolności, ukazując poczucie winy i emocjonalny ból Sethe po tym, jak zabiła własne dziecko, nazwane przez nią Umiłowaną, aby uchronić je przed życiem w niewoli.

7. "Don Kichot", Miguel de Cervantes y Saavedra. Britannica podkreśla: „Postać Don Kichota stała się ikoną i pewnego rodzaju archetypem, który od momentu publikacji powieści miał wpływ na wiele ważnych dzieł sztuki, muzyki i literatury. Tekst okazał się tak wpływowy, że stworzono słowo oparte na postaci Don Kichota, aby opisać kogoś, kto jest »nierozsądnie idealistyczny, zwłaszcza w pogoni za ideałami; szczególnie: naznaczony szaleńczymi, wzniosłymi romantycznymi ideami lub nadmiernie rycerskimi czynami«”.

6. "Niewidzialny człowiek", Ralph Ellison. Być może największe – z punktu widzenia polskiego czytelnika – zaskoczenie na liście. Powieść Ralpha Ellisona nie cieszy się u nas przesadną popularnością. Britannica podkreśla zresztą, że często bywa mylona z książką H.G. Wellsa o tym samym tytule. A przecież, jak zauważono, „Niewidzialny człowiek” jest przełomowym tytułem w wyrażaniu tożsamości afroamerykańskiego mężczyzny. „Narrator powieści, mężczyzna, który nigdy nie został nazwany, ale wierzy, że jest »niewidzialny« dla innych, opowiada historię swojej przeprowadzki z Południa do college’u, a następnie do Nowego Jorku. W każdym miejscu napotyka skrajne przeciwności losu i dyskryminację, wpadając i wypadając z pracy, związków i wątpliwych ruchów społecznych. Powieść słynie z surrealistycznego i eksperymentalnego stylu pisania, który bada symbolikę otaczającą tożsamość i kulturę Afroamerykanów”.

5. "Droga do Indii", Edward Morgan Foster. Na listę trafiła też historia pewnego nieporozumienia. Panna Adela Quested przybywa do Czandrapuru, gdzie jej narzeczony, Ronny Heaslop, jest sędzią. Brytyjscy kolonizatorzy i ludność indyjska żyją tutaj pozornie w zgodzie, ale wystarczy iskierka, by wybuchł bunt. Wyprawa do legendarnych Grot Marabarskich – choć w prażącym słońcu, gdzie łatwo o halucynacje – wcale jednak nie zapowiadała niczego groźnego…„Konflikt bada możliwość przyjaźni i więzi między Anglikami a Hindusami, mimo ich różnic kulturowych i napięć imperialnych. Kolorowe opisy przyrody, krajobrazu Indii oraz ich metaforyczna siła w tekście potwierdzają wielkość tej powieści”.

4. "Sto lat samotności", Gabriel Garcia Márquez. Najsłynniejsze dzieło Gabriela Garcíi Márqueza opowiada historię siedmiu pokoleń rodziny Buendía i śledzi założenie miasta Macondo aż do jego zniszczenia wraz z ostatnimi potomkami rodziny. Jak napisano: „W formie fantastycznej powieść eksploruje gatunek realizmu magicznego, podkreślając niezwykłość codziennych rzeczy, podczas gdy rzeczy mistyczne są przedstawiane jako zwyczajne”. W „Stu latach samotności” Márquez ukazuje powszechność i siłę mitów i folkloru w przekazywaniu historii oraz kultury Ameryki Łacińskiej. Zwrócono uwagę, że powieść ostatecznie doprowadziła autora do literackiego Nobla.

3. "Wielki Gatsby", F.Scott Fitzgerald. Autorzy listy wskazują, że „Wielkiego Gatsby’ego” należy wyróżnić jako jedno z najważniejszych dzieł, które wprowadza uczniów do sztuki krytycznego czytania literatury. Jak zaznaczono, powieść „zapewnia wgląd w erę jazzu lat 20. XX wieku w historii Stanów Zjednoczonych, jednocześnie krytykując ideę amerykańskiego snu”. Fitzgerald, czołowy przedstawiciel tak zwanego straconego pokolenia pisarzy amerykańskich, ukazał desperację i zagubienie młodych Amerykanów w okresie prosperity po I wojnie światowej.

2. "Zabić drozda", Harper Lee. „Harper Lee, uważana za jedną z najbardziej wpływowych pisarek w historii, słynie z tego, że opublikowała tylko jedną powieść (aż do publikacji jej kontrowersyjnej kontynuacji w 2015 roku, tuż przed śmiercią)”, czytamy w tekście. Zaakcentowano, że „Zabić drozda” bada rasizm na amerykańskim Południu za pomocą niewinnych oczu sprytnej młodej dziewczyny. „Ikoniczne postacie, zwłaszcza sympatyczny i sprawiedliwy prawnik i ojciec Atticus Finch, stały się wzorami do naśladowania i zmieniły postrzeganie społeczne w Stanach Zjednoczonych w czasach wysokich napięć rasowych”.

1. "Anna Karenina", Lew Tołstoj. Britannica zapewnia, że „każdy fan opowieści o pikantnych tematach, takich jak zdrada małżeńska, hazard, intrygi małżeńskie i rosyjski feudalizm”, natychmiast umieściłby „Annę Kareninę” na szczycie swojej listy „największych powieści”. Podobnie robią zresztą od dawna największe magazyny, w tym prestiżowy „Time”, raz po raz uznając „Annę Kareninę” za najważniejszą książkę wszech czasów. „Tołstoj łączy rozważania na temat miłości, bólu i rodziny, przedstawiając rosyjskie społeczeństwo i imponującą liczbą postaci, cenionych za swoją realistyczną ludzką naturę. Powieść była szczególnie rewolucyjna w swoim podejściu do kobiet, przedstawiając uprzedzenia i społeczne trudności tamtych czasów z niezwykłym emocjonalnym wyrazem”.

Po raz 28. wystartowało głosowanie w plebiscycie Nike Czytelników. Miłośnicy literatury tym razem wybiorą swój ulubiony tytuł roku 2023. Można zagłosować na jeden z siedmiu tytułów nominowanych do finału Nagrody Literackiej Nike i wygrać voucher na wycieczkę o wartości 5 tys. zł. Sprawdźcie szczegóły!

Zagłosuj i wygraj!

Plebiscyt Nike Czytelników i konkurs na recenzję trwają do czwartku 26 września 2024 r. do godz. 23:59. Laureat plebiscytu czytelników zostanie ogłoszony 4 października na Wyborcza.pl i 5 października na łamach „Gazety Wyborczej”, a zwycięzca konkursu na recenzję – podczas uroczystej gali 6 października 2024 r. Fragmenty recenzji ukażą się w „Wyborczej” dzień później. 

Na kogo można oddawać głosy?

Oto lista siedmiu książek-finalistek, na które można głosować w Plebiscycie Nike Czytelników. Autorki i autorzy są przedstawieni w kolejności alfabetycznej:

1. Marzanna B. Kielar, "Wilki"

2. Urszula Kozioł, "Raptularz"

3. Małgorzata Lebda, "Łakome"

4. Cezary Łazarewicz, "Na Szewskiej. Sprawa Stanisława Pyjasa"

5. Piotr Paziński, "Przebierańcy w nicości"

6. Andrzej Sosnowski, "Elementaże"

7.Michał Witkowski , "Elementaże  (1&2)"

O Nike Czytelników

Nagroda Nike Czytelników przyznawana jest od roku 1997, podobnie jak główne wyróżnienie. Co ciekawe, w ciągu ostatnich dziewięciu lat czytelnicy decydowali o tym, że Nike trafiała do autorów i autorek reportaży – za rok 2023 otrzymał ją Grzegorz Piątek, autor „Gdyni obiecanej. Miasta, modernizmu, modernizacji 1920-1939”

Drodzy Czytelnicy, 

Witamy Was w nowym roku szkolnym 2024/2025. Przypominamy , że w bibliotece szkolnej funkcjonuje nowy system – katalog biblioteczny online MOL NET+ dostępny przez Internet. Dzięki nowej funkcjonalności każdy czytelnik może sam przeglądać szkolne zasoby biblioteczne, korzystając z katalogu OPAC (Online Public Access Catalog). Link z możliwością przeglądania i wypożyczania książek przez Internet znajduje się w menu głównym naszej strony: E-SZKOŁA/MOL NET+.

Czytelnicy, którzy zechcą utworzyć własne konto biblioteczne i w pełni korzystać z usług jakie oferuje Profil czytelnika proszeni są o przekazanie swojego adresu e-mail do biblioteki szkolnej.

Dopiero po wprowadzeniu go do systemu przez nauczyciela bibliotekarza, możliwe będzie samodzielne korzystanie z konta czytelnika.

Użytkownicy otrzymują :

• możliwość rezerwacji zasobów biblioteki o każdej porze z dowolnego urządzenia posiadającego dostęp do internetu (komputer, tablet, telefon komórkowy)
• możliwość przeglądania własnego konta wypożyczeń, gdzie znajdują się między innymi informacje o pozycjach zarezerwowanych (termin odbioru), wypożyczonych i ewentualnych zaległościach.

Zapraszamy do korzystania!

W razie pytań zapraszamy do kontaktu z biblioteką.