Stalinowskie czasy

Pierwsze świadectwa, za pierwsze półrocze, Habdank-Kossowski podpisuje już z datą 30. 01. 1945 r. Grupa uczniów, uczestników tajnego nauczania zdaje pierwszą maturę już w 1944 r. po ukończeniu 4 miesięcznego kursu przygotowawczego, w Nisku. Wśród nich był M. Karaś, późniejszy rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Naukę w macierzystym budynku gimnazjum i liceum uczniowie rozpoczynają dopiero w marcu 1946 r. Po powrocie do swego budynku funkcjonują tam dwie szkoły- Państwowe Gimnazjum i Liceum oraz szkoła powszechna.

15 maja 1947 r. założyciel szkoły zostaje pozbawiony stanowiska dyrektora. Odwołanie tak cenionego i szanowanego dyrektora spowodowało protesty uczniów ale także i rodziców, w większości pracowników Huty, u władz oświatowych. Bez rezultatu.

Witold Habdank Kossowski umiera nagle na serce 24. 02. 1954 r. Jego pogrzeb 3 dni później był swoistym wyrazem hołdu mieszkańców Rozwadowa i Stalowej Woli dla tego wybitnego pedagoga i człowieka. Dwukrotnie jego uczniowie, pierwszy raz w latach sześćdziesiątych a potem dziewięćdziesiątych fundowali mu nagrobek. W szkole rozpoczyna się swoista karuzela na stanowisku dyrektora. Kolejno są nimi: dr Seweryn Durkacz, Teodor Bachman,Tomasz Sajdłowski. W 1948 r. roku szkoła zmienia nazwę na Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Podstawowego i Licealnego. Nauka na wzór radziecki trwać w niej będzie 11 lat. Lata powojenne to próba ideologizacji życia szkoły by w ten sposób kształtować charaktery młodzieży. Dla nauczycieli najważniejsze są jednak sprawy natury wychowawczej i dydaktycznej i to one dominują tematykę rad pedagogicznych i codzienne życie i pracę szkoły.

Brzemienną w skutkach decyzją, która odebrała szkole sporo sympatii w lokalnym środowisku było stanie się szkołą Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w 1950 r. Oznaczało to, że ze szkoły usunięto religię a nauczyciele i uczniowie mieli być świadomymi ateistami.

Odgórnie zaprogramowana świeckość szkoły nie przynosi rezultatów. Większość uczniów uczęszcza na religię do parafii Św. Floriana. Również nauczyciele nie stają się ?programowymi? ateistami. Kolejne wizytacje zarzucają im uczestniczenie w praktykach religijnych. Od zakończenia wojny w szkole uczono dorosłych początkowo na kursach a od 1950 r. w LO dla pracujących, które funkcjonować będzie w szkole do 2002 r.

Dzień 01. 09. 1953 r. to niezwykle ważny moment w życiu szkoły. Po trzech latach budowy oddano do użytku nowy budynek szkoły przy ul. Staszica 5. Funkcję dyrektora pełnił wówczas od roku szkolnego 1952/53 Adam Kantorek. Budynek wydawał się na owe czasy nowoczesny i przestronny z dwoma salami gimnastycznymi. Po latach da się jednak zauważyć wyraźny brak auli oraz niewystarczającą ilość sal lekcyjnych. Dopiero po ponad pół wieku szkoła doczeka się nowoczesnej hali sportowej.

prace_przy_porzadkowaniu_terenu.jpg

Wozek inwalidzki