Najlepsze książki – czyli jakie?

Wydawnictwo Encyclopædia Britannica, Inc. opublikowało tekst, w którym zebrało 12 książek, które – jak podkreślono – z różnych powodów zostały uznane za jedne z największych dzieł literatury, jakie kiedykolwiek napisano.„Krytycy literaccy, historycy, zapaleni czytelnicy, a nawet zwykli czytelnicy będą mieli różne opinie na temat tego, która powieść jest naprawdę »najwspanialszą książką, jaką kiedykolwiek napisano«. Czy jest to powieść z pięknym, urzekającym językiem figuratywnym? A może taka, która charakteryzuje się realizmem? Powieść, która wywarła ogromny wpływ społeczny? A może taka, która bardziej subtelnie wpłynęła na świat?”, zastanawiają się autorzy zestawienia.

Najlepsze książki wszech czasów według Encyclopædia Britannica, In.

12. "Kolor purpury", Alice Walker .Jedna z najmłodszych pozycji w zestawieniu. Britannica pisze o niej tak: „Chociaż powieść epistolarna (powieść w formie listów pisanych przez jednego lub więcej bohaterów) była najbardziej popularna przed XIX wiekiem, to Alice Walker stała się mistrzynią tego stylu dzięki swojej powieści »Kolor purpury« z 1982 roku, która zdobyła nagrodę Pulitzera i National Book Award”. Akcja książki toczy się na amerykańskim Południu po wojnie secesyjnej. Celie jest wykorzystywana seksualnie przez ojca, a potem – męża. Odnalezienie listów zaginionej siostry staje się impulsem do próby rozpoczęcia nowego życia. Powieść porusza tematy seksizmu, rasizmu, płci, orientacji seksualnej i niepełnosprawności. Przerywając zmowę milczenia wokół przemocy domowej, „Kolor purpury” wywołał obyczajową burzę.

11. „Dziwne losy Jane Eyre", Charlotte Brontë. Książka została opublikowana w 1847 roku pod pseudonimem Currer Bell, aby ukryć fakt, że pisarka była kobietą. Na szczęście od tego czasu wiele się zmieniło w kwestii obecności kobiet w literaturze, a Brontë otrzymuje teraz zasłużone uznanie za jedną z najbardziej przełomowych powieści o kobietach w historii”, podkreśla Britannica. Wydawca podkreśla, że w czasach gdy autorka czuła się zmuszona do ukrywania swojej prawdziwej tożsamości, „Dziwne losy Jane Eyre” przedstawiały historię kobiecego indywidualizmu. Tytułowa bohaterka powieści wyrasta z biedoty na odnoszącą sukcesy i niezależną kobietę. Zwrócono uwagę, że dzieło łączy w sobie motywy literatury gotyckiej i wiktoriańskiej i zrewolucjonizowało sztukę powieści poprzez skupienie się na wewnętrznej narracji i rozwoju wrażliwości Jane.

10. "Wszystko rozpada się", Chinua Achebe. Napisane w 1958 roku „Wszystko rozpada się” na zawsze zostało zapamiętane jako „pierwsza afrykańska powieść”. Niesłusznie, ale dziedzictwem debiutanckiej powieści Achebego wzgardzić nie wolno. Bo choć dziś odwrócenie narracji – przedstawienie kolonizacji z perspektywy rodowitych mieszkańców Afryki – nie wydaje się czymś szczególnym, to blisko 70 lat temu podobny zabieg był wycieczką na nieznane tereny.

9. "Pani Dalloway", Virginia Woolf. Na liście nie zabrakło najbardziej znanej książki mistrzyni modernizmu. Jak zaznaczają autorzy zestawienia, efektem nowatorskiej techniki narracyjnej zastosowanej przez Virginię Woolf jest głęboko osobiste i odkrywcze spojrzenie na umysły bohaterów. Autorka, znana z przenikliwego spojrzenia, rozwarstwia strukturę czasu i dociera w głąb ludzkiej psychiki. „Na myśli postaci składają się ciągłe żale i rozważania nad przeszłością, ich zmagania z chorobami psychicznymi oraz zespołem stresu pourazowego po I wojnie światowej, a także wpływ presji społecznych. Unikalny styl powieści, jej tematyka i czas akcji sprawiają, że jest to jedno z najbardziej szanowanych i cenionych dzieł wszech czasów”.

8. "Umiłowana", Toni Morrison. Krytycy zwykli podkreślać, że najsłynniejsze dzieło noblistki zmieniło amerykańską literaturę. I nie są to stwierdzenia na wyrost. Wydana w 1987 roku powieść Toni Morrison opowiada historię zbiegłej niewolnicy o imieniu Sethe, która w 1873 roku uciekła do Cincinnati w stanie Ohio. Od blisko dwóch dekad Sethe nie jest już niewolnicą. Wciąż nosi jednak na sobie jej piętno.Powieść, jak podkreślają autorzy listy, bada traumę niewolnictwa, nawet po uzyskaniu wolności, ukazując poczucie winy i emocjonalny ból Sethe po tym, jak zabiła własne dziecko, nazwane przez nią Umiłowaną, aby uchronić je przed życiem w niewoli.

7. "Don Kichot", Miguel de Cervantes y Saavedra. Britannica podkreśla: „Postać Don Kichota stała się ikoną i pewnego rodzaju archetypem, który od momentu publikacji powieści miał wpływ na wiele ważnych dzieł sztuki, muzyki i literatury. Tekst okazał się tak wpływowy, że stworzono słowo oparte na postaci Don Kichota, aby opisać kogoś, kto jest »nierozsądnie idealistyczny, zwłaszcza w pogoni za ideałami; szczególnie: naznaczony szaleńczymi, wzniosłymi romantycznymi ideami lub nadmiernie rycerskimi czynami«”.

6. "Niewidzialny człowiek", Ralph Ellison. Być może największe – z punktu widzenia polskiego czytelnika – zaskoczenie na liście. Powieść Ralpha Ellisona nie cieszy się u nas przesadną popularnością. Britannica podkreśla zresztą, że często bywa mylona z książką H.G. Wellsa o tym samym tytule. A przecież, jak zauważono, „Niewidzialny człowiek” jest przełomowym tytułem w wyrażaniu tożsamości afroamerykańskiego mężczyzny. „Narrator powieści, mężczyzna, który nigdy nie został nazwany, ale wierzy, że jest »niewidzialny« dla innych, opowiada historię swojej przeprowadzki z Południa do college’u, a następnie do Nowego Jorku. W każdym miejscu napotyka skrajne przeciwności losu i dyskryminację, wpadając i wypadając z pracy, związków i wątpliwych ruchów społecznych. Powieść słynie z surrealistycznego i eksperymentalnego stylu pisania, który bada symbolikę otaczającą tożsamość i kulturę Afroamerykanów”.

5. "Droga do Indii", Edward Morgan Foster. Na listę trafiła też historia pewnego nieporozumienia. Panna Adela Quested przybywa do Czandrapuru, gdzie jej narzeczony, Ronny Heaslop, jest sędzią. Brytyjscy kolonizatorzy i ludność indyjska żyją tutaj pozornie w zgodzie, ale wystarczy iskierka, by wybuchł bunt. Wyprawa do legendarnych Grot Marabarskich – choć w prażącym słońcu, gdzie łatwo o halucynacje – wcale jednak nie zapowiadała niczego groźnego…„Konflikt bada możliwość przyjaźni i więzi między Anglikami a Hindusami, mimo ich różnic kulturowych i napięć imperialnych. Kolorowe opisy przyrody, krajobrazu Indii oraz ich metaforyczna siła w tekście potwierdzają wielkość tej powieści”.

4. "Sto lat samotności", Gabriel Garcia Márquez. Najsłynniejsze dzieło Gabriela Garcíi Márqueza opowiada historię siedmiu pokoleń rodziny Buendía i śledzi założenie miasta Macondo aż do jego zniszczenia wraz z ostatnimi potomkami rodziny. Jak napisano: „W formie fantastycznej powieść eksploruje gatunek realizmu magicznego, podkreślając niezwykłość codziennych rzeczy, podczas gdy rzeczy mistyczne są przedstawiane jako zwyczajne”. W „Stu latach samotności” Márquez ukazuje powszechność i siłę mitów i folkloru w przekazywaniu historii oraz kultury Ameryki Łacińskiej. Zwrócono uwagę, że powieść ostatecznie doprowadziła autora do literackiego Nobla.

3. "Wielki Gatsby", F.Scott Fitzgerald. Autorzy listy wskazują, że „Wielkiego Gatsby’ego” należy wyróżnić jako jedno z najważniejszych dzieł, które wprowadza uczniów do sztuki krytycznego czytania literatury. Jak zaznaczono, powieść „zapewnia wgląd w erę jazzu lat 20. XX wieku w historii Stanów Zjednoczonych, jednocześnie krytykując ideę amerykańskiego snu”. Fitzgerald, czołowy przedstawiciel tak zwanego straconego pokolenia pisarzy amerykańskich, ukazał desperację i zagubienie młodych Amerykanów w okresie prosperity po I wojnie światowej.

2. "Zabić drozda", Harper Lee. „Harper Lee, uważana za jedną z najbardziej wpływowych pisarek w historii, słynie z tego, że opublikowała tylko jedną powieść (aż do publikacji jej kontrowersyjnej kontynuacji w 2015 roku, tuż przed śmiercią)”, czytamy w tekście. Zaakcentowano, że „Zabić drozda” bada rasizm na amerykańskim Południu za pomocą niewinnych oczu sprytnej młodej dziewczyny. „Ikoniczne postacie, zwłaszcza sympatyczny i sprawiedliwy prawnik i ojciec Atticus Finch, stały się wzorami do naśladowania i zmieniły postrzeganie społeczne w Stanach Zjednoczonych w czasach wysokich napięć rasowych”.

1. "Anna Karenina", Lew Tołstoj. Britannica zapewnia, że „każdy fan opowieści o pikantnych tematach, takich jak zdrada małżeńska, hazard, intrygi małżeńskie i rosyjski feudalizm”, natychmiast umieściłby „Annę Kareninę” na szczycie swojej listy „największych powieści”. Podobnie robią zresztą od dawna największe magazyny, w tym prestiżowy „Time”, raz po raz uznając „Annę Kareninę” za najważniejszą książkę wszech czasów. „Tołstoj łączy rozważania na temat miłości, bólu i rodziny, przedstawiając rosyjskie społeczeństwo i imponującą liczbą postaci, cenionych za swoją realistyczną ludzką naturę. Powieść była szczególnie rewolucyjna w swoim podejściu do kobiet, przedstawiając uprzedzenia i społeczne trudności tamtych czasów z niezwykłym emocjonalnym wyrazem”.

Po raz 28. wystartowało głosowanie w plebiscycie Nike Czytelników. Miłośnicy literatury tym razem wybiorą swój ulubiony tytuł roku 2023. Można zagłosować na jeden z siedmiu tytułów nominowanych do finału Nagrody Literackiej Nike i wygrać voucher na wycieczkę o wartości 5 tys. zł. Sprawdźcie szczegóły!

Zagłosuj i wygraj!

Plebiscyt Nike Czytelników i konkurs na recenzję trwają do czwartku 26 września 2024 r. do godz. 23:59. Laureat plebiscytu czytelników zostanie ogłoszony 4 października na Wyborcza.pl i 5 października na łamach „Gazety Wyborczej”, a zwycięzca konkursu na recenzję – podczas uroczystej gali 6 października 2024 r. Fragmenty recenzji ukażą się w „Wyborczej” dzień później. 

Na kogo można oddawać głosy?

Oto lista siedmiu książek-finalistek, na które można głosować w Plebiscycie Nike Czytelników. Autorki i autorzy są przedstawieni w kolejności alfabetycznej:

1. Marzanna B. Kielar, "Wilki"

2. Urszula Kozioł, "Raptularz"

3. Małgorzata Lebda, "Łakome"

4. Cezary Łazarewicz, "Na Szewskiej. Sprawa Stanisława Pyjasa"

5. Piotr Paziński, "Przebierańcy w nicości"

6. Andrzej Sosnowski, "Elementaże"

7.Michał Witkowski , "Elementaże  (1&2)"

O Nike Czytelników

Nagroda Nike Czytelników przyznawana jest od roku 1997, podobnie jak główne wyróżnienie. Co ciekawe, w ciągu ostatnich dziewięciu lat czytelnicy decydowali o tym, że Nike trafiała do autorów i autorek reportaży – za rok 2023 otrzymał ją Grzegorz Piątek, autor „Gdyni obiecanej. Miasta, modernizmu, modernizacji 1920-1939”

Drodzy Czytelnicy, 

Witamy Was w nowym roku szkolnym 2024/2025. Przypominamy , że w bibliotece szkolnej funkcjonuje nowy system – katalog biblioteczny online MOL NET+ dostępny przez Internet. Dzięki nowej funkcjonalności każdy czytelnik może sam przeglądać szkolne zasoby biblioteczne, korzystając z katalogu OPAC (Online Public Access Catalog). Link z możliwością przeglądania i wypożyczania książek przez Internet znajduje się w menu głównym naszej strony: E-SZKOŁA/MOL NET+.

Czytelnicy, którzy zechcą utworzyć własne konto biblioteczne i w pełni korzystać z usług jakie oferuje Profil czytelnika proszeni są o przekazanie swojego adresu e-mail do biblioteki szkolnej.

Dopiero po wprowadzeniu go do systemu przez nauczyciela bibliotekarza, możliwe będzie samodzielne korzystanie z konta czytelnika.

Użytkownicy otrzymują :

• możliwość rezerwacji zasobów biblioteki o każdej porze z dowolnego urządzenia posiadającego dostęp do internetu (komputer, tablet, telefon komórkowy)
• możliwość przeglądania własnego konta wypożyczeń, gdzie znajdują się między innymi informacje o pozycjach zarezerwowanych (termin odbioru), wypożyczonych i ewentualnych zaległościach.

Zapraszamy do korzystania!

W razie pytań zapraszamy do kontaktu z biblioteką.

Zwracamy się z prośbą do uczniów klas IV o zwrot książek do biblioteki szkolnej przed zakończeniem nauki w terminie do 25 kwietnia 2024 r.

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: "Juliusz Słowacki. Wieszcz, którego nie chcieliśmy."

Pod wieloma względami miał pecha. Zanim przedwcześnie zmarł, musiał żyć w czasach, gdy gwiazdą był Adam Mickiewicz. Publiczność żądała tylko jednego geniusza. Ale w "Beniowskim" zapowiadał: "moje będzie za grobem zwycięstwo". I chyba miał rację.

4 września 1809 roku urodził się Juliusz Słowacki.

Czterdzieści piramid Słowackiego

W 1806 roku Józef Czech, dyrektor Gimnazjum Wołyńskiego w Krzemieńcu, przyjął na posadę nauczyciela wymowy i poezji 33-letniego Euzebiusza Słowackiego, który wcześniej zasłużył się jako guwerner rodziny Poniatowskich w Tuhańczy. W chwilach wolnych od pracy młody pedagog poświęcał uwagę nastoletniej Salomei, córce Teodora Januszewskiego, zarządcy szkoły. W 1808 Euzebiusz Słowacki i Salomea Januszewska wzięli ślub. Nowożeńcy wybudowali w Krzemieńcu dom, w którym zamieszkali rok później - wspólnie z maleńkim Juliuszem, który przyszedł na świat 4 września 1809 roku. Jego matka miała wtedy 17 lat, a ojciec 36. Euzebiusz Słowacki pożył jeszcze 5 lat i zmarł na gruźlicę. W spadku przekazał synowi nie tylko śmiertelną chorobę, lecz także pokaźny majątek. Przez resztę życia Juliusz Słowacki podupadał na zdrowiu, ale prawie wcale nie musiał zarabiać. Krótki czas, jaki mu pozostał, mógł poświęcić na pisanie. Zmarł 3 kwietnia 1849 roku, nie dożywszy 40. urodzin. Kiedy żył, tylko nieliczni rozumieli wielkość jego talentu. Słowacki tworzył przecież w cieniu wielkiego Adama Mickiewicza, którego uważano za niedościgłego herosa literatury. Nie doceniano młodszego poety tym bardziej, że ośmielił się z Mickiewiczem nie zgadzać i forsować konkurencyjne poglądy. Na pogrzeb Słowackiego przyszła garstka przyjaciół, ale żaden z nich "nie uczcił choćby słowem jednym pamięci największego mistrza rymów polskich", jak pisał Zygmunt Krasiński. Również Cyprian Kamil Norwid złożył poecie pośmiertny hołd: "odszedł już od nas ten arcymistrz słowa, ten najpotężniejszy rzeźbiarz posągów duchów, który czterdzieści poematów jak czterdzieści piramid na pustyni świata po sobie zostawił".

Od Byrona do Słowackiego

Słowacki debiutował w 1830 roku poematem w stylu bajronowskim "Hugo". W pierwszym okresie twórczości często zarzucano poecie naśladownictwo - nie tylko Byrona, lecz także Szekspira i Mickiewicza. Młodzieniec nie poddawał się jednak, na zarzuty odpowiadając kolejnymi utworami. Napisał m.in. dramaty "Kordian" (1834), "Horsztyński" (1835), "Balladyna" (1839), "Mazepa" i "Lilla Weneda" (1840), "Ksiądz Marek" (1843) i "Sen srebrny Salomei" (1844), a także liczne powieści poetyckie, z "Beniowskim" i "Królem-Duchem" na czele. Pisał dużo, zdając sobie sprawę, że ma coraz mniej czasu. Dzięki intensywnej pracy niebawem doszedł do własnego stylu, ugruntowując nie tylko oryginalny język literacki, lecz także zespół poglądów estetycznych, filozoficznych i politycznych. Wiele z nich szło pod prąd zapatrywaniom środowisk artystycznych, które nadawały wówczas ton polskiej dyskusji w kraju i na emigracji. Największym przeciwnikiem był dla Słowackiego oczywiście Mickiewicz. Do legendy literackiej przeszedł tzw. pojedynek wieszczów, który odbył się 25 grudnia 1840 roku w Paryżu. Podczas przyjęcia Słowacki rzucił Mickiewiczowi wyzwanie, improwizując wiersz. Odpowiedź starszego kolegi była tak poruszająca, że wszyscy obecni popłakali się. Do dziś jednak trwają spory, kto wygrał pojedynek, tym bardziej że świadkowie wspominają, że po wszystkim dwaj rywale objęli się serdecznie i porozmawiali szczerze o swych dawnych zatargach.

Podróże ciała i ducha

Juliusz Słowacki przez całe życie podróżował, zarówno po najważniejszych miejscach w Europie, jak i po krajach Bliskiego Wschodu. Jako dziecko żył pomiędzy Krzemieńcem a Wilnem, potem w 1829 roku wyjechał do Warszawy. Był między innymi w Paryżu, Rzymie, Florencji, Neapolu, Genewie, Dreźnie, Londynie, zwiedził Anglię, Niemcy, Szwajcarię i Grecję, potem Egipt, Syrię i Palestynę. Wiele z tych podróży pozostawiło trwały ślad w jego twórczości. Rzeczy, które oglądał, i rozmowy z ludźmi, których spotykał, przetwarzał Słowacki w zgodzie z wizją rzeczywistości, którą kształtował przez lata i która najpełniejszy wyraz znalazła w filozofii genezyjskiej. Jej podstawę wziął poeta w Paryżu od Andrzeja Towiańskiego, jednak rozwinął ją w innym kierunku. Jednym z wątków filozofii genezyjskiej także jest wędrówka - to nieustanna praca ducha, który doskonali się poprzez przechodzenie w kolejne formy materialne. Dla człowieka uwięzionego w umierającym ciele była to zapewne także próba odnalezienia sensu w niezasłużonym cierpieniu. W 1848 roku, mimo bardzo złego stanu zdrowia, Słowacki przyjechał do Poznania z zamiarem wzięcia udziału w powstaniu wielkopolskim. Pruska policja zawróciła go do Paryża, gdzie spędził ostatnie miesiące życia i gdzie zmarł. Ale nie był to koniec jego podróży. W 1927 roku otwarto grób Słowackiego na paryskim cmentarzu Montmartre, by sprowadzić szczątki pisarza od ojczyzny. We Francji żegnał go prezydent republiki, w Polsce witał Józef Piłsudski. Trumna przybyła drogą morską, następnie popłynęła w górę Wisły do Krakowa, by spocząć na Wawelu. Statek, który przewiózł prochy Słowackiego przez Polskę, nazywał się "Mickiewicz". Jeśli więc słowa o "zwycięstwie za grobem" mogą dziś brzmieć nieco na wyrost, to chyba możemy mówić o remisie.

Drodzy Czytelnicy, 
nowy system – katalog biblioteczny online MOL NET+ dostępny przez Internet już funkcjonuje w naszej bibliotece.

Dzięki nowej funkcjonalności każdy czytelnik może sam przeglądać szkolne zasoby biblioteczne, korzystając z katalogu OPAC (Online Public Access Catalog). Link z możliwością przeglądania i wypożyczania książek przez Internet znajduje się w menu głównym naszej strony: E-SZKOŁA/MOL NET+.

Czytelnicy, którzy zechcą utworzyć własne konto biblioteczne i w pełni korzystać z usług jakie oferuje Profil czytelnika proszeni są o przekazanie swojego adresu e-mail do biblioteki szkolnej.

Dopiero po wprowadzeniu go do systemu przez nauczyciela bibliotekarza, możliwe będzie samodzielne korzystanie z konta czytelnika.

Użytkownicy otrzymują :

• możliwość rezerwacji zasobów biblioteki o każdej porze z dowolnego urządzenia posiadającego dostęp do internetu (komputer, tablet, telefon komórkowy)
• możliwość przeglądania własnego konta wypożyczeń, gdzie znajdują się między innymi informacje o pozycjach zarezerwowanych (termin odbioru), wypożyczonych i ewentualnych zaległościach.

Zapraszamy do korzystania!

W razie pytań zapraszamy do kontaktu z biblioteką.

Witold Gombrowicz - powieściopisarz, eseista, dramaturg, nowelista, prozaik i nie wiadomo kto jeszcze. Jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy, którego dzieła do teraz sprawiają problem w interpretacji, a przez krytyków są odbierane bardzo różnie. Przez jednych jego teksty są kochane, przez drugich - nienawidzone. Kojarzony, przede wszystkim przez młodzież, niestety wyłącznie z "Ferdydurke", która to jest zadawana w szkole średniej. Autor prawie przewidując stosunek do jego twórczości napisał w "Bakakaju", że miłość i nienawiść są dwoma obliczami tego samego. Zdecydowanie wyprzedzał swoją epokę, nadal prawdopodobnie nie dogoniliśmy Gombrowicza - dlatego jego teksty są tak wyróżniające się i wciąż kontrowersyjne. W latach 1966 i 1968 był kandydatem do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, której jednak ostatecznie nie otrzymał. Nadal powstają teksty krytykujące lub odnoszące się do jego twórczości. Słowa tego autora wciąż należą do jednych z najczęściej poddawanych analizie. Miesiąc przed rozpoczęciem II Wojny Światowej Gombrowicz wypłynął statkiem pasażerskim "MS Chrobry" do Ameryki Południowej i został w Argentynie na świadomej emigracji. Zmarł w 1969 roku na niewydolność płuc. Nie da się jednoznacznie opisać tego artysty, wydaje się on wyrwany ze świata i wciśnięty przez przypadek w XX wiek. Gombrowicz jest też autorem niezliczonej ilości neologizmów. To wszystko potwierdza tylko, że nie bez przyczyny jest nazywany jednym z najwybitniejszych twórców polskiej literatury współczesnej

Ciekawostki o Gombrowiczu i jego twórczości

• Książki Gombrowicza przetłumaczone zostały na ponad 30 języków, podczas pobytu w Argentynie sam tłumaczył "Ferdydurke" na język hiszpański;
• Pisarz ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim;
• "Ferdydurke" jest jego pierwszą powieścią, a etymologia tego tytułu nie jest jednoznaczna;
• Witold jest drugim imieniem artysty, pierwszym jest Marian;
• Pod pseudonimem Zdzisław Niewieski tworzył powieść sensacyjną "Opętani", drukowaną w gazecie codziennej;
• Mieszkał w Buenos Aires przez 24 lata, przez dłuższy czas utrzymywał się "z dobroci ludzi";
• Żona Gombrowicza - Rita Labrosse, była najpierw jego sekretarką, ożenił się z nią pół roku przed swoją śmiercią;
• Autor twierdził, że pisze na przekór Mickiewiczowi;
• Pisarz przez całe życie starał się unikać przyporządkowania określonej orientacji seksualnej;
• W latach 80. jego twórczość była zakazana i książki pojawiały się w wydaniach podziemnych;
• Powstały trzy filmy na podstawie książek Gombrowicza: "Ferdydurke", "Pornografia" i "Kosmos".

Zapraszamy społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: "Historia kartki świątecznej".

Nie każdy wie, że ludzie przesyłają sobie życzenia już od tysięcy lat. W starożytnym Egipcie wysyłano je spisane na pergaminie. W Europie zwyczaj wysyłania sobie życzeń w okresie świąt Bożego Narodzenia narodził się w okolicach XV lub XVI wieku. Pierwsze odnotowane użycie zwrotu „Wesołych Świąt” miało miejsce w liście wysłanym w 1534 roku. Z kolei pierwszy znany badaczom przedmiot przypominający kartkę świąteczną otrzymał król Anglii Jakub I w 1611 roku. Był to raczej duży, bogato zdobiony manuskrypt – miał wielkość 84 cm na 60 cm i aby dało się go przesyłać, składał się do bardziej poręcznej formy. Na środku tej „kartki” widniał kwiat róży, otoczony napisem, na który składały się życzenia świąteczne i noworoczne dla króla oraz jego syna. Ponadto na tym manuskrypcie znajdowały się też cztery wiersze i słowa pieśni.

Kartki świąteczne, jakie znamy

Na kartki świąteczne, jakie znamy obecnie, trzeba było jeszcze poczekać do XIX wieku. Do tego czasu na przesyłanie sobie nawzajem okolicznościowych pozdrowień mogli sobie pozwolić tylko najbogatsi, bo usługi pocztowe w Europie były potwornie drogie. W 1843 roku sir Henry Cole, jeden ze współtwórców prekursora współczesnej poczty, rozpoczął masową sprzedaż świątecznej kartki. Sir Cole stworzył ją razem ze swoim przyjacielem, artystą Johnem Horsleyem. Wspólnie zaprojektowali pierwszą kartkę, którą sprzedawali za 1 szylinga (równowartość obecnych 5 pensów lub 8 centów). Kartka składała się z trzech części: dwie zewnętrzne ukazywały ludzi troszczących się o biednych, ubogich i starszych, a środkowa – największa część – ukazywała zadowoloną z siebie, sytą rodzinę podczas bożonarodzeniowej wieczerzy. Wówczas karta wzbudziła wzburzenie w pruderyjnych Anglików tym, że… w tle młoda dziewczynka po kryjomu próbuje wina. Łącznie sprzedano około 1000 lub nawet mniej tych kartek.  Wraz z upowszechnieniem się i potanieniu usług pocztowych (swój udział w tym miał także rozwój kolei, która mogła przewozić towary szybciej, dalej i taniej), również zwyczaj przesyłania sobie życzeń na Boże Narodzenie zaczął być coraz bardziej powszechny. W dodatku kartka świąteczna w Wielkiej Brytanii była tańsza niż list w kopercie – jej wysłanie kosztowało pół pensa, czyli o połowę mniej niż wysłanie zwykłego listu. Pierwsza znana „spersonalizowana” kartka bożonarodzeniowa została wysłana w 1891 roku przez słynną ze swoich umiejętności strzeleckich Annie Oakley. Wysłała ją podczas Świąt Bożego Narodzenia ze Szkocji do rodziny i znajomych w USA. Kartka miała nadrukowane zdjęcie Oakley, które wydrukowała lokalna drukarnia.

Co było na kartkach?

Wraz z rozwojem maszyn drukarskich rosła też liczba produkowanych kartek. Na początku XX wieku zwyczaj przesyłania sobie życzeń w ten sposób rozprzestrzenił się na resztę Europy, a szczególnie popularny stał się w Niemczech. Pierwsze kartki świąteczne przedstawiały zazwyczaj scenki świąteczne. U schyłku czasów wiktoriańskich modny zrobił się motyw rudzika – małego angielskiego ptaszka, a także sceny ze śniegiem, co przypominało ludziom srogą zimę z 1836 roku.

Kartki świąteczne dla mas

W Stanach Zjednoczonych kartki świąteczne pojawiły się u schyłku lat 40. XIX wieku, ale ponieważ były bardzo drogie, stać na nie było tylko nielicznych. W 1875 roku Louis Prang rozpoczął masową produkcję kartek, dzięki czemu stały się one dostępne również dla ubogich. Pierwsze kartki Pranga przedstawiały motywy kwiatowe, roślinne oraz bawiące się dzieci. W 1915 roku John C. Hall wraz z dwoma swoimi braćmi założył firmę Hallmark Cards, która masowo wytwarzała kartki świąteczne i robi to do dziś. Na początku XX wieku kartki bożonarodzeniowe były już bardzo popularne. Zwykle były one bardzo fikuśne i miały nieregularne kształty, więc aby uniknąć ich zniszczenia, nie wysyłano ich pocztą, tylko zazwyczaj wręczano osobiście. Obecnie, mimo tego, że żyjemy w czasach internetu, „prawdziwa”, papierowa kartka z życzeniami wciąż potrafi wzruszyć i rozbawić każdego, kto ją otrzyma. Dlatego cały czas ludzie na całym świecie wysyłają sobie – nie tylko podczas świąt – kartki różnego rodzaju: zabawne, czułe, wzruszające, dekoracyjne czy artystyczne. I miejmy nadzieję, że będą to robić jeszcze długo.

Zapraszamy społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: "16 listopada Międzynarodowy Dzień Tolerancji".

"Spróbuj nie oceniać. Przedstawiaj.

Nie ma nic obrzydliwszego niż potępianie.

Jest zawsze takie lub inne i zawsze niesłuszne.

Któż wie dostatecznie dużo, żeby kogoś potępić?

Kto jest na to dostatecznie bezinteresowny?"

                                               Elias Canetti, "Tajemne serce zegara"

Międzynarodowy Dzień Tolerancji  – święto obchodzone corocznie 16 listopada, ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 12 grudnia 1995 roku z inicjatywy UNESCO. Inicjatywa ta spowodowana była pogłębiającymi się zjawiskami nietolerancji, przemocy, nacjonalizmu, rasizmu i antysemityzmu, jakim towarzyszy marginalizacja i dyskryminacja mniejszości. Data nie jest przypadkowa. 16 listopada 1995 roku państwa członkowskie UNESCO przyjęły Deklarację na Temat Zasad Tolerancji oraz Plan Działań po zakończeniu obchodów Roku, przy czym Międzynarodowy Rok Tolerancji (1995) został ustanowiony przez Zgromadzenie w 1993  z inicjatywy Konferencji Generalnej UNESCO. Jest to święto szacunki, akceptacji i uznania bogactwa różnorodności kultur na świecie. W Deklaracji UNESCO, państwa członkowskie podkreślają nie tylko konieczność walki z nietolerancją i rasizmem, lecz również znaczenie różnorodności kulturowej.

Czytaj PL to największa akcja czytelnicza w kraju,a być może także i na świecie.

Już od dziewięciu lat czytelnicy biją kolejne rekordy popularności udowadniając, że akcja Czytaj PL jest jednym z najważniejszych wydarzeń wspierających kulturę w Polsce. W tegorocznej edycji postawiono na różnorodność, inkluzywność i łatwą dostępność przekonując, że czytanie jest naprawdę dla każdego! W zeszłorocznej edycji Czytaj PL wzięło udział ponad 60 000 osób, które wypożyczyły książkowe bestsellery aż 150 000 razy! Nie ma zatem wątpliwości, że poprzeczka została zawieszona bardzo wysoko.
Akcja ma charakter bezpłatnej wypożyczalni bestsellerowych ebooków i audiobooków. Aby wziąć w niej udział, należy pobrać aplikację mobilną Woblink i przy jej pomocy zeskanować kod QR umieszczony na jednej z oficjalnych grafik akcji. Kod QR jest kluczem do wirtualnej biblioteki, w której można znaleźć wyjątkowe bestsellery. Tegoroczna lista lektur jest niezwykle bogata, a formuła akcji uproszczona. 18 starannie wyselekcjonowanych, atrakcyjnych książek dostępnych jest w ramach jednej biblioteki, bez podziału na książki młodzieżowe i dla dorosłych. Miłośnicy literatury z łatwością wybiorą coś dla siebie spośród takich kategorii jak Young Adult, reportaże, literatura piękna, obyczajowa oraz kryminały. Tak jak w zeszłym roku, książki będzie można czytać na czytnikach elektronicznych inkBOOK oraz Kindle! Akcja Czytaj PL jest od początku realizowana jako element programu Kraków Miasto Literatury UNESCO.

Czytać i słuchać bestsellerowych książek można od 2 do 31 listopada. Umożliwiają to organizatorzy akcji: KBF, operator programu Kraków Miasto Literatury UNESCO, i Woblink – największa w Polsce platforma z ebookami, audiobookami i książkami papierowymi. Organizowana i rozwijana od 9 lat akcja Czytaj PL nie byłaby możliwa bez współpracy z jej partnerem strategicznym – Instytutem Książki, największymi wydawcami w kraju, a także z partnerującymi jej miastami.

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: "Historia szkoły w kronikach zapisana..."

                                                            "Czym jest historia?

                                              Echem przeszłości odbitym przez przyszłość.

                                            Odblaskiem przyszłości rzuconym w przeszłość"

                                                                                                                                                  Wiktor Hugo

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: "26 wrzesień - 45 rocznica śmierci Jana Parandowskiego."

Jan Parandowski urodził się w 1895 roku we Lwowie. Był prozaikiem, eseistą i tłumaczem. Debiutował bardzo wcześnie, bo już w roku 1913, szkicem literacko-filozoficznym. Studiował filologię klasyczną i archeologię, gdy wybuchła wojna i Parandowski musiał przerwać studia. Kontynuował edukację dopiero w latach 1920-1923. Pracował w wydawnictwie Altenberga we Lwowie. Odbył kilka podróży badawczych do Włoch, Grecji i Francji. W 1929 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie rozpoczął współpracę z „Pamiętnikiem Warszawskim”. Pisał także recenzje zamieszczane w prasie lwowskiej i warszawskiej. Od roku 1931 był członkiem zarządu Pen Clubu, którego prezesem później został. Lata okupacji spędził w Warszawie. Organizował konspiracyjne życie kulturalne miasta. Po wojnie wykładał na KUL-u. Reprezentował Polskę na kongresach międzynarodowych z zakresu literatury. W 1964 roku otrzymał nagrodę państwową za całokształt swojej twórczości. Był znawcą kultury rzymskiej i greckiej. W swojej twórczości starał się przybliżyć i spopularyzować wartości antyczne: ład, harmonię czy dionizyjski witalizm. Popularność przyniosła mu głównie „Mitologia” wydana w roku 1924. Inne znane jego utwory to: „Wojna trojańska”, "Przygody Odyseusza", „Eros na Olimpie”, „Dysk Olimpijski” czy „Medea”. Wiele dyskusji wywołała powieść „Niebo w płomieniach”. Była to historia o młodzieńczym przełomie religijnym i światopoglądowym. Nie brak w niej nawiązań autobiograficznych. Akcja powieści rozgrywa się bowiem we Lwowie w środowisku inteligencji nauczycielskiej i urzędniczej. Parandowski miał też swoje zasługi w zakresie przekładów literackich. Główne miejsce w jego dorobku w tym zakresie zajmowało tłumaczenie „Odysei”. Parandowski zmarł w 1987 roku w Warszawie.

"Kiedy wszystko inne zawiedzie, dajcie za wygraną i idźcie do biblioteki"

                                                                                                            Stephen King

Witamy Czytelników w roku szkolnym 2023/2024 i zapraszamy do biblioteki szkolnej.

Biblioteka czynna:

Poniedziałek: 7.00 - 15.00

Wtorek: 7.00 - 15.00

Środa: 7.00- 15.00

Czwartek: 7.00 - 15.00

Piątek: 7.00 - 14.30

W związku z odbywającymi się zajęciami lekcyjnymi w dniach: poniedziałki, wtorki, czwartki w godzinach 10.55 - 11.40 biblioteka szkolna będzie nieczynna. Za utrudnienia serdecznie przepraszamy.

Biblioteka szkolna informuje, że można wypożyczyć książki na wakacje.

Warunkiem jest zwrot wcześniej wypożyczonych książek.

Jak długo nie oddawałaś/-eś książki do biblioteki? Tego spóźnienia , mamy nadzieję, nie pobijesz!

Książkę wypożyczył pan John McCormick, a w czasie gdy to zrobił, kara za jeden dzień przetrzymania książki po terminie jej oddania wynosiła 5 centów, czyli teoretycznie czytelnik ten przez niemal całe stulecie dorobił się wobec biblioteki długu w wysokości 1756 dolarów (7318 zł według kursu z 25 maja 2023 roku). Na szczęście instytucja, nie licząc na to, że książka kiedykolwiek do niej wróci, anulowała ten dług w roku 2019. Jak więc to się stało, że książka jednak do biblioteki w St. Helena wróciła? Jim Perry, mieszkaniec Kalifornii, porządkował rzeczy po swojej zmarłej żonie i natrafił w jednym z kartonów właśnie na „Benson Lossing’s…”. To właśnie on stwierdził, że najprawdopodobniej dziadek jego małżonki, właśnie John McCormick, był tym czytelnikiem, który wypożyczył książkę. Perry postanowił, że późno, bo późno, ale książkę trzeba do biblioteki zwrócić. Najpierw zrobił to anonimowo, potem jednak postanowił się ujawnić, gdy instytucja poprosiła o więcej szczegółów dotyczących okoliczności odnalezienia egzemplarza.

Według pracowników biblioteki „A History of the United States” była jedną z pierwszych 540 książek dostępnych w St. Helena Public Library. Dzisiaj może ją podziwiać każdy, kto wejdzie do instytucji – umieszczono ją w szklanej gablocie.

Warto dodać, że – jak wskazuje Księga rekordów Guinnessa – książka wypożyczona przez Johna McCormicka wcale nie jest tą, która najdłużej pozostawała nieoddana. W roku 1667 lub 1668 z Sidney Sussex College w Cambridge wypożyczono książkę historyczną napisaną w języku niemieckim przez pułkownika Roberta Walpole’a, ojca sir Roberta Walpole’a, uważanego za pierwszego premiera Wielkiej Brytanii. Do książki udało się dotrzeć Johnowi Plumbowi, który pisał biografię Walpole’a i który zwrócił książkę Sidney Sussex College 16 stycznia 1956 roku, czyli po 287 latach od jej wypożyczenia.

Prosimy uczniów klas czwartych (maturalnych) o zwrot wszystkich wypożyczonych książek do biblioteki szkolnej do dnia 28.04.2023 r. (piątek).

Zapraszamy społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: "Pablo Picasso i jego burzliwy świat."

Pablo Picasso należał do grona najwybitniejszych i najlepiej rozpoznawalnych malarzy XX wieku. Był także twórcą niezwykle płodnym: na przestrzeni lat ukończył kilka tysięcy obrazów. Co warto wiedzieć o działalności hiszpańskiego artysty oraz o jego życiu uczuciowym?

Kalendarium

• 1881 - przychodzi na świat Pablo Ruiz Picasso
• 1887 - Picasso idzie do szkoły, gdzie pracuje jego ojciec
• 1888 - rozpoczyna malowanie pod okiem swojego ojca
• 1889 - uczęszcza na walki byków,maluje swój pierwszy obraz La picador
• 1890 - zostaje wysłany do uważanej za najlepszą w Maladze szkoły San Rafael School
• 1891 - rodzina przeprowadza się do miasta La Coruna
• 1895 - umiera siostra Picasso Conchita, powstaje Autoportret z ojcem, przenosiny do Barcelony
• 1895 - powstaje duże 197 x 249,5 cm płótno Nauka i miłosierdzie, wstępuje do Szkoły Sztuk Pięknych la Lonja
• 1987 - Nauka i miłosierdzie otrzymuje wyróżnienie na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie
• 1899 - wiosną tego roku Pablo poznaje swojego późniejszego wielkiego przyjaciela i biografa, Jaime Sabartesa
• 1900 - 1 lutego zostaje otwarta wystawa ok.150 rysunków Picassa w Els Quatre Gats, jesienią wyjeżdża do Paryża, powstaje m.in. La Moulin de la Galette
• 1901 - po powrocie z Paryża wydaje pismo „Arte Joven” („Młoda Sztuka”), śmiercią samobójczą ginie jego przyjaciel Casagemas, rozpoczyna się "błękitny okres" w twórczości Picasso
• 1904 - Picasso osiada w Paryżu, łączy go związek z Fernande Olivier, rozpoczyna się "okres różowy", powstaje m.in. Toaleta
• 1907 - powstaje obraz Panny z Avignon zwiastujący narodziny kubizmu
• 1912 - rozpada się związek z Fernandą
• 1915 - umiera jego następna miłość Eva Gouel
• 1917 - poznaje Olgę Koklową
• 1918 - Picasso i Olga Koklowa pobierają się, rozpoczyna się okres klasycystyczny i surrealistyczny
• 1921 - narodziny syna Paula
• 1927 - Picasso spotyka siedemnastoletnią Marię Teresę
• 1932 - powstaje  Kobieta z kwiatami portret Marii Teresy w manierze surrealistycznej
• 1935 - rozwód z Olgą
• 1937 - powstaje Guernica wym: 349,3 x 776,6
• 1943 - artysta poznaje Francoise Gilot
• 1944 - Picasso wstępuje do Komunistycznej Partii Francji
• 1947 - przychodzi na świat syn Picassa Claude
• 1949 - rodzi się Paloma - córka artysty
• 1950 - Picasso zostaje uhonorowany Międzynarodową Nagrodą Pokojową im.Józefa Stalina
• 1953 - spotyka Jacqueline Roque
• 1961 - dostaje Międzynarodową Nagrodę Pokojową im.Lenina, bierze ślub z Jacqueline Roque
• 1973 - umiera 6 kwietnia w wieku 92 lat, pochowany w Chateau Vauvenargues

Zapraszamy społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: "21 marca Światowy Dzień Poezji"

Niektórzy lubią poezję

Niektórzy –
czyli nie wszyscy.
Nawet nie większość wszystkich, ale mniejszość.
Nie licząc szkół, gdzie się musi,
i samych poetów,
będzie tych osób chyba dwie na tysiąc.

Lubią –
ale lubi się także rosół z makaronem,
lubi się komplementy i kolor niebieski,
lubi się stary szalik,
lubi się stawiać na swoim,
lubi się głaskać psa.

Poezję –
tylko co to takiego poezja.
Niejedna chwiejna odpowiedź
na to pytanie już padła.
A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
jak zbawiennej poręczy.
                                                           W. Szymborska

Szykuje się rewolucja. Na stronie Amazona, giganta rynku e-commerce, lawinowo przybywa tytułów autorstwa ChatGPT, bota, który pozwala na napisanie książki   w kilka godzin. Wykorzystywanie sztucznej inteligencji do tworzenia to perspektywa tyleż ciekawa, co – z kilku powodów – niepokojąca. „Te książki zaleją rynek i wielu autorów zostanie bez pracy”, przestrzegają stowarzyszenia zrzeszające twórców.

Amazon jest zdecydowanie największym sprzedawcą zarówno fizycznych, jak i elektronicznych książek, kontrolującym ponad połowę sprzedaży w Stanach Zjednoczonych i – według niektórych szacunków – ponad 80% rynku e-booków. Trzeba więc skonstatować: droga do sukcesu na międzynarodowym rynku książki zwykle wiedzie przez amerykańskiego giganta, który tym samym kształtuje literackie trendy.

Czy sztuczna inteligencja zastąpi pisarzy?

ChatGPT, połączony z narzędziem umożliwiającym self-publishing, które zapewnia Amazon, może zwiastować zmiany na rynku książki. W serwisach YouTube, TikTok czy Reddit znajdziemy już setki tutoriali, które uczą, jak stworzyć książkę w zaledwie kilka godzin. W tym: poradniki traktujące o szybkim wzbogaceniu, programowaniu, diecie, czy książki kucharskie. W rozmowie z agencją Reutera Mary Rasenberger, szefowa Amerykańskiej Gildii Pisarzy, zaznaczyła, że choć zjawisko ghostwritingu znane jest od dawna, automatyzacja poprzez sztuczną inteligencję to coś zgoła innego. Według Rasenberger narzędzie to może sprawić, że pisarstwo przestanie być rzemiosłem i zmieni się w towar.  Dyrektorka wykonawcza organizacji zrzeszającej twórców wskazała też, że konieczne będzie wprowadzenie metod, dzięki którym dane o sposobie, w jaki powstały książki, będą przejrzyste. „Inaczej skończymy z masą książek niskiej jakości” – zakończyła.

Zapraszamy społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: " W rocznicę śmierci Moliera"

Molier ośmieszał wszystko i wszystkich. Jego życie parokrotnie było zagrożone przez to, jak zuchwale dobierał się do różnych współczesnych tematów. Jednocześnie zaś uparcie wierzył w moralizatorską rolę teatru.

17 lutego 1673 zmarł Molier (wł. Jean Baptiste Poquelin), francuski komediopisarz i aktor. Jeden z największych artystów w historii Europy pochodził z rodziny mieszczańskiej. Po ukończeniu studiów prawniczych, zrezygnował z kariery i wraz z Magdaleną Bejart założył wędrowną trupę aktorską. Wystawiali odkryte po latach farsy średniowieczne. Sztuki nie cieszyły się zbytnim powodzeniem. W tym czasie Molier trafił do więzienia za długi. Przełomowym wydarzeniem w życiu Moliera było wystawienie w 1659 roku w Paryżu komedii "Pocieszne wykwintnisie". Sztuka wyśmiewająca salonową przesadę ówczesnej Francji odniosła ogromny sukces i spotkała się z uznaniem samego króla Ludwika XIV.  Wystawiane przez niego komedie cechowały się wysokimi walorami artystycznymi i niezachwianą wiarą w ludzi, ich rozum i zdolność do przezwyciężania zła. Ten nie tylko utalentowany aktor i pisarz, ale też mądry i oczytany człowiek, zmarł robiąc to, co umiał najlepiej. Podczas wystawiania na scenie teatru sztuki "Chory z urojenia".

Zachęcamy Uczniów do pobrania  audiobooków z lekturami szkolnymi i klasyką literatury przygotowanych przez Wolne Lektury. 

Wolne Lektury to biblioteka internetowa udostępniająca za darmo i bez rejestracji ebooki i audiobooki. W zbiorach posiada ponad 6 tys. tytułów, z czego ponad 1 tys. w postaci audio. Wszystkie audiobooki Wolnych Lektur udostępniane są na wolnej licencji, co oznacza, że można je swobodnie wykorzystywać, m.in. pobrać na własne urządzenie.

Niezwykła tradycja wysyłania świątecznych kartek liczy wiele lat. Wielu z nas pamięta okres, gdy nasi dziadkowie otrzymywali kartki, pocztówki z życzeniami związane z obchodami Świąt Bożego Narodzenia. Otrzymane kartki oraz pocztówki zajmowały w domu honorowe miejsce, takie jak szyby kredensów lub dekoracje na komodach. Wówczas był to symbol pamięci o rodzinie. Choć dana osoba była daleko, to podświadomie czuło się jej bliskość. W obecnym czasie kartki bożonarodzeniowe przegrywają z elektroniką. Poznajmy, jakie były ich początki. Jako pierwsza kartka świąteczna została opracowana na zamówienie Sir Henry’ego Cole’a w 1843 roku. Wykonana została przez zaprzyjaźnionego ilustratora. Na kartce została umieszczona wielopokoleniowa rodzina, która odpoczywa razem przy świątecznym stole. Kartka ta została sprzedana w 1000 egzemplarzy. Angielskie kartki świąteczne przez długi czas rzadko ukazywały religijne lub zimowe scenerie. Znacznie częściej można było spotkać wizerunki kwiatów, które miały przypomnieć odbiorcy o szybkim nadejściu wiosny.

W kolejnych latach sława kartek rosła, a ich forma ulegała zmianie. Na początku XX wieku producenci papeterii zainteresowali się produkcją pocztówek. W 1913 roku powstała firma Hallmark, która do dziś prężnie funkcjonuje. W owym czasie odniosła wielki sukces dzięki wprowadzeniu zwyczaju wysyłania kartek świątecznych adresowanych do żołnierzy odbywających służbę podczas I wojny światowej. W tym czasie stało się również popularne ręczne wykonywanie kartek bożonarodzeniowych, które były przekazywane z rąk do rąk. W połowie XX wieku ilustracje kartek świątecznych uległy zmianie, zaczęły się na nich pojawiać motywy religijne lub zimowe, charakterystyczne dla danej pory roku. Kartki zaczęto wykorzystywać jako przedmiot sprzedaży charytatywnej, a dochód był przekazywany na pomoc najuboższym. Warto podkreślić, że wraz ze zwyczajem przesyłania kartek do rodzin czy bliskich osób, pojawił się również zwyczaj wysyłania oficjalnych kartek świątecznych. W 1840 roku na prośbę brytyjskiej rodziny królewskiej została stworzona pierwsza forma życzeń. Początkowo do otwartych kartek jako środka komunikacji międzyludzkich podchodzono z dystansem, gdyż była to jawna forma przekazu. Mimo niechęci, kartki pocztowe stały się podstawową formą i elementem składania życzeń. Dziś dzięki zachowanym pożółkłym, najstarszym kartkom możemy podziwiać dawną pomysłowość ilustratorów.

W Polsce kartonowe kartki świąteczne, które zwane były też „odkrytkami” zagościły w  XIX wieku, zaś ostateczną nazwę pocztówki zyskały w 1900 roku, za wstawiennictwem Henryka Sienkiewicza, który wziął udział w konkursie na nazwę kartki pocztowej w języku polskim. Mimo pojawienia się kartki świątecznej w Polsce tak wcześnie, zyskała ona popularność dopiero w latach 20. XX wieku. Do zakupu pocztówek zachęcały swoimi reklamami wszelakie kioski oraz księgarnie w lokalnych gazetach. Warto podkreślić, że dawniej pocztówki wysyłano oddzielnie, pierwszą na Święta Bożego Narodzenia, a drugą - z okazji Nowego Roku.

Obecnie możliwości zastąpienia tradycyjnej kartki świątecznej są ogromne. Możemy składać bliskim życzenia za pośrednictwem wiadomości SMS, czy portali społecznościowych. Są to rozwiązania uproszczone, którym mimo wszystko brakuje uroku pięknej papierowej pocztówki. W czasach, gdzie króluje internet czy telefonia komórkowa, mogłoby się wydawać, iż tradycyjne kartki to przeżytek. Mimo wszystko jest bardzo dużo osób, którzy nadal podtrzymują tą tradycję i korzystają z tej formy składania życzeń. Ważną kwestią jest również to, że nie musimy ograniczać się tylko do zakupu gotowych kartek, ale możemy własnoręcznie wykonać swoją kartę.

Najdroższe książki świata nie są sklasyfikowane w żadnym osobnym zestawieniu czy raporcie, jednak co jakiś czas media piszą o kolejnych odkryciach białych kruków czy książkach, które sprzedano na aukcjach za astronomiczne kwoty. Poznajcie tytuły, które na listach najdroższych książek świata pojawiają się najczęściej!

Zacznijmy patriotycznie – od Polski. W Muzeum Diecezjalnym w Pelplinie przechowywane jest dzieło, którego wartość szacuje się na około 150 milionów złotych. Mowa o oryginalnej – jednej z 48 zachowanych do dzisiaj – Biblii Gutenberga. Wśród wszystkich egzemplarzy, które przetrwały kilka wieków, tylko 21 jest kompletnych, a ten polski wyróżnia bardzo dobry stan.

W roku 2014 „Forbes” przygotował listę najdroższych książek świata – uwzględniając w niej jedynie dzieła, które zostały już sprzedane, a nie te, których wartość jest jedynie szacunkowa. Na jej szczycie znalazł się wtedy „Kodeks Leicester” Leonarda da Vinci. Co ciekawe, dzieło to kupił w 1994 roku Bill Gates – wydał na nie niemal 31 (30,8) milionów dolarów. Dzisiaj szacuje się, że byłoby warte około 55 milionów. Praca słynnego florentczyka ma w nazwie człon „Leicester”, ponieważ w 1717 roku zakupił ją Thomas Coke, pierwszy hrabia Leicester. Może więc z czasem zyska nazwę „Kodeksu Gatesa”?

28 milionów dolarów za „Ewangeliarz Henryka Lwa” („The Gospels of Henry the Lion Order of St. Benedict”). „Ewangeliarz Henryka Lwa” wykonano najprawdopodobniej pomiędzy 1173 a 1188 rokiem. Za jego stworzenie odpowiadają benedyktyni z opactwa w Helmarshausen. Rękopis zawiera 266 stron, które składają się na tekst wszystkich czterech Ewangelii. Tekstowi towarzyszą ilustracje – jest ich 50 i każda z nich zajmuje całą stronę. Dzieło jest obecnie przechowywane w Bibliotece księcia Augusta w Wolfenbüttel i wystawiane na widok publiczny raz na 2 lata.

„Najdroższa książka świata” to tytuł, który mógłby (tymczasowo) powędrować i do oryginału Konstytucji Stanów Zjednoczonych z 1787 roku, kupionego w listopadzie 2021 przez anonimowego klienta za 43 miliony dolarów. Dokument, jeden z 13 oryginalnych egzemplarzy, wystawiono na aukcji Sotheby’s, a sama licytacja trwała 8 minut. Ten sam egzemplarz wystawiono wcześniej w roku 1988 – wylicytowano wtedy „jedynie” 165 tysięcy dolarów. Co ciekawe, anonimowy kupiec wygrał z grupą crowdfundingową, która zbierała środki, chcąc potem uczynić dokument publicznie dostępnym.

„Księga Mormona” sprzedana za 35 milionów dolarów. Kolejna pozycja na liście najdroższych książek świata, jest jedną z czterech świętych ksiąg Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.Rękopis „Księgi Mormona” został sprzedany w 2017 roku za 35 milionów dolarów. Jak zauważa znawca wiekowych rękopisów i handlarz białymi krukami Rick Gekoski, dzieło sprzedano za rekordową, do 2017 roku, sumę. Dodał jednak, że tytuł „najdroższej książki świata” trudno przyznać ze względu na to, że wiele utworów w ogóle nie jest wystawianych na sprzedaż, stanowią one dobro publiczne.

Magna Carta – dokument o wielkiej wartości dla Anglików i Amerykanów. W roku 2007 na aukcji Sotheby’s za 21,3 miliona dolarów sprzedano 710-letnią wtedy kopię Magna Carta, czyli Wielkiej Karty Swobód, aktu wydanego w 1215 roku przez króla Anglii Jana bez Ziemi. Kopia, jedna z 17 współcześnie znanych i ostatnia, która pozostawała w rękach prywatnych, trafiła w ręce waszyngtońskiego biznesmena. Sprzedawał ją z kolei miliarder i były kandydat na prezydenta USA Ross Perot. Sprzedaż miała na celu przyznanie grantów filantropijnych prowadzonej przez niego fundacji. Fundacja ta nabyła z kolei dokument w 1984 roku od rodziny Brudenell z Northamptonshire. Sprzedaną kopię wykonano w 1297 roku, a sam dokument jest ważny nie tylko dla Anglików, ale również Amerykanów – stanowił wzór dla Konstytucji Stanów Zjednoczonych i Deklaracji Niepodległości.

"Pierwsze Folio" Wiliama Szekspira, czyli najdroższa książka świata literackiego? „Pierwsze Folio” jest nazwą nadaną współcześnie kolejnej pozycji w zestawieniu najdroższych książek świata, czyli pierwszemu zbiorowi dzieł Williama Szekspira, które ukazało się już po jego śmierci, w 1623 roku, staraniem przyjaciół słynnego twórcy. „Pierwsze Folio”, które w lipcu 2022 roku wystawiono na aukcji w Anglii, wcześniej należało do polityka i historyka R.W. Setona-Watsona, a następnie do Abla E. Berlanda, bibliofila z Chicago. Egzemplarz zawiera notki sporządzone przez jego kolejnych właścicieli. Został kupiony za 2 miliony funtów przez anonimowego kolekcjonera.

Bestiariusz z Northumberland – drogocenna średniowieczna encyklopedia zwierząt. Większość najdroższych książek świata stanowią – jak widać na przykładach powyżej – przede wszystkim dzieła religijne. Bestiariusz z Northumberland jawi się na ich tle jako utwór nietypowy – to utrzymane w gotyckim klimacie dzieło pełne jest baśniowych, fantastycznych opisów różnego rodzaju bestii. Zarówno tych mających istnieć w rzeczywistości, jak i tylko wyobrażonych, mitycznych. Tekstowi towarzyszy ponad 100 przejmujących ilustracji. Człon „Northumberland” pochodzi od jednego z poprzednich właścicieli księgi – być może zamieszkiwał on to hrabstwo. Do dzisiaj nie wiadomo, kto jest autorem tego bestiariusza ani kiedy dokładnie powstał – przypuszczalnie jednak w latach 1250–1260. Księga została zakupiona w roku 2007 na jednej z aukcji i trafiła do kolekcji J. Paul Getty Museum. Nie wiadomo, jaką kwotę za nią zapłacono, szacunki mówią o 20 milionach dolarów.

Fragment Koranu – część sury warta niemały majątek. Niemałą cenę na aukcji w 2008 roku – 2,5 miliona funtów, czyli kilkakrotnie więcej niż wcześniej szacowano – uzyskał fragment Koranu spisany w VII wieku. Sprzedany fragment jest częścią An-Nisa, czwartej sury świętej księgi muzułmanów. Porusza ona kwestie przede wszystkim praw i obowiązków, jakie mają mieć kobiety, ale są też wytyczne dotyczące życia rodzinnego. Wylicytowany fragment jest palimpsestem, czyli rękopisem, który wykonano na istniejącym już wcześniej tekście, materiale. Całość zapisano pismem hijazi – w formie arabskiego zapisu kaligraficznego, którą stosowano w pierwszych rękopisach Koranu. To sugeruje, że autor fragmentu mógł go spisać jeszcze za życia proroka Mahometa. Podobnych rękopisów, a właściwie ich fragmentów, ma być współcześnie w różnych częściach świata 38.

„Histoire de ma vie” – nieocenzurowane dzienniki słynnego uwodziciela. Giacomo Casanova, jeden z najsłynniejszych uwodzicieli w historii, jest drugim pisarzem, po Williamie Szekspirze, którego dzieło znalazło się w zestawieniu najdroższych książek świata. W 2010 roku liczące 3700 stron i zawierające nieocenzurowane opisy miłosnych perypetii wspomnienia wenecjanina zostały kupione przez anonimową osobę za około 4 miliony funtów (dokładnej kwoty nie ogłoszono publicznie). Co ciekawe, osoba ta postanowiła przekazać dzieło w darze Bibliotece Narodowej Francji. Sprzedana na aukcji „Histoire de ma vie” to nieocenzurowana, bo oryginalna, wersja tekstu Casanovy. Co ciekawe, od 1821 roku rękopis był w rękach niemieckiego wydawnictwa Brockhaus. Jego przedstawiciel, Hubertus Brockhaus, powiedział, że jest zachwycony tym, że teraz dzieło trafiło do Francji – zostało w końcu w całości napisane w drugim (po włoskim) języku autora, czyli właśnie francuskim. Warto dodać, że utwór Casanovy przetrwał bombardowanie Lipska w czasie drugiej wojny światowej – egzemplarz został odnaleziony na podłodze budynku wydawnictwa. Frederic-Arnold Brockhaus zorganizował przemyt dzieła w amerykańskiej ciężarówce w 1945 roku.

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy:

"Joseph Conrad.Człowiek trzech kultur".

Nie został emigrantem, bo taki miał pomysł na życie, ale ze zwykłej konieczności. Kiedy miał siedemnaście lat, wuj wysłał go do Francji dla podreperowania słabego zdrowia. Tam też, poszukując później źródła utrzymania, został marynarzem. Miał dwadzieścia lat, gdy dopiero zaczął poznawać język, w którym napisał książki będące do dziś kanonem literatury angielskiej i światowej. Przyszedł na świat 3 grudnia 1857 roku w Berdyczowie, na dzisiejszej Ukrainie. Był synem Apollona Korzeniowskiego, poety i działacza niepodległościowego. Jesienią 1861 roku jego ojciec został aresztowany przez władze carskie i wraz z żoną skazany na zesłanie do Wołogdy, w północnej Rosji. Kiedy Józef miał ledwie osiem lat, zmarła jego matka. Ojca zwolniono z zesłania dopiero wtedy, gdy już był śmiertelnie chory. Osierocony chłopiec wychowywał się we Lwowie i Krakowie, aż w końcu opuścił ojczyznę za chlebem.

Conrad był człowiekiem trzech kultur: polskiej, francuskiej i angielskiej. Z ojczyzny wyniósł znajomość naszej literatury i typowe dla niej motywy wierności, zdrady, obowiązku i honoru. Drugim jego językiem był francuski. Klasycy francuskiego realizmu byli dla niego literackimi wzorami. Sam został klasykiem prozy angielskiej mimo tego, że jego angielszczyzna nosiła wyraźne znamiona polskich i francuskich wpływów. Conrad mówił po angielsku z bardzo silnym obcym akcentem. - W momencie, kiedy chorował i kiedy często tracił przytomność, przerażał swoją małżonkę, mówiąc językiem zupełnie jej nieznanym - opowiadała autorka audycji Polskiego Radia z 1988 roku.

Pierwszą swoją powieść, "Szaleństwo Almayera", opublikował w 1895 roku - Chory, samotny, chwilowo bez pracy, snujący różne projekty, rozpoczął pracę nad książką w rozpaczliwym nastroju. Pochłaniała go, zaprzątała całą jego uwagę, wyczerpywała siły. W końcu napisał do przyjaciółki z Londynu: "Skończone. Od chwili przebudzenia wydaje mi się, że w tych kartkach, które leżą przede mną, pogrzebałem samego siebie" –  opowiadał Zdzisław Najder w audycji "Życie Conrada Korzeniowskiego". Po ukończeniu debiutanckiej i świetnie przyjętej książki Conrad napisał jeszcze czternaście powieści i osiem tomów opowiadań. Niektóre z nich uważane są za czołowe osiągnięcia literatury marynistycznej, lecz według znawców życia i twórczości pisarza, to nieporozumienie. - Dla Conrada morze, które występuje zresztą tylko w jednej czwartej jego utworów, było tylko i wyłącznie tłem. Przedstawiał ludzi zawsze w sytuacjach ekstremalnych i morze stanowiło to tło, na którym najbardziej widać ludzkie namiętności - dowiadujemy się z audycji Małgorzaty Tułowieckiej.

Jedną z najbardziej znanych powieści Conrada jest "Lord Jim" opowiadający o oficerze marynarki, który opuścił powierzony mu statek. To wnikliwe studium o utracie i odzyskaniu honoru. - Jego bohaterowie są postaciami niezwykle skomplikowanymi. Conrad badał meandry ludzkiej psychiki, szukając źródeł sukcesu lub klęski w tym labiryncie (…), zmusza do myślenia, zmusza do pełnej koncentracji - podkreślał autor audycji Polskiego Radia z 1982 roku. "Jądro ciemności" opowiadające o bezprzykładnym okrucieństwie kolonializmu stało się jednym z najbardziej znanych utworów współczesnej literatury, analizowanym przez studentów na całym świecie, a jego motywy stanowią do dziś podstawę scenariuszy powstających filmów. Żadnemu twórcy nie jest łatwo unieść taki ciężar i Conrad był tego świadomy. "Trzeba do końca wlec za sobą kulę swojej indywidualności. Tak się płaci za piekielny i boski przywilej myślenia" – napisał u kresu swego życia.

3 sierpnia 1924 roku w Oswalds pod Canterbury w Anglii zmarł Józef Teodor Konrad Korzeniowski, syn polskich patriotów i wielki pisarz angielski znany później jako Joseph Conrad.  

 „O obrotach sfer niebieskich” pójdzie pod młotek na aukcji domów Aguttes i Drouot. Blisko 500-letnie pierwsze wydanie najsłynniejszej księgi Mikołaja Kopernika, datowane na rok 1543, trafi na sprzedaż razem z dziełami Balzaca, Celine’a czy Einsteina.

Najważniejsze dzieło Mikołaja Kopernika w którym zawarł on istotę teorii heliocentrycznej, powstawało w latach 1515–1530. Praca, która dokonała przewrotu w nauce i ówczesnym światopoglądzie, a ostatecznie rozpoczęła tzw. rewolucję kopernikańską, składa się z sześciu ksiąg. W 1541 roku rękopis trafił w ręce Retyka, który dwa lata wcześniej przybył do Fromborka, by poznać teorię astronoma. Pierwsze wydanie „De revolutionibus orbium coelestium”, które do 1835 roku figurowało w indeksie ksiąg zakazanych przez Watykan, ukazało się w 1543 roku w Norymberdze. Szacuje się, że wydano wówczas około 500 egzemplarzy. Jeden z nich pójdzie pod młotek już 16 listopada, gdy w podparyskim Neuilly-sur-Seine odbędzie się sprzedaż kolekcji firmy Aristophil. Znajdują się w nim w niej wyjątkowo rzadkie i cenne rękopisy oraz dzieła drukowane.  To jednak pierwsze wydanie dzieła Kopernika uznaje się za najważniejszy artefakt. Nim księga trafiła na aukcję, znajdowała się w kolekcji księgarni L. Potier. Dzieło należało do katalogu rzadkich i cennych rękopisów oraz książek drukowanych. Z noty informacyjnej wynika, że firma Aristophil kupiła je od francuskiego marszanda. Za jeden z 500 znajdujących się na świecie egzemplarzy pierwszego wydania pracy Mikołaja Kopernika, jedynej, która ukazała się za życia uczonego, trzeba będzie słono zapłacić. Dom aukcyjny spodziewa się zarobku w granicach 150–200 tysięcy euro.Po śmierci Kopernika rękopis trafił do biskupa warmińskiego Tiedemanna Giesego, wieloletniego przyjaciela autora. Kolejno właścicielami byli wspomniany Retyk, astronom z Heidelbergu Jacob Christmann, Jan Ámos Komenský i gdański astronom Jan Heweliusz. Następnie ślad się urywa. Rękopis „O obrotach sfer niebieskich” zaginął na wiele lat, by wreszcie odnaleźć się w Czechach. W roku 1953 rząd Czechosłowacji przekazał go Polsce, gdzie znajduje się do dziś. Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Jagiellońskiej. W 1999 rękopis dzieła został wpisany na listę UNESCO Pamięć Świata. Szacuje się, że w Polsce znajduje się ponadto 12 egzemplarzy pierwszego wydania dzieła Kopernika, w którym prawidłowo zidentyfikował on Słońce jako centrum Układu Słonecznego.

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy:

"Leśmian - niedoceniany wielki poeta nicości"

"Bolesław Leśmian był największym polskim poetą XX wieku. Kiedy żył, zawistni koledzy poeci wyśmiewali się z niego i jego wierszy, a on dokonał rzeczy, których nikt przed nim nie dokonał. Trzeba to wreszcie wyraźnie powiedzieć - w dziejach naszej literatury narodowej jego miejsce jest obok największych - obok Jana Kochanowskiego, Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego. Jego poezja porusza się na granicy istnienia, niekiedy tę granicę przekracza. Można go nazwać wielkim poetą naszego tutejszego istnienia, można go też nazwać wielkim poetą nicości" - mówił w rozmowie z PAP Jarosław Rymkiewicz, autor "Encyklopedii Leśmiana". 5 listopada mija rocznica śmierci poety.

Zapraszamy wszystkich czytelników do udziału w akcji "Upoluj swoją książkę" z Czytaj PL.

Czytaj PL to największa akcja czytelnicza w kraju. Akcja ma charakter bezpłatnej wypożyczalni bestsellerowych ebooków i audiobooków. Aby wziąć w niej udział, należy pobrać aplikację mobilną Woblink i przy jej pomocy zeskanować kod QR umieszczony na jednej z oficjalnych grafik akcji (plakaty znajdują sie na terenie szkoły). Kod QR jest kluczem do wirtualnej biblioteki, w której można znaleźć wyjątkowe bestsellery. W tym roku po raz pierwszy książki będzie można czytać na czytnikach elektronicznych inkBOOK oraz Kindle!
Czytać i słuchać bestsellerowych książek można przez cały listopad.

Literacka Nagroda Nobla została przyznana po raz sto piętnasty. Decyzją Akademii Szwedzkiej laureatką Literackiej Nagrody Nobla 2022 została Annie Ernaux.

6 października, tuż po godzinie 13, sekretarz Akademii Szwedzkiej Mats Malm przedstawił nazwisko laureatki tegorocznej Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Postanowiono wyróżnić nią pochodzącą z Francji Annie Ernaux. Warto dodać, że – zgodnie z wolą Alfreda Nobla – do roku 1968 nagrody jego imienia były przyznawane w pięciu następujących dziedzinach: chemia, fizyka, literatura, fizjologia lub medycyna, zasługi dla społeczeństw i ludzkości (Pokojowa Nagroda Nobla). Natomiast od roku 1968 nagradzane są również osoby z wybitnymi osiągnięciami w dziedzinie ekonomii. Nagrodzeni otrzymują nie tylko dyplom i medal honorowy, ale również 10 milionów koron szwedzkich, czyli około 4,4 miliona złotych.

Laureatka tegorocznej Nagrody Nobla w dziedzinie literatury urodziła się 1 września 1940 roku w Lillebonne, a wychowywała się w robotniczej dzielnicy Yvetot, co nie pozostało bez wpływu na jej twórczość. Ernaux znana jest jako autorka autobiograficznych powieści, w których ważne miejsce zajmują motywy feministyczne. Jej debiutancka książka, wydana w roku 1974 „Les Armoires vides”, opowiada o wywodzącej się z biednej rodziny studentce, która poddaje się zabiegowi aborcji. W 1984 roku za swoją powieść „La Place” Annie Ernaux otrzymała Nagrodę Renaudot, przyznawaną we Francji od 1926 roku. Z kolei w roku 2008 tegoroczną laureatkę Literackiej Nagrody Nobla uhonorowano Prix ​​de la langue française za całokształt twórczości. W 2017 roku pisarka otrzymała natomiast Marguerite-Yourcenar. W roku 2016 wydała „Mémoire de fille” – powieść, w której po 60 latach spogląda na czasy swojej młodości. W roku 2018 pisarka otrzymała również nominację do Nagrody Bookera za „Les années”.

Tegoroczna laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury jest autorką ponad dwudziestu utworów, w tym wydanej po polsku mikropowieści "Miejsce" , oraz autobiograficznej książki "Lata", która ukazała się na polskim rynku w 2021 roku. „Miejsce” zostało wydane w roku 1989 w Czytelniku i obecnie jest trudno dostępne, jego przekładu z języka francuskiego na polski dokonała Iwona Badowska. „Lata” ukazały się z kolei nakładem Wydawnictwa Czarne, a autorami przekładu są: Krzysztof Jarosz i Magdalena Budzińska.

Nagroda Literacka Nike za najlepszą książkę minionego roku trafiła w ręce Jerzego Jarniewicza. Autora doceniono za tomik poetycki „Mondo cane”. Wyróżnienie, jak podkreślił sam Jarniewicz, to nagroda dla poezji. „Poezji, która może być kołem ratunkowym”.

W niedzielny wieczór, 2 października, w gmachu Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego po raz 26. odbyła się gala Nike. Szansę na jedną z najważniejszych literackich nagród w Polsce mieli autorzy i autorki siedmiu książek: trzech powieści, biografii, eseju, reportażu historycznego, a także tomu poetyckiego. Zwycięzcą Nagrody Literackiej Nike 2022 kapituła przewodzona przez prof. Przemysława Czaplińskiego ogłosiła Jerzego Jarniewicza, profesora nauk humanistycznych, krytyka literackiego, tłumacza. I poetę. Książka, za sprawą której w ręce Jarniewicza trafiła statuetka projektu Gustawa Zemły oraz główna nagroda w wysokości 100 tysięcy złotych, to tomik poetycki "Mondo cane".

Przeczytane książki zalegają na regale? Być może niektórym z nich warto dać drugie życie? Noc Księgarń i Allegro Lokalnie zapraszają czytelników do udziału w akcji „Przeczytane? Podaj dalej!”. To doskonała okazja do zrobienia miejsca na półkach przed kiermaszami zaplanowanymi na 7 października przez ponad 150 księgarń. 

W czytaniu najlepsze jest to, że komuś o książkach można opowiedzieć. Można polecić, odradzić, zdradzić fragment fabuły, albo opisać ulubioną postać. Książkę można też komuś pożyczyć (nie wszyscy lubią), albo – podać dalej, wymieniając lub sprzedając. Ta ostatnia opcja rozwiązuje problem z brakiem miejsca na półce, który znają wszyscy czytelnicy. 7 października 2022 już po raz czwarty odbędzie się Noc Księgarń. Organizatorzy festiwalu zapowiadają mnóstwo wydarzeń, spotkań autorskich i kiermaszy. Przed wybraniem się na zakupy książkowe po zmroku warto zrobić miejsce na regale. W tym roku wydarzenie poprzedza akcja „Przeczytane? Podaj dalej” organizowana wspólnie przez Noc Księgarń i Allegro Lokalnie. Na czytelników wystawiających swoje książki na platformie czekają nagrody: książki i notesy Moleskine. Akcja potrwa od 7 do 30 września 2022.

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy: "26 wrzesień- Europejski Dzień Języków Obcych"

Czy wiecie, że…?

• Na świecie jest dziś między 6000 a 7000 języków; używa ich 7 miliardów ludzi, zamieszkałych na terenie 189 państw.
• W samej Europie funkcjonuje około 225 rodzimych  języków,  co stanowi mniej więcej 3% liczby wszystkich języków świata.
• Najwięcej ze wszystkich języków świata funkcjonuje na terenie Azji  i Afryki.
• Co najmniej połowa światowej populacji jest dwu- lub wielojęzyczna.
• W codziennym życiu Europejczycy coraz częściej mają do czynienia  z językami obcymi. Istnieje zatem potrzeba wzbudzenia wśród obywateli Europy większego zainteresowania językami obcymi.
• Zakres słownictwa wielu języków obejmuje 50 000 lub więcej słów, lecz poszczególni użytkownicy  języków zazwyczaj znają i wykorzystują ledwie ułamek całkowitego zasobu słów – w codziennych rozmowach ludzie cały czas stosują te same kilkaset słów.
• Języki pozostają ze sobą w nieustającej interakcji, wpływając na siebie wzajemnie na wiele sposobów: język angielski czerpał niegdyś liczne zapożyczenia wyrazów i sformułowania z  innych języków, dzisiaj zaś języki europejskie zapożyczają   wiele słów z języka angielskiego.
• W pierwszym roku życia dziecko wydaje szeroką gamę dźwięków: w końcu pierwszego roku życia pojawiają się pierwsze zrozumiałe słowa;  w wieku trzech lat dziecko formułuje zdania złożone, a w wieku lat pięciu dysponuje już zasobem kilku tysięcy słów.
• Język ojczysty to zazwyczaj język, który znamy  najlepiej i najczęściej  z niego korzystamy. Istnieją jednak osoby „doskonale dwujęzyczne”, które potrafią posługiwać się równie biegle dwoma językami. 
• Wielojęzyczność niesie  liczne korzyści: ułatwia uczenie się kolejnych języków, wpływa pozytywnie na proces myślenia i sprzyja kontaktom    z innymi ludźmi i kulturami.
• Dwujęzyczność oraz wielojęzyczność niosą za sobą także pewne korzyści natury ekonomicznej: osobom mówiącym w kilku językach łatwiej jest znaleźć pracę, zaś przedsiębiorstwa wielojęzyczne są bardziej konkurencyjne  niż przedsiębiorstwa monojęzyczne.
• Języki są ze sobą powiązane w taki sam sposób, jak powiązani są członkowie rodziny. Większość języków europejskich należy do wielkiej rodziny indoeuropejskiej.
• Większość języków Europy podzielić można na trzy rodziny: języki germańskie, romańskie i słowiańskie.
• Rodzina języków germańskich obejmuje między innymi języki duński, norweski, szwedzki, islandzki, niemiecki, niderlandzki, angielski i jidysz.
• Rodzina języków romańskich obejmuje między innymi język włoski, francuski, hiszpański, portugalski i rumuński.
• Rodzina języków słowiańskich obejmuje między innymi język rosyjski, ukraiński, białoruski, polski, czeski, słowacki, słoweński, serbski, chorwacki, macedoński i bułgarski.
• Większość języków europejskich opiera się na alfabecie łacińskim. Niektóre języki słowiańskie opierają się na cyrylicy. Grecki, jidysz, ormiański i gruziński posiadają własny alfabet.
• W większości krajów Europy istnieje kilka języków regionalnych czy języków mniejszości – niektóre z nich zyskały nawet status oficjalny.
• Języki pozaeuropejskie często używane  na terytorium Europy to arabski, chiński oraz hindi; każdy z nich dysponuje własnym systemem zapisu słów.
• Rosja (148 milionów mieszkańców) może poszczycić się największą liczbą używanych na jej terytorium języków: w zależności od zastosowanych kryteriów jest ich od 130 do 200.W skutek napływu imigrantów oraz uchodźców Europa staje się coraz bardziej wielojęzyczna. 

W poniedziałkowy poranek ujawniono nazwiska finalistek i finalistów 26. edycji Nagrody Literackiej Nike. Do finału tegorocznej edycji trafiły trzy powieści. Siódemkę nominowanych domykają tom poetycki, biografia, esej oraz reportaż historyczny.

5 września poznaliśmy listę książek, które już za niespełna miesiąc, 2 października, powalczą o Nagrodę Literacką Nike, jedną z najważniejszych nagród literackich w Polsce. Statuetka projektu Gustawa Zemły oraz główna nagroda w wysokości 100 tysięcy złotych po raz kolejny zostaną wręczone w gmachu Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie

Wcześniej, w połowie czerwca, ogłoszono listę 20 książek, które trafiły na długą listę nominowanych. Teraz, na przełomie lata i jesieni, kapituła Nike przewodzona przez prof. Przemysława Czaplińskiego opublikowała finałową siódemkę. W jury zasiadają również: Marek Beylin, Inga Iwasiów, Iwona Kurz, Tadeusz Nyczek, Magdalena Piekara, Szymon Rudnicki, Maria Topczewska i Maria Zmarz-Koczanowicz.

Nagroda Nike 2022 – finaliści 26. edycji:

• Anna Cieplak, "Rozpływaj się", Wydawnictwo Literackie
• Artur Domosławski, "Wygnaniec. 21 scen z życia Zygmunta Baumana",  Wielka Litera
• Jerzy Jarniewicz, "Mondo cane", Biuro Literackie
• Joanna Ostrowska, "Oni.Homoseksualiści w czasie II wojny światowej", Wydawnictwo Krytyki Polityczne
• Edward Pasewicz, "Pulverkopf", Wielka Litera
• Maciej Płaza, "Golem",  W.A.B.
• Kacper Pobłocki, "Chamstwo",  Czarne

Nagroda Literacka Nike przyznawana jest corocznie za najlepszą książkę roku poprzedniego. Towarzyszy jej Nike Czytelników. Przed rokiem Nagroda Nike trafiła do Zbigniewa Rokity za książkę "Kajś". Twórcę uhonorowano nie tylko nagrodą jury, ale i nagrodą czytelników. Rok wcześniej laureatem został Radek Rak, którego wyróżniono za powieść "Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakubie Szeli". Najbardziej utytułowanymi autorami w historii plebiscytu pozostają Olga Tokarczuk i Wiesław Myśliwski, którzy są jednocześnie jedynymi artystami w historii konkursu nagrodzonymi dwukrotnie.

Serdecznie zapraszamy stałych bywalców, jak również nowych czytelników. Można przyjść, posiedzieć, poczytać, porozmawiać,  pouczyć się i jeszcze wiele innych rzeczy:)

Biblioteka czynna :

Poniedziałek 7.00 - 15.00

Wtorek 7.00 - 15.00

Środa 7.00 - 15.00

Czwartek 7.00 - 15.00

Piątek 7.00 - 14.30

Na początku czerwca swoje wakacje rozpoczęli uczniowie z Włoch. W czerwcu z wakacyjnego wypoczynku mogą korzystać także Chorwaci, Duńczycy, Estończycy, Finowie, Grecy, Hiszpanie, Islandczycy, Norwedzy, Polacy, Portugalczycy, Szwedzi i Węgrzy.

Najwięcej dni szkolnych jest w Danii – tamtejsi uczniowie mają łącznie tylko ok. 11,5 tygodni wolnych od zajęć, w tym 6,5 tygodnia wakacji.

Najpóźniej bo dopiero w połowie lipca wakacje zaczną się w Luksemburgu, Niemczech i na Wyspach Brytyjskich. Natomiast najdłuższe wakacje mają uczniowie z Rosji i Włoch.

Ani najkrótsze ani najdłuższe

W Polsce ilość czasu danego uczniom na odpoczynek wynosi 13,5 tygodnia, co jest jednym ze skromniejszych wyników w Unii Europejskiej.

Wakacje krótsze niż my wprowadziło 12 europejskich państw – Austria, Belgia, Francja, Luksemburg, Holandia, Norwegia, Słowacja, Słowenia, Anglia, Niemcy, Lichtenstein, Dania. Najkrótsze wakacje trwają 6 tygodni (Niemcy, Holandia, Szkocja). Rekompensowane są kilkoma przerwami w nauce podczas roku szkolnego.

Polskie wakacje możemy porównać do szwedzkich i finlandzkich. Dłuższą przerwą mogą cieszyć się uczniowie 10 państw (Litwy, Łotwy, Węgier, Grecji, Hiszpanii, Islandii, Włoch, Malty, Portugalii i Rumunii ).

Austria

Uczniowie w Austrii cieszą się w sumie ok. 14 tygodniami wolnego od szkoły, z tego 9 tygodniami wakacji. Młodzi Austriacy cieszą się dwutygodniową przerwą świąteczno-noworoczną, tygodniową przerwą zimową, półtoratygodniową przerwą wielkanocną oraz kilkoma dniami odpoczynku pod koniec maja. Ponadto jest siedem dni świątecznych wolnych od pracy i szkoły.

Belgia  

Belgijscy uczniowie mają 9 tygodni wakacji – cały lipiec i sierpień. Łączna liczba dni wolnych od szkoły zależy od wspólnoty językowej, których jest trzy. Pod tym względem różnią się one jednak nieznacznie. Różnica polega tylko na czterech dodatkowych dniach we wspólnocie flamandzkiej, których nie ma we wspólnotach francuskiej i niemieckojęzycznej. W Belgii wszyscy uczniowie w ciągu roku mają co najmniej 15 tygodni wolnych od zajęć szkolnych. Składają się na to tydzień przerwy jesiennej, 2 tygodnie przerwy świątecznej, tydzień zimowej i 2 tygodnie wiosennej. Ponadto w Belgi jest 5 dni ustawowo wolnych od pracy.

Bułgaria

Liczba dni wolnych od zajęć w Bułgarii różni się w zależności od klasy, co przekłada się na aż 16 i pół tygodnia wakacji. Prócz wakacji młodzi Bułgarzy mają 4 tygodnie wolnego w ciągu roku szkolnego, do tego dochodzi 7 dni wolnych od pracy i szkoły.

Chorwacja

Chorwaccy uczniowie mają 14 tygodni wolnego od zajęć szkolnych. Prócz tego mają dwuipółtygodniową przerwę świąteczno-noworoczną i kilkudniową przerwę na przełomie marca i kwietnia. W Chorwacji są cztery święta wolne od pracy i szkoły.

Cypr

Uczniowie na Cyprze dostają w ciągu roku 16 tygodni wolnego, z tego aż 12 tygodni wakacji. W dodatku na Cyprze jest dużo dni ustawowo wolnych od pracy, a więc także od obowiązku szkolnego – od 10 do 11.

Czechy

Uczniowie w Czechach mają 9 tygodni wakacji, a w sumie dostają ok. 13 tygodni wolnego od szkoły, mają zatem wolny lipiec i sierpień. Na cztery pozostałe tygodnie składają się 3 dni przerwy jesiennej, 12 dni świątecznej i po tygodniu ferii zimowych i wiosennych. Ponadto jest 5 dni ustawowo wolnych od pracy, a więc także od szkoły.

Dania

Wakacje szkolne w Danii trwają tylko 6,5 tygodnia, a w sumie tamtejsi uczniowie dostają 11,5 tygodnia wolnego od zajęć szkolnych, co jest najniższym wynikiem w UE. Prócz wakacji mają oni tydzień jesiennej przerwy, 2 tygodnie świątecznej i po tygodniu ferii zimowych i wiosennych. Ponadto w Danii są 4-5 dni wolne od pracy.

Estonia

Uczniowie w Estonii cieszą się w sumie ok. 16,5 tygodniami wolnymi od szkoły, z tego aż 12,5 tygodnia to wakacje.Mają oni zagwarantowany tydzień jesiennej przerwy, 2 tygodnie świątecznej i tydzień ferii wiosennych. Ponadto są 3 dni ustawowo wolne od pracy i nauki.

Finlandia

Fińscy uczniowie mają zagwarantowane 10 do 11 tygodni wakacji. Rozpoczynają je na przełomie maja i czerwca, a kończą je zazwyczaj w połowie sierpnia. W ciągu roku szkolnego młodzi Finowie mają też od 2 dni do tygodnia jesiennej przerwy, od tygodnia do dwóch świątecznej i 4 dni przerwy wiosną. Ponadto Finowie odpoczywają w czasie 3 dni ustawowo wolnych od pracy.

Francja

Jak już zostało wspomniane, wakacje we Francji trwają 9 tygodni, ale prócz tego tamtejsi uczniowie mają w ciągu roku cztery dwutygodniowe przerwy. We Francji jest prócz tego 6 dni świąt państwowych.

Grecja

Uczniowie w Grecji cieszą się w sumie 16 tygodniami wolnego od szkoły. Składa się na to aż 12 tygodni wakacji. Prócz wakacji greccy uczniowie odpoczywają w czasie dwóch dwutygodniowych przerw – świątecznej i wiosennej. W Helladzie jest co najmniej 7 dni ustawowo wolnych, do tego dochodzą święta regionalne.

Hiszpania

Młodzi Hiszpanie mają ok. 15 tygodni wolnego od szkoły, z tego 11 tygodni wakacji. Początek roku szkolnego różni się w zależności od wspólnoty autonomicznej. Ponadto mają oni na odpoczynek 2 tygodnie przerwy świątecznej, 2-3 dni zimowej i półtora tygodnia wiosennej. Co więcej w Hiszpanii jest aż 12 dni świąt państwowych.

Holandia

Uczniowie w Holandii mają 12 tygodni wolnego od szkoły, z tego zaledwie 6 tygodni wakacji. Kalendarz roku szkolnego różni się w zależności od trzech stref, których jest trzy. Młodzi Holendrzy cieszą się nieco ponad tygodniową przerwą jesienną, dwutygodniową przerwą świąteczno-noworoczną, tygodniową przerwą zimową, tygodniową przerwą wielkanocną. Ponadto jest 5 dni świątecznych wolnych od pracy i szkoły.

Irlandia

Uczniowie w Irlandii cieszą się w sumie 14 tygodniami dla pierwszego stopnia i 18 tygodni dla drugiego stopnia wolnymi od szkoły. z tego 9 tygodniami wakacji dla uczniów szkolnictwa pierwszego stopnia i 12 tygodni dla drugiego szczebla. Tydzień przerwy jesiennej, 2  tygodnie świątecznej, 2 dni przerwy zimowej dla pierwszo- i tydzień dla drugoklasistów oraz 2 tygodnie ferii wiosennych. Ponadto kilka dni świąt państwowych.

Litwa

Uczniowie z Litwy mają długie wakacje. Dla uczniów szkolnictwa pierwszego stopnia jest to 12 tygodni, a dla drugiego szczebla aż 13 tygodni. W sumie młodzi Litwini dostają w ciągu roku 16-17 tygodni wolnego.Przerwy na odpoczynek w ciągu roku: tydzień jesiennej przerwy, 2 tygodnie świątecznej, dwa dni przerwy zimowej dla uczniów szkolnictwa drugiego stopnia i tydzień ferii wiosennych. Ponadto 4 święta państwowe.

Luksemburg

Uczniowie w Luksemburgu cieszą się w sumie 15 tygodniami wolnymi od szkoły, z tego 8 tygodniami wakacji. Dodatkowo mają oni na odpoczynek tydzień jesiennej przerwy, 2 tygodnie przerwy świątecznej, tydzień zimowej, dwa tygodnie wiosennej i tydzień pod koniec maja. W Luksemburgu są 3 święta państwowe.

Łotwa

Uczniowie na Łotwie mają aż 17 tygodni wolnego od szkoły, z tego 13 tygodni wakacji. Łotysze prócz wakacji mają tydzień przerwy jesiennej, 2 tygodnie świątecznej, tydzień wiosennych. Co więcej Łotysze obchodzą 7 świąt państwowych.

Malta

Uczniowie na Malcie cieszą się ok. 16 tygodniami wolnymi od szkoły, z tego 12 tygodniami wakacji. Młodzi  Maltańczycy rozpoczęli naukę 22 września a skończyli 26 czerwca. Mają oni 2 dni przerwy jesiennej, 2 tygodnie świątecznej, 2 dni przerwy zimowej i tydzień ferii wiosennych. Ponadto Maltańczycy obchodzą 6 świąt państwowych.

Niemcy

W Niemczech wszyscy uczniowie pierwszego i drugiego stopnia mają około 6 tygodni wakacji. W zależności od landu młodzi Niemcy mają od 3 do 13 dni przerwy jesiennej, 11 do 18 dni przerwy świąteczno-noworocznej, do 12 dni przerwy zimowej, 6 do 17 dni przerwy wiosennej i kilka dni odpoczynku pod koniec maja. W Niemczech jest 10 dni świątecznych wolnych od pracy i szkoły.

Polska

W Polsce wakacje trwają 9 tygodni, a sumarycznie liczba tygodni wolnych od szkoły to 13,5 tygodnia.

Portugalia

Uczniowie w Portugalii mają ok. 16 tygodni wolnego od szkoły, z tego 12 tygodni wakacji. Prócz tego młodzi Portugalczycy odpoczywają w ciągu dwutygodniowej przerwy świątecznej, trzydniowej przerwy zimowej i dwutygodniowej wiosennej. Ponadto W Portugalii są 3 dni ustawowo wolne od pracy, do tego dochodzą święta miejskie.

Rumunia

Uczniowie pierwszego stopnia w  Rumunii cieszą się w sumie 17 tygodniami wolnego od szkoły, a drugiego stopnia 16 tygodniami. Wszyscy uczniowie mają 12 tygodni wakacji w tym samym terminie. Zróżnicowanie w długości okresów wolnych od szkoły wynika z istnienia tygodniowej przerwy jesiennej tylko dla pierwszego szczebla. Wszyscy uczniowie mają 2 tygodnie przerwy świątecznej, tydzień  zimowych i tydzień ferii wiosennych. Ponadto w Rumunii są 4 święta państwowe.

Słowacja

Uczniowie na Słowacji cieszą się 9 tygodniami wakacji, a w sumie 13 tygodniami wolnego od szkoły. W ostatnim roku szkolnym młodzi. Na pozostałe cztery tygodnie składają się 2 dni przerwy jesiennej, 2 tygodnie świątecznej, tydzień zimowej  i 4 dni przerwy wiosną. Ponadto na Słowacji obchodzi się 6 świąt państwowych.

Słowenia

Uczniowie w Słowenii generalnie dostają 14 tygodni wolnego od szkoły, w tym 10 tygodni wakacji. Wyjątkiem są ostatnie klasy zarówno pierwszego, jak i drugiego szczebla. Te pierwsze kończą 15 czerwca, drugie zaś 22 maja. Słoweńscy uczniowie odpoczywają w czasie czterech tygodniowych przerw: jesiennej, świątecznej, zimowej i wiosennej. Ponadto mają tylko jedno święto państwowe.

Szwecja

Uczniowie w Szwecji mają zagwarantowane 10 tygodni wakacji i łącznie 15,5 tygodnia wolnego od szkoły. Młodzi Szwedzi rozpoczynają naukę w drugiej połowie sierpnia a kończą ją w środku czerwca. Prócz wakacji mają oni 4 dni jesiennej przerwy, 3 tygodnie świątecznej i po tygodniu ferii zimowych i wiosennych. Ponadto są  4 dni wolne od pracy i nauki.

Węgry

Młodzi Węgrzy dostają latem 11 tygodni na odpoczynek od nauki. W sumie w ciągu roku mają zagwarantowane 14,5 tygodnia wolnego od szkoły. W ciągu roku szkolnego Węgrzy mają 5 dni przerwy jesiennej, 2 tygodnie świątecznej i tydzień ferii wiosennych. Ponadto nie meldują się oni w szkole w czasie 3 dni świąt państwowych.

Wielka Brytania

W Wielkiej Brytanii kalendarz zajęć różni się w zależności od kraju. Poniżej  dane co do liczby dni wolnych dla Anglii, Irlandii Północnej, Szkocji i Walii:

Anglia i Walia

W Anglii i Walii wakacje trwają 6 tygodni, a w sumie w ciągu roku uczniowie mają 13 tygodni wolnego. Rok szkolny rozpoczyna się tam w pierwszym tygodniu września, a kończy koło 20 lipca. Angielscy i walijscy uczniowie mają tydzień wolnego jesienią, dwutygodniową przerwę świąteczną, tygodniową zimową i dwutygodniową wiosenną.

Irlandia Północna

Wakacje w Irlandii Północnej trwają 9 tygodni. Łącznie uczniowie mają 12,5 tygodnia odpoczynku. Zajęcia szkolne rozpoczynają się 1 września, a kończą 30 czerwca. Uczniowie z Irlandii Północnej mają dwa dni odpoczynku jesienią, półtoratygodniową przerwę świąteczną, dwa dni wolnego w lutym i półtora tygodnia wiosną.

Szkocja

Szkoccy uczniowie idą na wakacje na przełomie czerwca i lipca, a do szkoły wracają w połowie sierpnia, co daje 6 do 6,5 tygodnia przerwy. W zależności od szkoły młodzi Szkoci mają tydzień lub 2 tygodnie przerwy jesiennej, dwa tygodnie przerwy świątecznej, od jednego dnia do tygodnia przerwy zimowej i 2 tygodnie przerwy wiosennej.

Włochy

Kalendarz roku szkolnego jest zróżnicowany w zależności od regionu. Młodzi Włosi spędzają na wakacjach 12 do 13 tygodni. Oprócz tego mają dwutygodniową przerwę świąteczną, od jednego do pięciu dni wolnych w lutym i pięć do sześciu dni wiosną. Uczniowie nie chodzą do szkoły w trakcie 4 świąt państwowych i świąt obchodzonych w regionie, w którym znajduje się ich szkoła.

Drodzy Czytelnicy informujemy o możliwości wypożyczenia książek z biblioteki szkolnej na okres wakacji. Prosimy również o zwrot wcześniej wypożyczonych książek w terminie do 22 czerwca.

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy:

"Leopold Staff -31 maja 65. rocznica śmierci"

Leopold Staff - jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku zmarł 31 maja 1957 roku. To był koniec długiego życia poety, który należał aż do trzech epok polskiej literatury.

Antydekadent

Leopold, syn Františka Staffa, lwowskiego cukiernika, ukończył C. K. V Gimnazjum we Lwowie, a w latach 1897-1901 studiował prawo, filozofię i romanistykę na Uniwersytecie Lwowskim. Pierwszy tom poezji wydał na samym początku XX wieku. "Sny o potędze" ukazały się w 1901 roku, w szczytowym okresie rozwoju Młodej Polski. Czerpiąc obficie z tradycji kierunku, 23-letni artysta stał się zarazem krytykiem jego dekadenckiego nurtu. Przełamał młodopolski pesymizm i skierował się w stronę afirmacji życia w jego złożoności i bogactwie.Był to wynik poszukiwań literackich prowadzonych już od pewnego czasu. Jeszcze jako student wygłosił w 1900 roku odczyt "Rekonwalescencja końca wieku", w którym postulował m.in., aby "znaleźć upodobanie w życiu, nauczyć się je cenić, nauczyć się czuć jego rozkosze, jego piękno, to, co w nim jest dobre".

Kameleon

Kolejnymi książkami dawał wyraz swojemu przywiązaniu do idei przezwyciężenia egzystencjalnej nudy. W nastrojowym "Dniu duszy" z 1903 roku (ze słynnym lirykiem "Deszcz jesienny") i innych tomikach coraz silniej objawiała się chęć wyrażenia (w duchu nie tylko franciszkańskim) harmonii świata i aktywnej zgody na życie.

Kształtowana wówczas "poezja zwyczajności" splatała się, wraz z kolejnymi zbiorami wierszy, z filozofią czerpiącą wiele z idei epikurejskich czy stoickich. Pod wpływem twórców francuskich Staff przeszedł przez okres poetyki klasycyzmu, a po I wojnie światowej zrewolucjonizował polską literaturę tomem poezji awangardowej "Ścieżki polne" (1919). W kolejnych tomach poświęcił się liryce miłosnej, doświadczeniom religijnym i zachwytom nad majestatem przyrody.

"Zmienność Staffa wprawiała współczesnych w zakłopotanie, ponieważ prawie zawsze był aktualny; a przy samym końcu życia, po drugiej wojnie światowej, znalazł się pod wpływem bardzo młodych poetów" - pisał o poecie Czesław Miłosz.

Poeta - mędrzec, poeta - uczeń

W okresie międzywojennym, gdy Staff przekroczył czterdziestkę, młodsi koledzy z grupy poetyckiej Skamander obrali go na swego duchowego przywódcę. Jego twórczość była wzorem dla poetów z kawiarni Pod Picadorem, którzy chcieli wyrazić zarówno zachwyt nad życiem i codziennością, jak i przywiązanie do dawniejszych tradycji literackich.

Sam Leopold Staff, zawsze aktywnie uczestnicząc w życiu literackim, również od strony instytucjonalnej (był m.in. prezesem Polskiej Akademii Literatury), inspirował się młodymi artystami, nawet jako 70-latek.

"Staff był przyjazny młodym, cenił ich i obserwował ich twórczość" - pisze Irena Maciejewska w książce "Leopold Staff". "W dwudziestoleciu łączyła go przyjaźń z młodszym o pokolenie Tuwimem. Po wojnie (...) zaprzyjaźnił się z debiutującym wówczas Różewiczem, którego poezję, tak niepodobną do własnej, wysoko cenił. Przez kontakt ze współczesnością odnawiał własną poezję. Pozostał do końca otwarty na coraz to nowe formy życia i sztuki" - dodaje.

"Zostanie po mnie pusty pokój"

W połowie lat 50. dobiegający osiemdziesiątki Leopold Staff rozpoczął przygotowania do zamknięcia swojej biografii. Pracował nad odtworzeniem pamiętników, które spłonęły podczas Powstania Warszawskiego (przedsięwzięcia tego nigdy nie ukończył). Wydał pięciotomowe "Wiersze zebrane", w których umieścił wszystkie książkowe wydania swojej poezji, z wyjątkiem "Dziewięciu muz" (tomik ukazał się rok po śmierci autora).

– Był jednym z pierwszych XX-wiecznych starych poetów. I umiał być starym poetą – mówiła w 2017 roku historyk literatury prof. Anna Czabanowska-Wróbel.

W jednym z ostatnich wierszy Leopolda Staffa czytamy: "Zostanie po mnie pusty pokój / I małomówna, cicha sława". – To jedna z najlepszych autocharakterystyk Staffa. W ciągu swego długiego artystycznego życia zaproponował sporo formuł, które wyrażały jego twórczość, niewiele zaś znajdziemy u niego wypowiedzi bezpośrednio odnoszących się do jego biografii – powiedziała prof. Anna Czabanowska-Wróbel.

14 marca 1957 roku umarła żona Leopolda Staffa. Pod koniec maja tego roku poeta spalił papiery osobiste i wyjechał do Skarżyska-Kamiennej do swojego przyjaciela ks. Antoniego Boratyńskiego.

Czytelnicy, jak najlepiej świętować Światowy Dzień Książki (23 kwietnia), kiedy zza naszej wschodniej granicy dobiegają okrutne wiadomości? Udowodnijmy wspólnie, że miłość do książek jest równie niewyczerpana, jak chęci do pomocy! Dołączcie do akcji „Czytelnicy dla Ukrainy”! ( www.lubimyczytac.pl) . Minione tygodnie upłynęły pod znakiem wojny, która nigdy nie powinna się wydarzyć. Tysiące wiadomości docierających do nas zza naszej wschodniej granicy to niestety nie jest literacka fikcja. W ich obliczu nie możemy i nie chcemy bezczynnie przyglądać się agresji Rosji na Ukrainę. Akcja „Czytelnicy dla Ukrainy” to nie tylko zbiórka pieniędzy. To mnóstwo różnych wydarzeń organizowanych przez ludzi z książkowej branży. Oto różne ciekawe inicjatywy i wydarzenia, do których Was zapraszamy!

Wydawnictwo Warstwy

#WarstwySolidarnezUkrainą – to akcja, w ramach której dochód ze sprzedaży książek ukraińskich autorek i autorów publikujących w Warstwach w całości zostanie przeznaczony na rzecz pomocy ofiarom wojny w Ukrainie. Akcja obejmuje egzemplarze dostępne na stronie www.wydawnictwowarstwy.pl oraz te, które można kupić w księgarniach internetowych i stacjonarnych.

Oto książki objęte akcją:

• Wiktoria Amelina, „Dom dla Doma”, tłum. Katarzyna Kotyńska
• Jurij Andruchowycz, „Kochankowie Justycji”, tłum. Katarzyna Kotyńska, Ola Hnatiuk
• Andrij Bondar, „Cerebro”, tłum. Maciej Piotrowski, Walery Butewicz
• Petro Jacenko, „Magnetyzm”, tłum. Marcin Gaczkowski
• Tania Malarczuk, „Zapomnienie”, tłum. Marcin Gaczkowski
• Jurij Wynnyczuk, „Lutecja”, tłum. Bohdan Zadura
• Serhij Żadan, „Antena”, tłum. Bohdan Zadura

Wydawnictwo Literackie

Wydawnictwo Literackie wspólnie ze wspaniałymi autorkami i autorami stworzyło Wielką Licytację na rzecz Ukrainy. Całkowity dochód zasili konto Fundacji Polskie Centrum Pomocy Międzynarodowej. WL przekazało 500 książek z odręcznymi autografami pisarzy – na liście autorów same największe nazwiska polskiej literatury: Olga Tokarczuk, Ewa Lipska, Katarzyna Grochola, Roma Ligocka, Jacek Dukaj, Szczepan Twardoch i wielu innych! Autorki i autorzy związani z Wydawnictwem Literackim postanowili też przekazać na rzecz uchodźców swoje pamiątki i przedmioty o wartości sentymentalnej.

Wydawnictwo Egmont

Wydawnictwo Egmont opublikowało komiks „Кайко та Кокош – Великий турнір”. To specjalna edycja komiksu Janusza Christy przetłumaczonego na język ukraiński. Cykl opowiada o dwóch wojach – dzielnym i rozważnym Kajku oraz żarłocznym i samolubnym Kokoszu, którzy bronią Mirmiłowa przed atakami niecnych zbójcerzy pod wodzą Hegemona i przeżywają masę zabawnych przygód. Komiks powstawał w latach 70. i 80. XX wieku i był jedną z wizytówek czasopisma młodzieżowego „Świat Młodych”. W 2003 roku wydawnictwo Egmont wznowiło serię, a dzięki tej reedycji wszystkie części komiksu ukazały się po raz pierwszy w kolorze.

Wydawnictwo Kropka

Wydawnictwo Kropka proponuje wyjątkowe, polsko-ukraińskie wydanie książki „Maja i przyjaciele” Larysy Denysenko. Zysk z jej sprzedaży zostanie przeznaczony na pomoc dzieciom z Ukrainy i wesprze działalność stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce.

Wydawnictwo Poznańskie

Książka, która narodziła się z miłości do Ukrainy i podróży, stała się książką cegiełką - „Ukraina. Soroczka i kiszone arbuzy” autorstwa Katarzyny Łozy. Wspólnie z autorką wydawnictwo zdecydowało, że przez pół roku cały dochód ze sprzedaży książki będzie przekazywany na wsparcie działań Polskiej Akcji Humanitarnej SOS UKRAINA.

Grupa Wydawnictwa Poznańskiego wychodzi też naprzeciw deficytowi książek w języku ukraińskim i szykuje rozrywkę dla dorosłych czytelników. Wraz z autorem, Remigiuszem Mrozem, przygotowała specjalny nakład bestsellera „Wybaczam ci”. Wierzy, że książka najpopularniejszego polskiego autora pozwoli kolejnym osobom na chwile relaksu i czytelniczego wytchnienia. Premiera książki „Вибачаю тобі”, czyli „Wybaczam ci” w języku ukraińskim, w tłumaczeniu Magdaleny Jeż, już 15 czerwca. Autor i wydawnictwo zrezygnowali z zysków z tej książki.

Wydawnictwo Media Rodzina

Wydawnictwo Media Rodzina wydało książkę cegiełkę „Kicia Kocia mówi: «Dzień dobry!»” po ukraińsku. Całkowity dochód ze sprzedaży tytułu „Киця-Миця каже: «Добрий день!»” przeznaczony jest na pomoc uchodźcom.

Wydawnictwo IX

3 kwietnia miała miejsce premiera antologii „24.02.2022”. To spontaniczna akcja wydawnicza, zainicjowana w środowisku polskich twórców i czytelników grozy i fantastyki przez pisarza Jarosława Klonowskiego. Skupiona początkowo na literaturze niesamowitej, rozrosła się do otwartego projektu, z którego dochód zostanie w całości przeznaczony na wsparcie organizacji zajmującej się pomocą humanitarną dla cywilnych ofiar napadniętej przez Rosję Ukrainy – „Гуманітарна місія „Проліска”. Książka, ze względu na potrzebę szybkiego działania w czasie kryzysu wojennego, przyjęła formę e-booka, który zawiera utwory wybrane przez organizatorów spośród nadesłanych propozycji, a także opowiadania zaproszonych do projektu pisarzy oraz ilustracje grafików. Poza samą antologią literacką został przygotowany również dodatek stworzony przez twórców komiksów. W antologii znalazły się teksty o szerokim spektrum gatunkowym, ale sprzeciwiające się jednym głosem wojennym zapędom dyktatorów. Zebrane zostały na 1318 stronach.

Wydawnictwo Agora

Wydawnictwo Agora przekazuje dochód ze sprzedaży książek ukraińskiej autorki Oksany Zabużko na kulturalnysklep.pl oraz Publio.pl na wsparcie działań Fundacja Ocalenie, która pomaga Ukrainkom i Ukraińcom urządzić nowe życie w Polsce. Fundacja pomaga znaleźć i wyremontować mieszkania, udziela pomocy prawnej i psychoterapeutycznej, uczy języka polskiego oraz udziela innej niezbędnej pomocy.

Wydawnictwa Świat Książki i Bellona

W związku z rosyjską agresją w Ukrainie wydawnictwa Świat Książki oraz Bellona uruchomiły zbiórkę wraz z Polską Akcją Humanitarną na rzecz poszkodowanych w tej wojnie. W akcję zaangażowali się autorzy: Justyna Kopińska, Jakub Żulczyk, Łukasz Orbitowski i wielu innych.

Wydawnictwo Świat Książki i Łukasz Orbitowski

Wydawnictwo Świat Książki oraz Łukasz Orbitowski po raz kolejny starają się wspomóc ogarniętą wojną Ukrainę. W księgarni Świat Książki została uruchomiona specjalna sprzedaż książek krakowskiego pisarza – „Kult” i „Święty Wrocław”. Całkowity dochód z tego przedsięwzięcia zostanie przekazany na konto Polskiej Akcji Humanitarnej na rzecz ofiar wojny w Ukrainie.

Łukasz Orbitowski zrzekł się tantiem, a wydawnictwo Świat Książki zrezygnowało z zysku, by wspomóc najbardziej potrzebujących w tej agresywnej wojnie. Pisarz jak zawsze nie zawiódł i w charakterystycznym dla siebie stylu przekonuje w filmie opublikowanym w social mediach wydawnictwa, że warto pomagać.

Wydawnictwo Dwie Siostry

„Migranci”  Issy Watanabe dla dzieci w wieku 5+ to poruszająca książka bez słów o nieuchronnej konsekwencji wojny: migracji. Dochód wydawnictwa z jej sprzedaży zostanie przekazany na rzecz Fundacji Ocalenie zajmującej się pomocą uchodźcom m.in. z Ukrainy.

Wydawnictwo Znak Literanova

Wydawnictwo Znak Literanova wznawia powieść   „Dom z witrażem”. Premiera już 18 maja, a dochód ze sprzedaży tej książki Wydawnictwo Znak przekaże na pomoc humanitarną dla Ukrainy. Żanna Słoniowska autorka -  to urodzona we Lwowie Ukrainka o polskich korzeniach, pisarka, dziennikarka, tłumaczka. Od 19 lat mieszka w Krakowie. Jej debiut, „Dom z witrażem”, ukazał się po raz pierwszy w 2015 roku, po tym, gdy wygrał pierwszą nagrodę w konkursie Wydawnictwa Znak na najlepszą powieść. Otrzymał Nagrodę Conrada za najlepszy debiut, był także nominowany do Literackiej Nagrody Nike.

Wydawnictwo Insignis

„Що вибираєш?” to bestsellerowa książeczka z mnóstwem zakręconych pytań. To przebój „Co wolisz?” w języku ukraińskim, i to całkowicie za darmo. Ten pięknie zilustrowany przez Annę Aldüz zbiór dwustu pobudzających wyobraźnię pytań, szalonych wyborów i przekomicznych sytuacji jest przeznaczony dla dzieci w wieku 4–12 lat (a właściwie dla wszystkich 99+). Teraz czas na wydanie ukraińskie!

Książka będzie rozprowadzana wśród gości z Ukrainy poprzez fundacje specjalizujące się w pomocy dzieciom: Fundację Emic, Fundację Powszechnego Czytania, Fundację Wolna Ukraina oraz Fundację Unaweza.

Wydawnictwo Young

Wydawnictwo Young postanowiło, że 5 złotych od każdej zakupionej na targach książki przeznaczy na pomoc Ukrainie. Pamięta o tym, że pomoc musi być długofalowa, więc podjęło decyzję o przeprowadzaniu takiej akcji na każdych targach, na których będzie w tym roku gościć jako wystawca.

Wydawnictwo Znak Emotikon

Wydawnictwo Znak Emotikon wspólnie z ukraińskim wydawnictwem Urbino przygotowało ukraińskojęzyczne wydanie „Magicznego drzewa. Czerwonego krzesła”. Tę książkę pokochały i od lat kochają dzieci w Polsce. Darmowa pula egzemplarzy trafi do szkół dzięki Fundacji Powszechnego Czytania. Całkowity dochód ze sprzedaży książki zostanie przeznaczony na pomoc Ukrainie za pośrednictwem PAH.

Stephen King powiedział w 2015 roku w wywiadzie dla „The New York Times Book Review”, że nie przepada za czytaniem przekładów książek, więc skupia się na lekturze dzieł autorów tworzących po angielsku. Jednak bez czytania utworów napisanych w innym języku niż ojczysty, poznajemy tylko niewielki wycinek literatury światowej.

Najczęściej tłumaczone książki na świecie

Listę stworzyła platforma Preply, która zebrała tytuły najczęściej przekładanych na języki obce książek. Jak myślicie, który z tytułów tłumaczy się na świecie najczęściej? Jest nim „Mały Książę” Antoine'a de Saint-Exupéry'ego. Powiastka filozoficzna francuskiego autora przeznaczona (nie tylko) dla młodszych czytelników została przełożona na co najmniej 400 języków. Na drugim miejscu znalazł się „Pinokio” Carlo Collodiego, którego przetłumaczono na co najmniej 300 języków. Autorzy zestawienia zaznaczają, że oba tytuły należą już do klasyki literatury i miały niemało czasu, aby doczekać się niejednego przekładu. Warto też zaznaczyć, że w zestawieniu nie wzięto pod uwagę Biblii, Koranu i innych książek związanych z poszczególnymi religiami, ponieważ trudno im przypisać jednego autora i przyporządkować je do jednego kraju.

Polska książka-rekordzistka

A kto zwyciężył w Polsce? Którą książkę najczęściej tłumaczy się z języka polskiego na języki obce? To „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza czy – jak napisano bardziej oficjalnie – Henryka Adama Aleksandra Piusa Sienkiewicza. Jak obliczono, dzieło to doczekało się co najmniej 59 przekładów na inne języki. Według danych platformy, to więcej niż w przypadku rosyjskiej „Anny Kareniny” (49 języków) czy niemieckiego „Pachnidła. Historii pewnego mordercy” (również 49 tłumaczeń).

Zwracamy się z prośbą do uczniów klas III o zwrot książek do biblioteki szkolnej przed zakończeniem roku szkolnego 29.04.2022 r.

Na świecie istnieje wiele różnych zwyczajów i tradycji wielkanocnych, o których większość z nas nie ma pojęcia. Zazwyczaj zamykamy się w swoich własnych tradycjach, przekazywanych z pokolenia na pokolenie i nieczęsto wychodzimy poza ustalone schematy.

Szwedzkie Wiedźmy

Jedna z najdziwniejszych tradycji to wielkanocne wiedźmy. W Szwecji oraz części Finlandii, w Wielki Czwartek lub w Wielką Sobotę odbywa się mini Halloween. Dziewczynki i chłopcy w wieku 7-12 lat zakładają długie spódnice oraz kolorowe chusty na głowę i chodzą od drzwi do drzwi, zbierając do miedzianego garnuszka różne smakołyki. Tradycja ta pochodzi od starych wierzeń, że w Wielki Czwartek wszystkie wiedźmy lecą w niemieckie góry na spotkanie z Szatanem. Aby je odstraszyć i uniemożliwić im powrót Szwedzi palą ogniska, puszczają fajerwerki i petardy, aż do Niedzieli Wielkanocnej.

Wielkanocny króliczek

Pochodzenie króliczka wielkanocnego sprowadza się do saksońskiego święta Eostre, bogini wiosny, której symbolem był królik. Najpierw do USA króliczka składającego jajka przywieźli ze sobą Niemcy, który osiedlili się w Pensylwanii w 1700 roku, zaś później, gdy podbił on serca wszystkich amerykańskich dzieci, stał się popularny również w Polsce.

Parady wielkanocne

Istnieje stary przesąd, który mówi, że noszenie w czasie Wielkanocy nowych ubrań przyniesie szczęście, aż do końca roku. Począwszy od połowy 1800 roku, Nowojorczycy wyższych klas po wyjściu z kościołów znajdujących się wzdłuż Piątej Alei paradowali i pokazywali wszem i wobec swoje piękne ozdoby. Z początku parady te były bardzo elitarne, zaś dziś (Fifth Avenue Easter Parade) są bardziej luźne i niemal szalone.

Fasika, czyli święto radości

Etiopski Kościół Ortodoksyjny obchodzi Wielkanoc w pierwszą niedzielę po pełni Księżyca po 21 marca. Poprzedzający te święta, wegański post trwa tutaj aż 55 dni. W Wielki Piątek wierni przychodzą do kościoła i umartwiają swoje ciała poprzez upadanie na ziemię (należy upaść i się podnieść 101 razy). Najważniejsza uroczystość ma miejsce w Wielką Sobotę, na którą wszyscy ubierają się na biało. Zaczyna się ona o północy i trwa do 3 nad ranem następnego dnia. W Wielką Niedzielę Etiopczycy zasiadają do stołu, jedzą pierwszy raz od 2 miesięcy mięso oraz obdarowują się prezentami.

Jaja carskie

Rosja, 1885 rok. Car Aleksander III szuka prezentu dla swojej żony Marii Feodorovnej z okazji Wielkanocy / rocznicy. Kontaktuje się on z jubilerem Petrem Carlem Fabergé, który przystępuje do wykonania emaliowanego na biało złotego jajka, które po otwarciu ukazuje złote żółtko zawierające małą kurkę z rubinowymi oczami. W ten sposób rozpoczęła się coroczna tradycja carskich prezentów wielkanocnych - misternie zdobionych jaj, z których każde było inne i każde zawierało w sobie niespodziankę. Carskie jajka powstawały aż do roku 1917, czyli do wybuchu rewolucji i upadku caratu.

Bułeczki z krzyżem

W Anglii oraz w USA jadane są w Wielki Piątek gorące bułeczki z krzyżem. To tradycyjne, słodkie pieczywo doprawiane jest przyprawami oraz suszonymi owocami a krzyżyk przypomina wiernym o cierpieniu Jezusa w imię ludzkości.

Palenie Judasza

Wielkanoc to czas radości w Kościele chrześcijańskim. Czas radości i oczyszczenia. Radości, oczyszczenia i w niektórych miejscach na świecie - przemocy. W niektórych krajach Ameryki Łacińskiej oraz w niektórych częściach Grecji powszechna jest praktyka wieszania kukły przedstawiającej Judasza - apostoła, który zdradził Jezusa lub jego palenie (czasami wkładane są do środka fajerwerki, które powodują wybuch kukły).

W ostatnich latach popularne staje się zamienienie wizerunku Judasza, wizerunkiem polityków czy biznesmenów, którzy skrzywdzili ludzi. W 2008 roku, Judasz o wyglądzie przedstawiciela spółki paliwowej Exxon został spalony w wyniku rozstrzygnięcia walki prawnej między narodem a naftowym gigantem.

Kolorowe latawce na Bermudach

Legenda głosi, że pewien nauczyciel na Bermudach szukał prostego sposobu na zademonstrowanie wniebowstąpienia Chrystusa do nieba i wpadł na pomysł, aby zrobić to za pomocą latawca ozdobionego obrazem Jezusa. W rezultacie, Wielki Piątek jest na Bermudach dniem, którego niebo wypełniają kolorowe latawce wykonane z patyków i bibuły.

Wielkanocne kryminały

Wielkanocne kryminały czyli „Påskekrim” są prawdziwym norweskim fenomenem. W Norwegii tradycją wielkanocną jest … rozwiązywanie kryminałów! Przed Wielkanocą wydawane są serie książek znane pod nazwą “Påskekrimmen” (czyli Wielkanocne kryminały), aby ludzie mogli je przeczytać i podczas świąt rozwiązać zagadkę. Kryminały oraz seriale detektywistyczne puszczane są na okrągło na wszystkich kanałach TV. Nawet na kartonikach z mlekiem zamieszczane są kryminalne komiksy!

Wielkanocne Pisanki

Jajka wielkanocne pojawiają się w wielu antycznych tradycjach jako symbol życia lub jego początku. W średniowiecznej Europie, jajka były pierwszym pokarmem - oczywiście wcześniej poświęconym przez księdza - jakie jadło się po Wielkim Poście. Praktyka ich malowania i farbowania może mieć swój początek we wczesnych czasach chrześcijańskich w Grecji i Syrii, kiedy wyznawcy wymieniali się jajkami farbowanymi na czerwono, co miało symbolizować krew Chrystusa.

Dokładnie 79 lat temu, w kwietniu 1943 roku, w Nowym Jorku wydano „Małego Księcia”, powiastkę filozoficzną autorstwa Antoine’a de Saint-Exupéry’ego, przetłumaczoną do dziś na ponad 450 języków bądź dialektów, sprzedaną w przeszło 145 milionach egzemplarzy. Z tej okazji warto przypomnieć nie tylko najpiękniejsze cytaty, ale i najbardziej interesujące ciekawostki dotyczące książki i samego autora.

"Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś”...to jeden z najbardziej znanych cytatów z opowieści, która obchodzi dziś swą 79. rocznicę urodzin. "Mały książę"– zapis niezwykłego spotkania w środku pustyni, historia pilota, który wraz ze swym samolotem spadł z nieba, małego przybysza z nieznanej planety i tajemniczego lisa – pojawił się na amerykańskim rynku w samym środku drugiej wojny światowej, 6 kwietnia 1943 roku, nakładem wydawnictwa Reynal & Hitchcock.

„Mały Książę” to wyjątkowa pozycja w dorobku Exupéry’ego. Jest to bowiem nie tylko jedyna książka, której nadał formę baśni, ale również jedyna, którą sam zilustrował. Jej wyjątkowość polega również na wieloznaczności ukrytej pod warstwą baśniowej fabuły. Od początku francuski pisarz zamierzał zresztą zaadresować opowieść do dorosłego czytelnika. Dzieło zadedykował Léonowi Werthowi, pisząc: "Przepraszam wszystkie dzieci za poświęcenie tej książki dorosłemu. Mam ważne ku temu powody: ten dorosły jest moim najlepszym przyjacielem na świecie. Drugi powód: ten dorosły potrafi zrozumieć wszystko, nawet książki dla dzieci… "

79 lat z „Małym Księciem"

Autor napisał „Małego Księcia” podczas dwuipółletniej emigracji do Stanów Zjednoczonych. Pisarz udał się do Ameryki w 1940 roku, gdy Francja ogłosiła kapitulację i oddała władzę nad swym rządem nazistom. Exupéry był przekonany, że jego pobyt za oceanem potrwa najwyżej dwa miesiące. Okres ten wydłużył się jednak do dwudziestu siedmiu miesięcy i zaowocował trzema następującymi utworami: "Pilot wojenny" (luty 1942), "Listy do zakładnika" (luty 1943) oraz „Mały Książę” (kwiecień 1943). Co ciekawe, na rynku najpierw ukazało się angielskie tłumaczenie „Małego Księcia”. Dopiero później świat literatury poznał francuski oryginał. Pierwszy anglojęzyczny nakład to zaledwie 525 egzemplarzy. Jeszcze mniej książek zdecydowali się wydrukować Francuzi – 260. Obie edycje opatrzone były numerami egzemplarzy i autografami autora. Wówczas sprzedawano je za dwa dolary. Dziś osiągają zawrotne ceny.

Nieznane okoliczności śmierci

Niedługo po ukazaniu się książki drukiem Exupéry wyjechał do francuskiej bazy lotniczej w Afryce Północnej. 31 lipca 1944 roku o godzinie 8:45 wystartował do dziewiątego lotu bojowego z zadaniem wykonania zdjęć zgrupowania niemieckich wojsk koło Lyonu i już nie powrócił. Przez lata dokładny los samolotu pisarza pozostawał nieznany. Jedna z licznych hipotez, które powstały po zaginięciu Exupéry’ego, mówiła o samobójstwie. Przełom nastąpił w roku 1998, gdy w okolicy Marsylii wyłowiono bransoletkę należącą do autora. Z początku podejrzewano fałszerstwo. W 2003 roku na dnie morza odnaleziono jednak części jego samolotu, które następnie zidentyfikowano dzięki numerom seryjnym. Ostatecznie ustalono, że maszyna zatonęła w pobliżu wyspy Frioul, niedaleko wspomnianej Marsylii. Najprawdopodobniej została zestrzelona przez niemiecki myśliwiec Fw 190 A-8.

Zgodnie ze współczesnym prawem o wygaśnięciu praw autorskich 1 stycznia 2015 roku wszystkie utwory pisarza w języku francuskim weszły do domeny publicznej. Co ciekawe, wyjątkiem jest tu Francja. Antoine de Saint-Exupéry otrzymał bowiem status poległego za kraj, który wydłuża okres ochrony prawno-autorskiej jego utworów o 30 lat.

1 listopada 1998 roku odkryto planetoidę, której następnie nadano nazwę  „Mały Książę” (fr. Petit-Prince).

Dwa rękopisy słynnego przyrodnika zaginęły w 2001 roku. Jako że ich wartość szacuje się na milion funtów, w poszukiwania włączono nie tylko lokalną policję, ale i Interpol. Dzienników nie udało się jednak odnaleźć aż do 9 marca 2022 roku, gdy w bibliotece Uniwersytetu Cambridge zauważono różową torbę prezentową, a w środku cenne dzieła i notkę z napisem… Wesołych Świąt Wielkanocnych!

Torba została pozostawiona anonimowo w ogólnodostępnej, lecz niemonitorowanej części biblioteki. Tajemnicza osoba postawiła ją na 4. piętrze 17-piętrowego budynku, tuż pod drzwiami biura jednego z bibliotekarzy. Dr Jessica Gardner, która od 2017 roku pełni w placówce funkcję dyrektora ds. usług bibliotecznych, opisuje swoją radość z odnalezienia dokumentów jako „ogromną”. Jak dodaje: "Moje poczucie ulgi z powodu bezpiecznego powrotu tych dzieł do biblioteki jest głębokie i niemal niemożliwe do opisania słowami. Wraz z wieloma innymi osobami na całym świecie miałam złamane serce, gdy dowiedziałam się, że rękopisy Darwina zaginęły."

Co ciekawe, choć ich brak zauważono już w roku 2001, kradzież ostatecznie zgłoszono policji w Cambridge 19 lat później. Dzienniki, w których badacz opisywał swoje pierwsze pomysły (jedno z dzieł zawiera szkic „Drzewa życia” z 1837 roku), zostały w roku 2000 usunięte na chwilę z bibliotecznego magazynu – po to, by zrobić im zdjęcia. Prace ukończono w listopadzie, jednak podczas kolejnej rutynowej kontroli, przeprowadzonej w styczniu 2021, okazało się, że dzieła Darwina nie zostały zwrócone na właściwe miejsce. Pracownicy biblioteki przypuszczali, że umieszczono je na niewłaściwych półkach.

Rozpoczęto więc wielkie poszukiwania. W uczelnianej bibliotece znajduje się 10 milionów woluminów, które bibliotekarze przeglądali ręcznie. Praca ta okazała się jednak bezowocna, dlatego w końcu zdecydowano o wezwaniu policji. Ta wszczęła dochodzenie i poinformowała Interpol, a Uniwersytet Cambridge wystosował ogólnoświatowy apel z prośbą o jakiekolwiek informacje na temat zaginionych rękopisów. Ich powrót, prawie półtora roku później, jednocześnie ucieszył i zadziwił pracowników i władze uczelni.

Stephen J. Toope, wicekanclerz Uniwersytetu Cambridge, powiedział, że „jest niezmiernie zadowolony z powrotu dzienników do ich prawowitego domu”, ponieważ „prace takie jak ta Darwina mają kluczowe znaczenie nie tylko dla naszego zrozumienia historii nauki, ale i historii ludzkości”.

Nie wiadomo kto i kiedy dokładnie oddał dzienniki Darwina. Bo choć wejścia i wyjścia z biblioteki, a także czytelnie i sale zajęciowe są strzeżone, to akurat korytarz przy biurach bibliotekarzy nie został objęty monitoringiem. Rękopisy zwrócono w dobrym stanie, nie ma na nich żadnych uszkodzeń, które mogłyby powstać w trakcie ponad 20 lat od ich zaginięcia. Dzieła owinięto w folię spożywczą i włożono do pudełka, a następnie do torebki. Na zwykłej brązowej kopercie widniał nadruk: „Dla bibliotekarza. Wesołych Świąt! X”.

Istnieje kilka teorii dotyczących genezy obchodzonego 1 kwietnia prima aprilis. Najpopularniejsza teza wiąże to święto ze starorzymskimi praktykami Veneralia obchodzonymi na cześć rzymskiej bogini Fortuny oraz Ceres. Tego dnia mężczyźni przebierali się w damskie ubrania i tańczyli na ulicach, dozwolone były wszelkie żarty i wygłupy.

1 kwietnia prima aprilis — skąd wzięło się to święto?

Wielu badaczy uważa, że prima aprilis może mieć związek z greckim mitem o Demeter i Persefonie. Córka Zeusa i Demeter na początku kwietnia została porwana przez Hadesa. Według innej teorii święto obchodzone 1 kwietnia może mieć związek z perskim świętem radości Sizdah Bedar, obchodzonego od 536 r.p.n.e.W Europie prima aprilis zaczęło być popularne w późnym średniowieczu. W religii chrześcijańskiej dzień pierwszego kwietnia uważano za datę narodzin Judasza Iskarioty. Dla Kościoła Prima aprilis był dniem kłamstwa i fałszu, a nie radosnego płatania sobie żartów i figli.

Od kiedy prima aprilis obchodzimy w Polsce?

Na ziemiach polskich świętowanie prima aprilis pojawiło się prawdopodobnie w XVI wieku. Jedną z tradycji obchodzonych 1 kwietnia było wysyłanie listów z fantastycznymi, zmyślonymi historyjkami oraz opowiadanie sobie wyssanych z palca opowieści i obserwowanie reakcji drugiej osoby. Wraz z upowszechnieniem się druku pojawiły się na rynku primaaprilisowe kartki oraz druki. Później żarty z okazji prima aprilis zaczęła drukować prasa. Tego dnia dziennikarze mogli pozwolić sobie na strojenie żartów z czytelników, z czego skwapliwie korzystali, publikując na łamach gazet niestworzone historie.

W dzienniku "Polona" z 1930 roku ukazał się artykuł prof. dr Stronoma o całkowitym zaćmieniu słońca w nocy, które będzie można obserwować z pierwszego na drugiego kwietnia. Wielu czytelników nabierało się na żarty publikowane w prasie z okazji prima aprilis. W 1926 roku zgromadziły się tłumy, które chciały wysłuchać koncertu radiowego nadawanego ze słupa, a w 1929 roku redakcja tego samego tytułu pisała o ucieczce lwów z katowickiego zoo.

Dziennikarze na całym świecie starannie przygotowywali się do obchodów święta prima aprilis. W 1957 roku stacja BBC wyemitowała materiał pokazujący szwajcarskich rolników zbierających z drzew spaghetti. W redakcji rozdzwoniły się telefony zaciekawionych telewidzów, którzy również marzyli o własnych zbiorach makaronu. W 1962 roku szwedzka telewizja zaprosiła do programu technicznego eksperta, który wyjaśniał, że po naciągnięciu na odbiornik nylonowej pończochy czarno-biały obraz będzie można oglądać w kolorze. Po emisji programu widzowie dzwonili do stacji z pretensjami, że u nich ten sposób nie działa. Znany jest również primaaprilisowy żart brytyjskiego astronoma Patricka Moore'a, który na antenie radia BBC 2 poinformował o zdarzeniu astronomicznym, które będzie miało miejsce rano 1 kwietnia. Tego dnia wyjątkowy układ planet miał doprowadzić na ziemii do zmniejszenia siły przyciągania. Astronom zachęcał do skakania, dzięki czemu można będzie oderwać się na moment od ziemi. Po audycji do stacji dzwoniły setki słuchaczy, którzy przyznawali, że udało im się na chwilę lekko unieść w powietrzu.

Zapraszamy całą spoleczność szkolną do obejrzenia wystawy:

"15.04. - Rocznica urodzin Leonarda da Vinci"

Fundacja Metropolia Dzieci wraz z Instytutem Książki rozpoczynają zbiórkę funduszy na zakup książek, by zapewnić ukraińskim dzieciom nieodpłatny dostęp do publikacji w ich języku ojczystym, a także wesprzeć ukraińskich wydawców przez bezpośredni zakup ich wydań. Ze sprowadzonych pozycji powstaną księgozbiory w bibliotekach i instytucjach oferujących schronienie i wsparcie uchodźcom z Ukrainy.

Ukraińskie dzieci potrzebują teraz szczególnego wsparcia. W większości nie znają języka polskiego. Tęsknią za ojczyzną, rodziną, przyjaciółmi – za normalnym dzieciństwem. Stąd pomysł, aby  dać im i ich rodzinom możliwość spędzenia wspólnie czasu przy książkach napisanych w ich ojczystym języku.

W duchu solidarności powstała , zbiórka " Książa dla dzieci z Ukrainy" której celem jest:

• zapewnienie ukraińskim dzieciom nieodpłatnego dostępu do książek napisanych w ich języku ojczystym
• wsparcie ukraińskich wydawców przez bezpośredni zakup ich książek
• udostępnienie wartościowych materiałów i pomocy do pracy wszystkim, dla których los i rozwój najmłodszych jest ważny.

Choć w obliczu wojny może wydawać się, że książki nie są rzeczą pierwszej potrzeby, to jednak ich terapeutyczna moc jest dziś bardzo potrzebna. Czytanie buduje poczucie bezpieczeństwa i stwarza namiastkę normalności, daje chwilę wytchnienia i możliwość oderwania się od świata, który niesie niepokój. Dzięki książkom dzieci mogą też lepiej zrozumieć swoje emocje, znaleźć rozwiązanie w trudnych sytuacjach i wzmacniać poczucie własnej wartości i sprawstwa.

Więcej informacji o projekcie można znaleźć na stronie www./facebook.com/ukrainskieksiazkidladzieci. Będą tam na bieżąco pojawiać się informacje o zakupie książek i ich dystrybucji, ale też bezpłatne materiały do pobrania oraz webinary wspierające nauczycieli i animatorów w pracy z dziećmi.

Ponad 155 tysięcy głosów oddano w największym plebiscycie czytelników w Polsce. Podczas 7. edycji wydarzenia padł milionowy głos w jego historii. Tym razem o tytuł Książki Roku w 15 kategoriach walczyło 145 tytułów z 60 wydawnictw. Wśród nagrodzonych pozycji znalazły się m.in. “Czuła przewodniczka” Natalii de Barbaro, “Później” Stephena Kinga czy “Święto ognia” Jakuba Małeckiego. . Najpopularniejszymi kategoriami wśród czytelników i czytelniczek okazały się: Kryminał, sensacja, thriller (16 004 głosów), Literatura piękna (14 259)  Literatura obyczajowa, romans (14 190). Najwięcej głosów internauci oddali na książki: “Święto ognia” Jakuba Małeckiego (3286), “Niewidzialne życie Addie LaRue” Victorii Schwab (3265) oraz “Zaraza” Przemysława Piotrowskiego (2624). W tym roku nominowano  też autorów w dwóch nowych kategoriach: Komiks i Debiut. Zwycięski debiutant otrzyma nagrodę w wysokości 10 tys. złotych.

Oto wszyscy tegoroczni zwycięzcy:
Literatura piękna: “Święto ognia” Jakub Małecki
Powieść historyczna: “Gdzie poniesie wiatr” Kristin Hannah
Kryminał, sensacja, thriller: “Zaraza” Przemysław Piotrowski
Literatura obyczajowa, romans: „Zaginiona siostra” Lucinda Riley
Literatura faktu, publicystyka: “TOPR 2. Nie każdy wróci” Beata Sabała - Zielińska
Autobiografia, biografia, wspomnienia: “Ostatnia więźniarka Auschwitz” Nina Majewska -Brown
Fantasy: “Biblioteka o północy” Matt Haig
Science fiction: “Battle Royale” Koushun Takami
Horror: “Później” Stephen King
Literatura młodzieżowa: “Almond” Sohn Won-Pyung
Fantastyka młodzieżowa: “Niewidzialne życie Addie LaRue” Victoria Schwab
Literatura dziecięca: “Pax. Droga do domu” Sara Pennypacker
Komiks: “Heartstopper. Tom 1” Alice Oseman
Debiut: “Narzeczona nazisty” Barbara Wysoczańska
Bestseller: “Czuła przewodniczka. Kobieca droga do siebie” Natalia de Barbaro
 

14 lutego obchodzony jest powszechnie jako Dzień Zakochanych. Skąd się jednak wzięło to święto i dlaczego obchodzone jest akurat w lutym, kiedy zima trwa w najlepsze? Czemu nie świętujemy Walentynek na przykład w maju, gdy obudzona z zimowego snu przyroda sama zachęca osoby w sobie zakochane do romantycznych spotkań we dwoje? Odpowiedzi na te pytania udziela poniekąd właśnie przyroda.

Ptaki – zwiastuny wiosny

Już w starożytnym Rzymie zauważono, że w połowie lutego ptaki rozpoczynają swe miłosne zaloty i łączą się w pary, co uznano za wyraźną zapowiedź zbliżającej się wiosny. Z tego właśnie względu w dniu 15 lutego obchodzono Luperkalia – święto mające uczcić Faunusa Lupercusa – rzymskiego boga płodności, opiekuna trzód i zbiorów. Dzień wcześniej organizowano loterię miłosną, która polegała na losowaniu przez chłopców dziewczęcych imion, zapisanych na kawałkach sukna. Wylosowana przez chłopaka dziewczyna stawała się – jak się nietrudno domyślić – jego partnerką na czas festynu, choć czasem młodzi stawali się parą na dłużej, nawet na całe życie. To się nazywa szczęśliwy los!

Luperkalia, jako święto bardzo popularne, obchodzono aż do końca V wieku n.e. Gdy jednak zaczęło dominować chrześcijaństwo, pogańskie święto musiało ustąpić. Papież Gelazy I zniósł Luperkalia w 496 roku, a na ich miejsce ustanowił święto męczennika – Walentego, gdyż było to akurat najbliższe w kalendarzu liturgicznym święto.

Kim był św. Walenty?

Św. Walenty był kapłanem żyjącym za czasów panowania cesarza Klaudiusza Gockiego. W tym okresie Cesarstwo Rzymskie uwikłane było w krwawe wojny, które nie cieszyły się popularnością, w związku z czym brakowało chętnych do walki. Chcąc nakłonić mężczyzn do wstępowania do wojska, cesarz nakazał odwołać wszystkie zaręczyny oraz zaplanowane śluby, aby pragnienie przebywania z narzeczonymi oraz świeżo upieczonymi małżonkami nie gasiło w sercach mężczyzn woli walki. Tymczasem Walenty, jako dobry kapłan, pomagał zakochanym parom, które mimo zakazu władz pragnęły się pobrać, i udzielał im potajemnie ślubów. Niestety, został przyłapany na tym procederze i skazany na śmierć. Przebywając jeszcze w więzieniu, zyskał przyjaźń córki strażnika, która odwiedzała go i próbowała podnosić na duchu. W dowód wdzięczności podarował jej liść w kształcie serca, na którym napisał słowa: "Od Twojego Walentego".

Studnia pełna kreatywnych rozwiązań, pozwalających sieciom sklepów spożywczych na handel w niedziele, zdaje się nie mieć dna. Tym razem z pomocą przyszła... literatura. Kolejne supermarkety zamieniają się w czytelnie oraz biblioteki.

Początek lutego przyniósł uszczelnienie przepisów dotyczących zakazu handlu w niedziele i święta. Ruch ten stanowi odpowiedź na przypadki otwierania sklepów w dni objęte ustawą. Sklepy były czynne, ponieważ świadczyły również usługi pocztowe. W aktualizacji pojawił się więc zapis, który zastrzega, że mowa o tym, iż działać mogą wyłącznie te placówki, w których przychody ze świadczenia tego rodzaju usług wynoszą co najmniej 40%. W odniesieniu do tych zapisów wypracowano jednak nowe rozwiązanie, które umożliwia działalność również w niedziele.

„Wypożycz książkę, zrób zakupy”

„U nas połączysz przyjemne z pożytecznym! Przeczytasz książkę i zrobisz zakupy”, przekonują w opublikowanym na Facebooku wpisie przedstawiciele Intermarche. W kolejnym dodają: „Jesteśmy klubem czytelnika, w którym możesz przeczytać, wypożyczyć i kupić książkę. Wspierajmy kulturę”

„Klub czytelnika” pozwoli placówce na otwarcie działalności w każdą niedzielę. Wszystko dzięki podpunktowi 10. w art 6 ust. 1 ustawy, który wyłącza z zakazu „placówki handlowe w zakładach prowadzących działalność w zakresie kultury, sportu, oświaty, turystyki i wypoczynku”. Zapis miał co prawda chronić sklepiki działające w muzeach czy bibliotekach. Jest on jednak na tyle ogólny i nieprecyzyjny, że pozwolił Intermarche na działanie odwrotne – swoiste dobudowanie biblioteki do sklepu.

Lidl uruchamia książkomaty

Literatura – w szerszej niż dotąd formie – pojawi się też w Lidlu. Już wkrótce w jedenastu sklepach należących do sieci pojawią się książkomaty, które pozwolą klientom na wypożyczenie lektury .Pojemność książkomatu to nawet kilkaset pozycji. Urządzenie składa się bowiem z 93 skrytek, w każdej z których znajdzie się miejsce na kilka książek z oferty lokalnych bibliotek, które Lidl zaprosi do akcji.Urządzenia przechodzą obecnie fazę testów. Według zapowiedzi książkomaty będą dostępne dla klientów Lidla w drugiej połowie marca.

Warto dodać, że wobec ogólności przepisów dotyczących zakazu handlu trudno wykluczyć, że na zasadzie działalności kulturalnej wkrótce na otwarcie działalności w niedziele nie zdecydują się też popularne księgarnie.

Plebiscyt Książka Roku 2021 wystartował! Zagłosujcie, wskażcie swoich ulubieńców, a następnie weźcie udział w konkursie, w którym do wygrania są pakiety zawierające książki niespodzianki, karty podarunkowe Allegro oraz plebiscytowe gadżety.

To już 7. edycja Plebiscytu Książka Roku, czyli największego w Polsce głosowania czytelników. W mijającym roku oddano aż 200 757 głosów, a we wszystkich sześciu edycjach łącznie aż 920 tysięcy głosów. O tym, jak będzie w tym roku, przekonamy się już za miesiąc – tegoroczna edycja przyniesie nagrody książkom w 15 kategoriach.

Konkurs dla czytelników „Zagłosuj, uzasadnij swój głos i wygraj!”

Zachęcamy do głosowania również w tegorocznej edycji plebiscytu. Co należy zrobić, aby wziąć udział w konkursie? To proste – wypełnij 3 poniższe kroki:

1. Wejdź na stronę lubimyczytac.pl/plebiscyt i oddaj głos w Plebiscycie Książka Roku 2021

2. W komentarzach poniżej odpowiedz na pytanie „Dlaczego głosujesz na daną książkę w Plebiscycie Książka Roku 2021?” - uzasadnij swój wybór odnośnie jednej wybranej kategorii! Pamiętaj! Odpowiedź na pytanie konkursowe dodaj w komentarzu pod tą aktualnością. Uzasadnienie nie może przekraczać 1000 znaków ze spacjami. Każdy użytkownik może zgłosić tylko jedno zgłoszenie konkursowe, dotyczące wybranej przez siebie kategorii.

3. Zaproś do głosowania w plebiscycie swoich znajomych! To możesz zrobić w dowolny sposób - np. udostępniając w swoich mediach społecznościowych hasło: „Wybierzmy razem Książki Roku 2021” z linkiem: https://lubimyczytac.pl/plebiscyt (możesz wykorzystać grafiki plebiscytowe z zakładki "DLA MEDIÓW) lub udostępnić spot zachęcający do głosowania na swoim blogu. Ważne, abyś zaprosił do zabawy kolejne osoby.

Konkurs trwa od 1 lutego 2022 roku do 28 lutego 2022 roku do godziny 23:59.

Super nagrody!

Plebiscyt Książka Roku 2021 organizowany jest razem z Allegro – platformą sprzedażową, która oferuje różnorodny wybór książek, od fantastyki przez literaturę piękną, aż po publikacje dla miłośników gotowania.

Nagrody przewidziane są dla 5 osób – autorów najciekawszych odpowiedzi na pytanie konkursowe. Otrzymają oni pakiety składające się z trzech książek niespodzianek, plebiscytowych gadżetów (breloczka i zakładki) oraz Karty Podarunkowej Allegro o wartości 200zł.

Więcej informacji w Regulaminie konkursu.

W 2022 roku Dzień Bezpiecznego Internetu przypada na 8 lutego.

Dzień Bezpiecznego Internetu został ustanowiony w 2004 roku przez Komisję Europejską. Celem święta jest promowanie działań na rzecz bezpiecznego korzystania z sieci przez dzieci i młodzież. Pierwsze obchody w Polsce zostały zainicjowane w 2005 roku przez Fundację Dzieci Niczyje (obecna nazwa to Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę) oraz Naukową i Akademicką Sieć Komputerową (NASK) – realizatorów unijnego programu Safer Internet. Od lat patronem Dnia Bezpiecznego Internetu jest Fundacja Orange.

Program Komisji Europejskiej Safer Internet został uruchomiony w 1999 roku. Głównym celem programu jest promocja bezpiecznego korzystania z nowych technologii i Internetu wśród dzieci oraz młodych osób. W ramach programu prowadzone są również działania na rzecz walki z nielegalnymi treściami i spamem w sieci internetowej. Od 2005 roku do programu została włączona problematyka związana z zagrożeniami wynikającymi z nowoczesnych urządzeń mobilnych, z gier online, wymianą plików przez Internet i innymi formami komunikacji online. Priorytetem programu było zwalczanie cyberprzemocy i uwodzenia dzieci w Internecie.

Obchodom święta towarzyszą liczne wydarzenia edukacyjne, które dążą do upowszechniania wiedzy dotyczącej problematyki bezpieczeństwa dzieci w Internecie oraz pozostałych osób, korzystających z zasobów sieci internetowej. Organizatorzy święta zachęcają różne instytucje oświatowe, organizacje pozarządowe, firmy i osoby prywatne do wspierania działań lokalnych inicjatyw na rzecz bezpieczeństwa młodych internautów.

Czym jest Skup Książek?

Skup książek ma jedno podstawowe zadanie, a mianowicie udostępnia narzędzie, dzięki któremu myśl: „sprzedam książki”, staje się rzeczywistością. Skup książek online dedykowany jest posiadaczom różnego rodzaju powieści, albumów, przewodników i innych książek. Posiadasz powieści, które chcesz sprzedać? W takim razie przekonaj się, że korzystając ze skupu książek, możesz sfinalizować transakcję w zaledwie kilku krokach.

Dlaczego tak uwielbiamy książki?

Mimo iż w XXI w. mamy do czynienia z licznymi innowacjami, wielu z nas nie może oprzeć się czytaniu książek w tradycyjny sposób. Miękkość lub twardość okładki, jej faktura, zapach oraz delikatność kartek powodują, że z przyjemnością trzymamy w rękach powieść i dajemy się jej porwać. Książki są doskonałym sposobem na chwilę zapomnienia. Wiosną i latem chętnie korzystamy z pięknej pogody, relaksując się z ulubioną powieścią w ręku na hamaku lub na łonie natury. Jesienią i zimą z kubkiem gorącej herbaty lub czekolady przerzucamy kolejne karty książek, pozwalając sobie na chwilę zapomnienia, przenosząc się w świat fantasy, science fiction lub kryminalnych zagadek. Bogata oferta pozycji dostępnych w licznych księgarniach powoduje, że każdy, bez względu na wiek, może znaleźć dla siebie powieść idealną. Nie można również zapomnieć o bajkach, baśniach i legendach tak chętnie czytanych dzieciom nie tylko na dobranoc. Wszystko to sprawia, że z biegiem czasu posiadamy coraz więcej książek i często brakuje nam nawet miejsca na ich przechowywanie. Właśnie w takich sytuacjach warto skorzystać z możliwości, jakie daje nam skup książek używanych.

Skup książek i jego zalety

Skup książek online pozwala w szybki sposób sprzedać przeczytane i używane pozycje. Dzięki temu można zyskać dodatkowe środki. Dlaczego jeszcze warto skorzystać ze skupu książek online? Przeczytaj poniższe powody i przekonaj się, jak wiele zyskasz. Skup książek online sprawi, że:

• nie musisz nosić książek do antykwariatu,
• oszczędzisz czas, którego tak dzisiaj brakuje,
• z serwisu możesz skorzystać wtedy, kiedy chcesz - internetowa platforma dostępna jest 24h na dobę, 7 dni w tygodniu,
• od razu wiesz, które pozycje budzą zainteresowanie,
• innowacyjny system pozwala na skup książek nowych i używanych,
• dzięki nowoczesnemu i intuicyjnemu narzędziu czas transakcji jest maksymalnie skrócony,
• identyfikacja powieści następuje poprzez numer ISBN,
• korzystasz z profesjonalnego i szybkiego odbioru książek przez kuriera na koszt skupksiazek.pl,
• pieniądze wpłacane są na wskazane  konto w ciągu zaledwie dwóch dni,
• zyskujesz dodatkową, wolną przestrzeń w swoim mieszkaniu na przykład na nowe pozycje.

Książki to oczywiście nie tylko barwne powieści. Z tego powodu skupowane są  komiksy i używane podręczniki akademickie. Wszystkie otrzymane przesyłki sortowane są ręcznie, odrzucane są stare i zniszczone książki. W jaki sposób można skorzystać z usługi? Cały proces zamyka się w zaledwie kilku krokach i jest niezwykle intuicyjny. Po pierwsze wpisz lub zeskanuj numer ISBN swojej książki. W odpowiedzi otrzymasz informację, czy aktualnie jest zainteresowanie skupem danej książki oraz jaka kwota jest  za nią oferowana. Następnie wysyłany jest kurier na  koszt skupksiazek.pl, który w dogodnym terminie odbierze spakowane książki. Po otrzymaniu i sprawdzeniu paczki z książkami wypłacana jest ustalona wcześniej kwotę na wskazany przez  rachunek bankowy najpóźniej w ciągu 48h.

"Poeci nie robią nic innego, tylko szukają słów" – mówiła Wisława Szymborska w Polskim Radiu w 1974 roku. Proces pisania wiersza porównywała zaś do wydobywania kształtu rzeźby z kamienia. – To jest robota kamieniarska – podkreślała. 1 lutego 2022 roku minęło dziesięć lat od śmierci tej znakomitej poetki, laureatki Literackiej Nagrody Nobla.

W poetyckim świecie Wisławy Szymborskiej na wszystko można spojrzeć jako na coś nieoczywistego, nowego, wyjątkowego. „Żaden kamień, żadna nad nim chmura, żaden dzień i żadna po nim noc, a nade wszystko żadne niczyje na tym świecie istnienie zwyczajne nie jest”, mówiła poetka. Nawet sam fakt, że istniejemy, że przyszliśmy na świat, może być już okazją do poetyckiej refleksji.

W poszukiwaniu słowa

Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku w folwarku Prowent pod Kórnikiem. Gdy miała kilka lat, jej rodzina przeniosła się do Krakowa, z którym poetka i eseistka była związana przez całe życie. Podczas II wojny światowej uczęszczała tam na tajne komplety, kończąc je maturą w 1941 roku. W 1945 roku zadebiutowała w krakowskim „Dzienniku Polskim” wierszem „Szukam słowa”.

– Do tej pory ten tytuł jest aktualny, bo poeci nie robią nic innego, tylko szukają słów – mówiła Wisława Szymborska w 1974 roku w rozmowie z Wiktorem Legowiczem.

Próby literackie podejmowała już od dzieciństwa. – Wiersze zaczyna się pisać bardzo wcześnie. Potem przeważnie się je zarzuca, ja byłam z tych osób, które przy tym zostały – opowiadała w 1971 roku w audycji „Sylwetka poetycka”. – Mając lat dwanaście, trzynaście zaczęłam pisać prozą i marzyłam o tym, żeby pisać długie powieści. Gdzieś pod koniec wojny wróciłam do pisania wierszy – wspominała.

Skromna i dowcipna

Bywała nieuchwytna, unikała szumu wokół swojej osoby. Już 1964 roku prowadzący audycję w Polskim Radiu wyjaśniał, że nie było łatwo namówić poetkę na wizytę w studiu. Ale kiedy już przychodziła, śmiała się w charakterystyczny dla siebie, dziewczęcy sposób i mówiła rzeczy zabawne, błyskotliwe i mądre.

– "Zaczyna się od nagłego skojarzenia, poruszonej nagle uwagi" – odpowiadała pytana o to, jak powstają jej wiersze. – "Dopiero w tym momencie powstaje zamiar pisania wiersza. Wtedy przeważnie ulegam takiemu bardzo podstępnemu złudzeniu, że tym razem ten wiersz łatwo mi przyjdzie napisać, że właściwie on już jest gotowy i tylko czeka, żeby go wydobyć, tak jak kształt rzeźby zawarty w kamieniu. No, ale to jest robota kamieniarska" – dodała.

Słowa, jak mówiła, wyławiała z mowy i pokazywała w trochę innym świetle. Pozwalała im żyć samodzielnie, zastrzegając, że precyzja musi być w poezji ogromna.

Twórczość i nagrody

Wisława Szymborska wydała m.in. tomy poetyckie „Wołanie do Yeti” (1957), „Sto pociech” (1967), „Ludzie na moście” (1986), „Chwila” (2002), „Dwukropek” (2005) i „Tutaj” (2009). Jest też autorką cyklu felietonów pod tytułem „Lektury nadobowiązkowe” oraz zbiorów żartobliwych wierszy i prac plastycznych „Rymowanki dla dużych dzieci” i „Błysk rewolweru”. W ostatnich latach ukazują się także zbiory jej korespondencji m.in. z Kornelem Filipowiczem („Listy. Najlepiej w życiu ma twój kot”), Zbigniewem Herbertem („Jacyś złośliwi bogowie zakpili z nas okrutnie. Korespondencja 1955-1996”), Joanną Kulmową („Tak wygląda prawdziwa poetka, podciągnij się!”) czy Stanisławem Barańczakiem („Inne pozytywne uczucia też wchodzą w grę. Korespondencja 1972-2011”).

Literacka Nagroda Nobla (przyznana w 1996 roku „za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”) to najważniejsze, lecz nie jedyne wyróżnienie, którym uhonorowano poetkę. Jest laureatką m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1990), Nagrody Goethego (1991) i Nagrody Herdera (1995). W 1974 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2005 Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a w 2011 Orderem Orła Białego.

Wisława Szymborska zmarła w wieku 88 lat 1 lutego 2012 roku w Krakowie. Pochowano ją na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim.

Miejska Biblioteka Publiczna im. Melchiora Wańkowicza w Stalowej Woli oferuje dostęp do sieci Cyfrowej Wypożyczalni Publikacji Naukowych Academica.

 W Bibliotece Głównej (Wypożyczalnia „Książki Mówionej), przy ulicy ks. J. Popiełuszki 10 w Stalowej Woli  można korzystać z zasobów cyfrowych udostępnionych przez Bibliotekę Narodową. Dzięki projektowi ACADEMICA użytkownik zyskuje bezpłatny dostęp do  tysięcy publikacji, w tym współczesnych książek i czasopism ze wszystkich dziedzin wiedzy.

ACADEMICA to system wypożyczeń międzybibliotecznych, który częściowo zastępuje tradycyjny sposób polegający na wysyłaniu egzemplarzy drogą pocztową. W ofercie są książki dawne i współczesne, gazety i czasopisma, podręczniki akademickie, publikacje naukowe, czasopisma naukowe, recenzje, artykuły, pocztówki, fotografie, rękopisy, mapy i atlasy. Tematyka to m.in. publikacje poświęcone historii, psychologii, medycynie, ekonomii, prawu, literaturze i wielu innym dziedzinom. Academica to bardzo przydatne narzędzie do poszukiwań dla naukowców, studentów, badaczy, historyków i innych zainteresowanych.

Uczestnicząc w projekcie ACADEMICA, Biblioteka w Stalowej Woli daje możliwość korzystania z tych zasobów  swoim Czytelnikom, posiadającym ważną kartę biblioteczną.

Szczegółowe zasady korzystania z systemu dostępne są w Regulaminie użytkownika Cyfrowej Wypożyczalni Publikacji Naukowych Academica.

Biblioteka zaprasza wszystkich chętnych do rezerwowania i wypożyczania książek korzystając z terminala, który znajduje się w Wypożyczalni „Książki Mówionej” Miejskiej Biblioteki Publicznej w Stalowej Woli, ul. ks. J. Popiełuszki 10.

Fundacja Wspierania Kultury „Amadeusz” w Stalowej Woli  przy współpracy z Miejską Biblioteką Publiczną w Stalowej Woli organizuje konkurs: „Tak piszę o muzyce” . Na najlepszych czekają atrakcyjne nagrody.

Patronat nad tym konkursem objął Związek Literatów Polskich Oddział w Rzeszowie.

Konkurs odbywa się w trzech kategoriach wiekowych: uczniowie klas IV-VI szkół podstawowych, uczniowie klas VII-VIII szkół podstawowych, oraz uczniowie szkół ponadpodstawowych. Uczestnicy konkursu w kategorii: uczniowie szkół ponadpodstawowych przesyłają zestaw 2 wierszy (w terminie do 30.04.2022 r.), których tematem będą tańce inspirowane muzyką Fryderyka Chopina np. polonez, krakowiak, kujawiak, oberek, mazur, walc. Można przesłać tylko te utwory, które nie zostały nagrodzone czy wyróżnione w innych konkursach i nie były publikowane w prasie, wydawnictwach książkowych ani w Internecie.

Szczegółowe informacje: www.fundacjaamadeusz.pl

Drodzy Czytelnicy

Informujemy, że biblioteka szkolna pracuje w trakcie trwania nauki w trybie zdalnym w swoich godzinach pracy. W przypadku pytań i wątpliwości prosimy o kontakt e-mail: agawron@loken.pl, emusial@loken.pl.

Paszportem  Polityki 2021 w kategorii Literatura nagrodzony został Łukasz Barys. To pisarz młodego pokolenia, który zadebiutował w 2020 roku tomikiem poetyckim "Wysokie słońce". W ubiegłym roku nakładem Wydawnictwa Cyranka ukazała się powieść " Kości, które nosisz w kieszeni", za którą Barys nominowany był do Paszportów Polityki. Nagroda przyznana została „za znakomitą opowieść o sojuszu żywych ze zmarłymi, o biedzie i niesprawiedliwości, a także o Pabianicach od strony kości”.

"To dość niesamowite, że książka, którą wystukałem na zajęciach online, dzisiaj zdobywa tak ważną nagrodę. Dziękuję mojemu wydawcy, Konradowi z Cyranki, za to, że zainwestował, zaryzykował, postawił na moją książkę. Rodzinnym Pabianicom, które też są bohaterem tej książki. Mam nadzieję, że Państwo przeczytają tę książkę, ale też książki pozostałych nominowanych, bo "Bestiariusz nowohucki" i "Wypiór" też są świetne" – mówił Łukasz Barys w momencie odbioru nagrody.

Drodzy uczniowie,

Informujemy, że biblioteka szkolna pracuje w trakcie trwania nauki w trybie zdalnym w swoich godzinach pracy, z wyjątkiem środy 22.12.2021 r. ( 8.00-14.00). W przypadku pytań i wątpliwości prosimy o kontakt e-mail: agawron@loken.pl, emusial@loken.pl.

Łukasz Barys, Elżbieta Łapczyńska i Grzegorz Uzdański zostali nominowani w kategorii „Literatura” do 29. edycji Paszportów „Polityki”. Rozstrzygnięcie 18 stycznia 2022.

Nominowani w kategorii „Literatura”:

• Łukasz Barys urodził się w 1997 roku w Pabianicach. I o tym mieście napisał debiutancką powieść „Kości, które nosisz w kieszeni” . Barys ma już na koncie debiut poetycki – książkę „Wysokie słońce” (2020 r.), za którą otrzymał nagrodę na festiwalu „Złoty Środek Poezji”. Był też laureatem m.in. Międzynarodowego Konkursu im. Siegfreda Lenza, konkursów Krajobrazy słowa oraz Inspirowani Tyrmandem. Pabianice portretuje od strony kości, przenikają się tu światy zmarłych i żywych. A każdy rozdział to osobna opowieść, w której biorą udział tutejsze motywy i postaci: Dora Diamant od Kafki, rzeka Pabianka, Tereska z filmu „Cześć Tereska”, domy pożydowskie, zmarli z cmentarza oraz sama bieda. I są to opowieści śmieszno-straszne, smutno-komiczne, zadziorne językowo.
• Elżbieta Łapczyńska – urodziła się w 1987 r., z wykształcenia jest filozofką, z zawodu copywriterką. Dotychczas była związana z teatrem i zajmowała się literaturą dziecięcą: pisała dramaty, reżyserowała, tworzyła komiksy i książki dla najmłodszych. Jest półfinalistką Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej i finalistką konkursu dla młodych reżyserów i reżyserek Papaya Young Directors. W swoim debiutanckim „Bestiariuszu nowohuckim”, który zdobył już Nagrodę Conrada, był nominowany do Literackiej Nagrody Gdynia, do Nike i do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, mierzy się na nowo z mitem Nowej Huty, w której sama mieszka. „Bestiariusz…”  to proza, która przechodzi w poezję i wydobywa z projektu Huty cały jej surrealizm.
• Grzegorz Uzdański – urodzony w 1979 roku, pisarz i poeta. Obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, przez kilkanaście lat pracował w społecznym gimnazjum na Ochocie jako nauczyciel filozofii i etyki oraz wychowawca. Zadebiutował książką „Wakacje”, nominowaną do Nagrody Conrada opowieścią o wyprawie matki i córki na rodzinne Kujawy. Powieść „Zaraz będzie po wszystkim” poświęcił pensjonariuszom i pracownikom domu opieki. Na Facebooku założył stronę z pastiszami „Nowe wiersze sławnych poetów”, w wersji poszerzonej ukazały się one w wydaniu książkowym (2021 r.). Nominację do “Paszportów Polityki” przyniósł mu „Wypiór” – rymowana powieść, a właściwie poemat dygresyjny, napisany częściowo trzynastozgłoskowcem – o Adamie Mickiewiczu, wampirze, który pomieszkuje w szafie u pary warszawskich trzydziestolatków z placu Zbawiciela.

Mural napotkany w drodze po młodzież naszego liceum, która rozpoczęła cykliczne zajęcia laboratoryjne z chemii na KUL.

Antoine de Saint-Exupéry — Mały Książę "Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś."

Te słowa pochodzą z lektury szkolnej, znanej nam wszystkim. Każdy z nas kiedyś prędzej czy później został zobligowany czy też z własnej woli zasiadł do "Małego Księcia". W gruncie rzeczy to niezwykłe opowiadanie, choć jego sens zaczyna się rozumieć dopiero po latach ....

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy:

"Boże Narodzenie w literaturze i sztuce"

Dziś Mikołaj to sympatyczny staruszek, koniecznie z długą brodą i zaokrąglonym brzuchem, w czerwonym stroju i czapce z pomponem. Mieszka w Laponii lub na biegunie północnym. A czy wiecie, kim Mikołaj był naprawdę? Oto krótka historia...

Imię Mikołaj pochodzi z greki i składa się z dwóch części: nike – “zwyciężać” i laos – “lud”. Święty Mikołaj, biskup Miry Licyjskiej, ze względu na przypisywane mu legendą uczynki został pierwowzorem postaci rozdającej prezenty dzieciom.

Wszystko działo się w III i IV w. n. e. na terenie dzisiejszej Turcji (dawniej Patarze). Mikołaj odziedziczył majątek po rodzicach. Był jedynakiem. Mógł żyć w luksusie, ale wolał pomóc biednym i potrzebującym i to właśnie im rozdał swoje bogactwa. Jakie prezenty dostawały od niego dzieci? Najczęściej obdarowywano je chlebem, orzechami, pieniędzmi na słodycze i książkami, krzyżykami, świętymi obrazkami, tabliczkami, ptaszkami w klatce lub… rózgą. Był człowiekiem dobrym, pobożnym, miłosiernym, dlatego mieszkańcy Miry wybrali go na swojego biskupa.

Czytaj dalej

54-stronnicowy rękopis z obliczeniami Alberta Einsteina dotyczącymi teorii względności został sprzedany za 11 mln euro. Rękopis został spisany w latach 1913-1914 przez samego Einsteina i jego współpracownika Michele Besso, który przechowywał notatki. Materiał spisany czarnym atramemtem pokazuje szereg błędów w drodze do końcowego rozwiązania. Liczne walory dokumentu przyciągnęły kolekcjonerów z całego świata- przekazał dom aukcyjny.

Antykwariat i Księgarnia Tezeusz prowadzi Skup Książek w całej Polsce. Ideą skupu jest recykling literatury, puszczanie książek dalej w obieg oraz odzyskiwanie tych z nich, które finalnie miałyby zostać wyrzucone.

Do kogo skierowany jest Skup Książek?

Miłośnicy literatury uwielbiają kolekcjonować książki, które są ich chlubą. Problem zaczyna się wtedy, gdy wszystkie skrawki mieszkania są wypełnione książkami i brakuje miejsca na nowe pozycje. W takiej sytuacji warto skontaktować się ze Skupem Książek Tezeusz, zrobić ich selekcję i sprzedać niepotrzebne książki. Zyskujesz pieniądze, miejsce na nowe pozycje, a przede wszystkim nie pozwalasz, by powieści kurzyły się na półkach.

SKUPKSIĄŻEK.PL

Antykwariat i Księgarnia Tezeusz prowadzi także skupksiążek.pl To platforma, która umożliwia narzędzie do samodzielnej wyceny i sprzedaży książek przez Internet. Oferowana usługa kierowana jest zarówno dla klientów indywidualnych, jak i wszelkiego rodzaju instytucji pragnących sprzedać książki. Skup książek online dedykowany jest posiadaczom mniejszych księgozbiorów. Firma stawia na innowacyjne rozwiązania, dlatego internetowy skup książek jest prosty w obsłudze. Strona udostępnia wszystkim miłośnikom literatury sprzedaż już niepotrzebnych tytułów i zyskania funduszy na nowe egzemplarze.

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy

"26 listopada rocznica śmierci Adama Mickiewicza"

165 lat temu zmarł Adam Mickiewicz nazywany „poetą przeobrażeń” i „bardem słowiańskim”. Jeden z trzech polskich wieszczów – obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego – wielki poeta, publicysta, dramatopisarz, tłumacz, filozof, działacz polityczny. 26 listopada przypada 165. rocznica śmierci Adama Mickiewicza.

Mamy Niepodległą! jest ogólnopolską akcją społeczną skierowaną do wszystkich, bez względu na wiek, czy poglądy i zainteresowania. Już od 2013 roku pocztówką, która zmniejsza dystans między nadawcą a odbiorcą, promujemy radosne świętowanie uwalniające pozytywne emocje od Bałtyku do Tatr.

Stalowa Wola jest jednym z 40 miast w Polsce, z którego przy okazji rocznicy odzyskania niepodległości można wysłać specjalną kartkę pocztową i ze znajomymi podzielić się radością z faktu wyswobodzenia się z zaborów po 123 latach. Kartkę - w jednym z trzech dostępnych wzorów -  wypełnimy w Miejskiej Bibliotece Publicznej przy ul. ks. J. Popiełuszki 10.  Stalowowolska biblioteka w akcję „Mamy Niepodległą” włącza się już po raz czwarty. Okolicznościowe kartki w MBP są dostępne bezpłatnie.  Na specjalnie przygotowanym stoisku, tuż przy głównym wejściu do budynku Biblioteki Głównej będzie można je zaadresować, wpisać wiadomość, a dzięki specjalnej skrzynce pocztowej, która pojawi się na czas trwania akcji, od razu wysłać. Znaczek nie będzie konieczny, kartki są tak oznaczone, że z pewnością dotrą do adresata.  Jeśli chcemy się zastanowić nad życzeniami lub nie pamiętamy adresu odbiorcy, kartki można wziąć ze sobą, a później wrzucić do jakiejkolwiek skrzynki Poczty Polskiej. Na wysłanie pocztówek będziemy mieli czas do końca listopada, zaś w bibliotece kartki dostępne są od poniedziałku 8 listopada do końca tygodnia, w godzinach funkcjonowania MBP.

Polska pisarka, poetka, tłumaczka i publicystka Maria Konopnicka została uhonorowana przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej patronką roku 2022. Dokładnie 23 maja 2022 roku przypadnie 180. rocznica urodzin Marii Konopnickiej. Z tej okazji Sejm Rzeczypospolitej Polskiej postanowił uhonorować jedną z najwybitniejszych pisarek w historii, realistkę, twórczynię Roty.

W uchwale w sprawie ustanowienia roku 2022 Rokiem Marii Konopnickiej przypomniano krótki biogram pisarki: Maria Konopnicka debiutowała w czasopiśmie „Kaliszanin” w 1870 roku, używając pseudonimu „Marko”. W 1881 roku wydała pierwszy tomik poezji. Redagowała pismo „Świt”, współpracowała z tygodnikiem „Bluszcz”, pisała nowele. Była honorową członkinią Towarzystwa Szkoły Ludowej. Na łamach m.in. „Kuriera Warszawskiego” zajmowała się krytyką literacką. Zasłynęła prozą i utworami skierowanymi do dzieci. W 1908 roku opublikowała Rotę – wiersz, który był jej protestem przeciw polityce germanizacji w zaborze pruskim. Za pomocą utworów protestowała przeciwko ustrojowi oraz niesprawiedliwości społecznej. Uczestniczyła w proteście przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni, akcji potępiającej represje władz pruskich. Walczyła o prawa kobiet, o pomoc dla więźniów politycznych i kryminalnych.

Literacka Nagroda Nobla 2021 została przyznana. Tanzański pisarz Abdulrazak Gurnah zdobył najważniejsze literackie wyróżnienie na świecie. Jak podano w uzasadnieniu, twórcę doceniono za "bezkompromisową i pełną współczucia eksplorację skutków kolonializmu i losu uchodźcy w przepaści między kulturami i kontynentami". Wydał 10 powieści, m.in. "Memory of Departure" (1987), "Pilgrims Way" (1988), "Dottie" (1990), "Paradise" (1994), "Admiring Silence" (1996), "By the Sea" (2001), "Desertion" (2005) i "The Last Gift" (2011), a także liczne opowiadania. W tekstach zajmuje się problemami związanymi z emigracją i losem uchodźcy, których sam doświadczył. Ceni twórczość Wole'a Soyinki, Ngũgĩ wa Thiong’o i Salmana Rushdiego. Jego dzieła porównywane są z tymi Josepha Conrada, Hemrana Melville'a i V.S. Naipaula. Żadna z jego książek nie doczekała się dotychczas polskiego tłumaczenia. Zaczął pisać jako 21-latek na wygnaniu w języku angielskim, chociaż suahili był jego pierwszym językiem.

Informujemy, że w dniach od 06.10.2021 r. do 15.10.2021 r.  biblioteka szkolna pracuje w następujących godzinach:

• 06.10 (środa) 7.00 - 13.00
• 07.10 (czwartek) 9.00 - 15.00
• 08.10 (piątek) 7.00 - 13.00
• 11.10 (poniedziałek) 9.00-15.00
• 12.10 (wtorek) 9.00-15.00
• 13.10 (środa) 7.00 - 10.00 , 11.30 - 13.00
• 14.10 (czwartek ) dzień wolny od zajęć dydaktycznych
• 15.10 (piątek) 7.00- 13.00

Zwycięzcą jubileuszowej 25. edycji Nike został Zbigniew Rokita. Jury najważniejszej nagrody literackiej w Polsce ogłosiło jego reportaż "Kajś" najlepszą książką minionego roku. Rokita otrzymał również nagrodę  'Nike Czytelników". "Kajś" to reporterska opowieść o Górnym Śląsku. W tym roku lista finalistów została zdominowana przez reportaże. Wśród siedmiu nominowanych książek było ich aż cztery. Nominowana była również powieść o winiarstwie, opowieść biograficzna oraz tom wierszy.

Oto pełna lista nominowanych do Nike 2021:

• "Fuerta" Kaspra Bajona
• "Lajla znaczy noc" Aleksandry Lipczak
• "Kajś" Zbigniewa Rokity
• "Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944-1949" Grzegorza Piątka
• "Panny z `Wesela`. Siostry Mikołajczykówny i ich świat" Moniki Śliwińskiej
• "Zaświaty" Krzysztofa Fedorowicza
• "Podwójne wahadło" Jacka Podsiadły

Biblioteka internetowa Wolne Lektury (prowadzona przez fundację Nowoczesna Polska) na zamówienie Biblioteki Narodowej przygotowała 70 audiobooków dostępnych bezpłatnie w bibliotece.To niezła gratka dla miłośników książek słuchanych. Wybrano utwory, które dotychczas nie były dostępne w formie audiobooka. Wśród propozycji klasyka literatury polskiej,  lektury szkolne, oraz utwory polskich i zagranicznych pisarzy. Audiobooki można pobrać z biblioteki cyfrowej polona.pl bez  konieczności logowania.

Miejska Biblioteka Publiczna w Stalowej Woli zorganizowała szesnastą edycję Stalowowolskich Dni Książki.Z tej okazji przygotowała ciekawe wydarzenia, zajęcia i atrakcje. Zachęcamy do zapoznania się ze szczegółami na stronie biblioteki.

Zapraszamy całą społeczność szkolną do obejrzenia wystawy

"Rok 2021 rokiem Stanisława Lema"

Rok 2021 to Rok Stanisława Lema. Setna rocznica urodzin Stanisława Lema wypada bowiem właśnie w tym roku: 12 września 2021 r. mija równo 100 lat od dnia, w którym urodził się jeden z najwybitniejszych polskich i europejskich pisarzy, eseistów, futurologów i filozofów XX w.